Τι και αν η ανεργία αγγίζει - επισήμως - το 12%! Τι και αν η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που η ανεργία αυξάνεται σταθερά! Τι και αν αυτή η αύξηση είναι τόσο ανεξέλεγκτη, που δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν ούτε τα «παρατηρητήρια ανεργίας» που γέμισαν τον τόπο! Αυτοί εκεί, το χαβά τους! Πώς δε θα αφήσουν τίποτα όρθιο από τις εργασιακές σχέσεις. Πώς θα διαλύσουν εντελώς το σταθερό ωράριο εργασίας. Πώς θα κόψουν στα δυο ή και στα τρία τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας, παρότι βλέπουν ότι όσο περισσότερο προχωρά αυτό το βάρβαρο μέτρο, τόσο περισσότερο αυξάνεται και η ανεργία.

Τι άλλο αποδεικνύει το καμάρι, με το οποίο ο υπουργός Εργασίας και άνθρωπος του πρωθυπουργού, Τ. Γιαννίτσης, ανακοίνωνε προχτές - κατά τη συνάντηση για το Εθνικό Σχέδιο για την Απασχόληση - στους εκπροσώπους του ΣΕΒ ότι μέχρι το τέλος του 1999 συνήφθησαν 190.311 (ακρίβεια, ε!) συμβάσεις μερικής και ευκαιριακής απασχόλησης; Οτι, σύμφωνα με μελέτη του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, οι 5 στις 19 νέες θέσεις εργασίας, που δημιουργήθηκαν το 1998, ήταν θέσεις τέτοιου είδους;

Να νιώθει, άραγε, και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ το ίδιο ...καμάρι μπροστά σ' αυτόν τον αποκαλυπτικό αντεργατικό απολογισμό; Μάλλον αυτό συμβαίνει, αφού πάλι τις προάλλες κάθισε στο τραπέζι του ...εταιρικού διαλόγου του υπουργείου Εργασίας, για να ...απαιτήσει από την κυβέρνηση την υλοποίηση του τρίτου Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Απασχόληση, το οποίο, στην ουσία του, αυτό ακριβώς προωθεί, την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων!