Οσο κι αν η κυβέρνηση της Βουλγαρίας είναι πράγματι διεφθαρμένη - κάτι που σε ανύποπτο χρόνο παραδέχτηκε ο πρωθυπουργός της, ο οποίος κάθε χρόνο... πατάσσει τη διαφθορά αλλά του «ξαναπροκύπτει», σαν λαίμαργη Λερναία Υδρα - η πτώση της στην πρόταση μομφής της βδομάδας που πέρασε ήταν αδύνατη. Οχι μόνο λόγω της κατανομής της κοινοβουλευτικής ισχύος (η κυβερνώσα παράταξη, Ενωση Δημοκρατικών Δυνάμεων, διαθέτει 139 έδρες σε σύνολο 240...), αλλά και των ισορροπιών στη χώρα και στην περιφέρεια.

Η αντιπολίτευση στη χώρα (Σοσιαλιστές, Ευρωαριστερά, Κομμουνιστές) μπορεί να εκφράζουν την απέχθεια της μεγαλύτερης μάζας του βουλγαρικού λαού στην ακολουθούμενη πολιτική, αλλά η κυβέρνηση έχει την υποστήριξη μιας «κρίσιμης» ομάδας νεόκοπων επιχειρηματιών της Βουλγαρίας, και μιας ακόμη κρισιμότερης Δυτικής ελίτ. Ενδεικτικό: Μία μέρα μετά την κοινοβουλευτική του νίκη, ο Ιβάν Κόστοφ είχε συνάντηση με την «ευρωπαϊκή στρογγυλή τράπεζα βιομηχάνων» για να συζητήσει «επενδυτικές ευκαιρίες». Οι ιδιωτικοποιήσεις του, αν και αρκετές, καταγγέλλεται ότι συμβαίνουν εν μέσω «οργίων διαφθοράς», προχωρούν - και το ΔΝΤ επικροτεί. Σε γεωπολιτικό επίπεδο, η υποστήριξη της κυβέρνησης Κόστοφ στον περυσινό πόλεμο του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και στη συνεχιζόμενη εκστρατεία για «δημοκρατία στη Σερβία» (δηλαδή, στην αντικατάσταση της κυβέρνησης του Βελιγραδίου με μια βολικότερη για τα δυτικά συμφέροντα) την καθιστά εξόχως χρήσιμο «εργαλείο» στα Βαλκάνια.

Βέβαια η πολιτική της κυβέρνησης Κόστοφ προκαλεί τέτοιες λαϊκές αντιδράσεις, που ακόμη κι αυτή η βοήθεια της Δύσης ενδέχεται να αποδειχθεί ανεπαρκής. Εξ ου η διορατική πρόταση από «καλοπροαίρετους» όσο και «έγκυρους» συμβουλάτορες, όπως το Economist Intelligence Unit: να επιδιώξει ο Κόστοφ το σχηματισμό «κυβέρνησης συνασπισμού» με την Ευρωαριστερά και το κόμμα που εκφράζει τους Μουσουλμάνους...