«Το πραγματικό δίλημμα που τίθεται επιτακτικά είναι: Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Με το κεφάλαιο και τα κέρδη, ή με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν.

Ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλιά, κατά των απολύσεων και της ανεργίας, για την ίση μεταχείριση των δύο φύλων και των μεταναστών είναι συνδεδεμένος με την πορεία του αγώνα για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Μόνον όταν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη και τα μέσα να καθορίζουν τι και πώς θα αναπτυχθεί, όταν δηλαδή κατακτήσουν τη δική τους εξουσία, μόνον τότε θα αρχίσει η αντίστροφη θετική μέτρηση στο ζήτημα της απασχόλησης, της λαϊκής κοινωνικής ευημερίας. Η αντίστροφη μέτρηση για διεθνείς σχέσεις της χώρας στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος των λαών.

Το ΚΚΕ παίρνει υπόψη τα σημερινά οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, των οικογενειών τους. Γι' αυτό και υποστηρίζει ότι ο αγώνας σήμερα πρέπει να αναπτύσσεται ενιαία προς δύο αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις: Από τη μια μεριά να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τις προϋποθέσεις για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των φορέων της και από την άλλη να διεκδικεί προστασία των ανέργων, προστασία των δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μη μεγαλώσει ακόμα πιο δραματικά η εξαθλίωση και η φτώχεια. Αυτός ο αγώνας απαντά στα άμεσα προβλήματα, ανοίγει ταυτόχρονα προοπτική για το αύριο.

[...] Η οικοδόμηση του Μετώπου θα δώσει πολλαπλάσια δύναμη στο λαϊκό κίνημα, θα ανεβάσει την αποτελεσματικότητά του, θα επιβάλει παραχωρήσεις και κατακτήσεις. Θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας ισχυρής λαϊκής πλειοψηφίας, για να διεκδικήσει να περάσει η εξουσία στα χέρια του λαού. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα συμβάλει ουσιαστικά προς μια τέτοια κατεύθυνση.

Σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας μπορεί να τεθεί σχεδιασμένα και προγραμματισμένα σε πλήρη κίνηση ο πλούτος της χώρας, όλες οι αναπτυξιακές πηγές της. Μόνον έτσι μπορούν να αρχίσουν να γίνονται πραγματικότητα η πλήρης εργασία, η βελτίωση της ζωής του λαού, οι υψηλές παροχές και τα δικαιώματα ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες.

Οπλο θα είναι ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης και εργαλείο ο κρατικός πανεθνικός σχεδιασμός, με προσαρμογή στο περιφερειακό, κλαδικό, διακλαδικό επίπεδο.

Για να υπάρξει προγραμματισμένη ανάπτυξη για το λαό απαιτείται τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να αποτελέσουν λαϊκή περιουσία, με την κοινωνικοποίησή τους, ενώ δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας, που θα προστατεύει την εγχώρια παραγωγή, θα λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών, ιδιαίτερα αυτών που είναι σε κλάδους μεταποίησης» (Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το πρόβλημα της ανεργίας και των απολύσεων, 25 Μάη 2003).

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι ο καθημερινός αγώνας για τη διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων προστασίας των ανέργων μόνο τότε είναι αποτελεσματικός, όταν συνδέεται άμεσα με την πολιτική πάλη για την ανατροπή της εξουσίας που γεννάει την ανεργία. Η συνδικαλιστική δράση ενάντια στις απολύσεις και το κλείσιμο των επιχειρήσεων μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, όταν στο στόχαστρο των εργατικών αγώνων μπει η μήτρα που γεννάει το πρόβλημα, το σύστημα που θεοποιεί την ανταγωνιστικότητα και το καπιταλιστικό κέρδος. Αντίστοιχα, η συντονισμένη πάλη ενάντια στις αντιασφαλιστικές και αντισυνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, μπορεί να δώσει διέξοδο μόνο όταν δεθεί με τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας που αντιμετωπίζει την ασφάλιση σαν «μη μισθολογικό κόστος» για τις επιχειρήσεις και τις συντάξεις σαν βαρίδι στην καπιταλιστική ανάπτυξη.