Ο φετινός γιορτασμός της 95ης επετείου της εξέγερσης των Θεσσαλών κολίγων και της θυσίας τους στο Κιλελέρ βρίσκει τους μικρομεσαίους αγρότες εν μέσω πολλών και οξυμένων προβλημάτων.

Οι χαμηλές τιμές, στις οποίες πουλούν τα προϊόντα τους οι παραγωγοί, γίνονται ακόμα χαμηλότερες έως εξευτελιστικές. Η περσινή χρονιά ήταν από τις χειρότερες, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις οι τιμές παραγωγού δεν κάλυπταν ούτε καν το κόστος παραγωγής. Η δραστική μείωση των τιμών οφείλεται στις αθρόες εισαγωγές ίδιων ή ομοειδών αγροτικών προϊόντων στις οποίες προχώρησε η χώρα μας, ανταποκρινόμενη στις σχετικές αποφάσεις που πάρθηκαν - και με την ελληνική συνυπογραφή - στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Οφείλεται, επίσης, στη μείωση των εξαγωγών ελληνικών αγροτικών προϊόντων - χάνονται συνεχώς αγορές στο εξωτερικό - και, βεβαίως, στην ασύδοτη κερδοσκοπική δράση των εμποροβιομηχάνων, οι οποίοι εκβιάζουν τους παραγωγούς για να πάρουν τη σοδειά τους «κοψοχρονιά».

Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι αγρότες που δεν κατάφεραν να πουλήσουν όλη την παραγωγή τους, καθώς πέρσι - λόγω και των αιτιών που προαναφέραμε - μεγάλες ποσότητες πολλών αγροτικών προϊόντων έμειναν απούλητες στις αποθήκες, ή και αμάζευτες στα χωράφια.

Χιλιάδες τόνοι σταριού, καλαμποκιού, ρυζιού, καπνού, βαμβακιού, ντομάτας, πατάτας, κρεμμυδιών, μήλων, αχλαδιών, σταφυλιών, κ.ά., δεν προωθήθηκαν στην αγορά, με αποτέλεσμα το ήδη χαμηλό αγροτικό εισόδημα να υποστεί και νέα δραματική μείωση.

Οι αγωνιζόμενοι αγρότες ζητούν τιμές και επιδοτήσεις που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν ένα λογικό κέρδος και σταμάτημα των αθρόων εισαγωγών, παλεύοντας, ταυτόχρονα, για την κατάργηση των ποσοστώσεων στην παραγωγή και των προστίμων συνυπευθυνότητας κι εκφράζοντας την πλήρη αντίθεσή τους στην Ενδιάμεση Αναθεώρηση της ΚΑΠ, που προβλέπει αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή.

Το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων κάθε χρόνο αυξάνεται, καθώς οι πολυεθνικές εταιρίες προχωρούν σε συνεχείς ανατιμήσεις στα γεωργικά μέσα και εφόδια, διογκώνοντας τα καλλιεργητικά έξοδα, ενώ έργα υποδομής που θα μείωναν το κόστος στη γεωργία και στην κτηνοτροφία δε γίνονται.

Οι αγρότες ζητούν έλεγχο στην κερδοσκοπική ασυδοσία των πολυεθνικών, μειώσεις και καταργήσεις του ΦΠΑ, κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομής, χρηματοδότηση με φθηνότερα επιτόκια, κ.ά.

Το σύνολο, σχεδόν, των μικρών και μεσαίων καλλιεργητών είναι καταχρεωμένοι στην Αγροτική Τράπεζα, η οποία απειλεί πολλούς με κατασχέσεις χωραφιών και άλλων περιουσιακών στοιχείων. Οι ρυθμίσεις των αγροτικών χρεών που κάνουν, κατά καιρούς, οι κυβερνήσεις δεν έχουν στόχο την ανακούφιση των χρεωμένων αγροτών, αλλά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ΑΤΕ, η οποία συνεχίζει την τακτική επιβολής τοκογλυφικών επιτοκίων και πανωτοκιών.

Οι αγρότες παλεύουν για ΑΤΕ κρατική με αναπτυξιακά, κοινωνικά χαρακτηριστικά και σταμάτημα του ξεπουλήματος των συνεταιριστικών εταιριών.

Αν και οι αγρότες πληρώνουν για τον ΕΛΓΑ, ουσιαστική ασφάλιση των καλλιεργειών και της παραγωγής τους δεν έχουν. Στις πολλές περιπτώσεις καταστροφών από θεομηνίες και άλλες φυσικές αιτίες, οι αποζημιώσεις που καθορίζονται δεν ανταποκρίνονται στο εύρος και στο μέγεθος των ζημιών και τα ψίχουλα που δίνονται φτάνουν με μεγάλη καθυστέρηση στους πληγέντες παραγωγούς. Μάλιστα, καταστροφές που δεν οφείλονται σε συγκεκριμένες αιτίες, οι οποίες αναφέρονται στον αναχρονιστικό κανονισμό του ΕΛΓΑ, δεν αναγνωρίζονται από τον οργανισμό και δεν αποζημιώνονται καθόλου.

Το αγροτικό κίνημα ζητάει πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κινδύνους και έγκαιρη καταβολή των αποζημιώσεων.

Η κατώτερη αγροτική σύνταξη παραμένει στα εξευτελιστικά επίπεδα των 200 ευρώ κι αποτελεί αισχρό εμπαιγμό η αύξηση των 40 λεπτών τη μέρα που έδωσε για φέτος η κυβέρνηση της ΝΔ. Εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχοι, που ξόδεψαν μια ζωή δουλεύοντας κάτω από τον καυτό ήλιο και μέσα στη λάσπη, πεινούν και υποφέρουν, καθώς νιώθουν να γίνονται βάρος στα φτωχά παιδιά τους.

Το αίτημα για κατώτερη σύνταξη στα 420 ευρώ, στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, που προβάλλει η ΠΑΣΥ, είναι από τα πιο επείγοντα και ζωτικά.

Η πολιτική εγκατάλειψης των ανθρώπων της υπαίθρου, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, δυσκολεύει πολύ τη ζωή στο χωριό. Η ακρίβεια «τρυγάει» το λιγοστό αγροτικό εισόδημα, ενώ η φτωχή αγροτική οικογένεια καλείται να πληρώσει αδρά και για τη «δωρεάν» δημόσια Παιδεία, την Υγεία και την Πρόνοια, ενώ λόγω έλλειψης των αναγκαίων υποδομών, στερείται της στοιχειώδους διασκέδασης, της πολιτιστικής απόλαυσης, της αθλητικής δραστηριότητας.

Η ΠΑΣΥ ζητάει αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους, αλλά και πολιτιστική αναβάθμιση της υπαίθρου για να σταματήσει η ερήμωσή της και ο μαρασμός της.