Την Περασμένη Κυριακή, από τη Θεσσαλονίκη, ο Κ. Καραμανλής σήκωνε, ξανά, τη σημαία κατά των διαπλεκομένων: «Ποιος επιτέλους παίρνει τις αποφάσεις; Η κυβέρνηση προχωρά στην πέμπτη αλλαγή ηγεσίας του ΟΤΕ, μέσα σε τρία χρόνια. Γίνεται τσάρος στον Οργανισμό ένα πρώην στέλεχος της "Ιντρακόμ"». Τρεις μέρες μετά ο Ν. Μανασής κατέθετε στην Επιτροπή Ακροάσεων της Βουλής. Την επομένη η «Καθημερινή» γράφει στην πρώτη σελίδα της: «Παραδόξως οι βουλευτές της ΝΔ δεν έδωσαν την αναμενόμενη μάχη αναφορικά με την προϋπηρεσία του νέου άρχοντος του ΟΤΕ ως υπαλληλικού στελέχους στο συγκρότημα του κ. Σωκ. Κόκκαλη, διασύνδεση την οποία είχε ευθέως καταγγείλει δημοσίως ο κ. Κ. Καραμανλής». Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο. Το παραμύθι των διαπλεκομένων που προσπάθησε να πουλήσει η ηγεσία της ΝΔ, ακόμα μια φορά, δεν έχει «δράκο» και δεν ξεγελά κανένα. Μάλλον προκαλεί τη γενική θυμηδία, αφού και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας γνωρίζει πολύ καλά ότι η ηγεσία της ΝΔ είναι ευλαβικά προσηλωμένη στο πώς θα μπορέσει να προωθήσει τις καλύτερες συνθήκες και προϋποθέσεις για να μεγαλώσουν τα υπερκέρδη των μεγάλων αφεντικών. Γι' αυτό τον ευγενή και ιερό σκοπό πασχίζει και θυσιάζεται καθημερινά και δίνει τον καλύτερο εαυτό της. Ακόμα και μετά τις εκλογές δεν υπήρξε κυβερνητική εξαγγελία ή πράξη που να μην έτυχε της σιωπηλής ή ένθερμης συναίνεσης και υποστήριξης της ΝΔ. Γιατί, λοιπόν, βάφτηκε και πάλι με «τα χρώματα του πολέμου» κατά των διαπλεκομένων (ή εξωθεσμικών κέντρων, όπως κομψά τα αποκαλεί); Η απάντηση είναι απλή. Σε πρώτη φάση προσπαθεί να δικαιολογήσει τη βαθιά εσωκομματική κρίση που ταλανίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα έχει διάρκεια και βάθος. Τα στελέχη της Ρηγίλλης πιστεύουν ότι συναντά την ευρεία αποδοχή στη βάση του κόμματος η θεωρία πως τα διαπλεκόμενα υπονομεύουν τη ΝΔ γιατί «δεν τους κάνει τα χατίρια»(!). «Κάποιοι δε θέλουν ισχυρή και αποτελεσματική αντιπολίτευση», δήλωσε ο πρόεδρος της ΝΔ, «φωτογραφίζοντας» τα διαπλεκόμενα. Αλλά γιατί τα διαπλεκόμενα να μη θέλουν «ισχυρή και αποτελεσματική» αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο όταν δουλεύει με όλες τις δυνάμεις της για το «κοινό καλό»; Και τι σημαίνει η «απειλή» του προέδρου της ΝΔ, την περασμένη Τετάρτη στη Νομική, ότι «από το δικό μου στόμα "οκέι" δε θα ακουστεί σε όποιες απόπειρες και μεθοδεύσεις» που αφορούν «απόπειρες λεηλασίας του δημοσίου χρήματος» ή «πλήττουν την ποιότητα της δημοκρατίας»;

Τίποτα περισσότερο από ό,τι ο Κ. Καραμανλής διεκδικεί. Προσπαθεί να κατοχυρώσει το «νέο» ρόλο του στο μετεκλογικό σκηνικό. Ο πρόεδρος της ΝΔ αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι δεν μπορεί στα επόμενα χρόνια να τρέχει πίσω από την κυβέρνηση και να εκλιπαρεί για «συναίνεση και συνεννόηση». Αυτή την τετραετία θέλει κάτι περισσότερο: Επισείοντας το 43% που πήρε στις εκλογές, θέλει να συμμετέχει πιο άμεσα στη διαχείριση των νεοφιλελεύθερων επιλογών, στην πραγματικότητα θέλει να συγκυβερνήσει. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που επίμονα ζητά να υπάρξει «θεσμική κατοχύρωση της συναίνεσης», με τη δημιουργία των απαραίτητων οργάνων (εθνικές επιτροπές για Ολυμπιακούς Αγώνες, εξωτερική πολιτική, παιδεία). Στην ουσία θέλει να έχει αναβαθμισμένο λόγο και ρόλο στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων για κρίσιμα θέματα και βεβαίως για τη μοιρασιά των μεγάλων πακέτων που δρομολογούνται σε διάφορους τομείς. Είναι φανερό ότι ο πρόεδρος της ΝΔ πιστεύει ότι μέσα από αυτόν το «νέο ρόλο» θα μπορέσει από τη μια να ικανοποιήσει από καλύτερες θέσεις τις επιθυμίες και τα επιχειρηματικά σχέδια των ισχυρών οικονομικών παραγόντων που τον στήριξαν προεκλογικά και τον στηρίζουν και από την άλλη να αποδείξει την ικανότητά του στη διαχείριση των γενικότερων συμφερόντων του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι διαρκώς τονίζει στους τομεάρχες να γίνουν η σκιά των αντίστοιχων υπουργών και να παρακολουθούν εξονυχιστικά κάθε «ανάθεση έργου, κάθε πράξη και απόφαση». Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά τη συνάντηση που είχε το βράδυ της Πέμπτης με την επικεφαλής του «Αθήνα 2004» Γιάννα Αγγελοπούλου, έκρινε σκόπιμο να τονίσει ότι «εμείς δε θα επιτρέψουμε χορό δισεκατομμυρίων με αδιαφανείς διαδικασίες». Φυσικά, η κυβέρνηση Σημίτη απέρριψε ασυζητητί την αξίωση της ηγεσίας της ΝΔ και είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε σε συμβολικό επίπεδο δε θέλησε να την ενθαρρύνει. Η πρόταση που έκανε η ΝΔ την Τρίτη για διακομματικό προεδρείο στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής απορρίφθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Προφανώς, υπάρχουν και ορισμένοι κύκλοι της άρχουσας τάξης που δε βλέπουν με καλό μάτι έναν αναβαθμισμένο ρόλο της ΝΔ, που σημαίνει ότι θα «συνομιλούν και συνδιαλέγονται με δύο», προκειμένου να κάνουν τη δουλιά τους. Το πράγμα βρίσκεται μάλλον σε φάση διαπραγμάτευσης και το επόμενο διάστημα θα φανεί πού τα έχουν βρει και σε ποιο σημείο θα διαμορφωθούν οι καινούριες ισορροπίες. Την ίδια στιγμή, όμως, ο Κ. Καραμανλής έχει ανοιχτό μέτωπο στο εσωτερικό του κόμματός του, το οποίο «πρέπει» να κλείσει το συντομότερο δυνατόν. Ομως, η εσωκομματική κρίση δεν είναι εύκολο να κουκουλωθεί έστω, αφού η αμφισβήτηση των επιλογών του έχει γίνει πιο εύκολη υπόθεση μετά από την εκλογική ήττα. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική δράση της ΝΔ είναι επιζήμια και επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα και δεν πρόκειται φυσικά να «εξανθρωπιστεί» όσο και προσπαθεί η ηγεσία της να εμφανιστεί ως «ασυμβίβαστη» με τα διαπλεκόμενα.