Από τη Θεσσαλονίκη, μέχρι την Καστοριά και τον Εβρο, συνολικά σε 20 πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν τη μάχη της απεργίας με επιτυχία. Οι απολυμένοι και απλήρωτοι των κατασκευαστικών εταιριών, των κλειστών επιχειρήσεων κλωστοϋφαντουργίας και δέρματος, οι εμποροϋπάλληλοι, οι καπνεργάτες, οι εργοστασιακοί εργάτες, οι υπάλληλοι, είχαν στο πλάι τους τους νεολαίους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και εμπόρους. Με φωνή καθαρή, γεμάτοι από τη δύναμη του συλλογικού αγώνα, όρθωσαν το ανάστημα και με περήφανη περπατησιά, πορεύτηκαν στο δρόμο της αντίστασης, της διεκδίκησης, του αγώνα που «ποτίζει» και δυναμώνει την ελπίδα για ένα μέλλον που την τύχη και τη ζωή τους θα την ορίζουν οι ίδιοι.

Η Θεσσαλονίκη, από το πρωί «ντύθηκε» στους ρυθμούς της απεργίας. Στο κέντρο, οι εμποροϋπάλληλοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, στο πλαίσιο της περιφρούρησης της απεργίας, έκλειναν τα καταστήματα. Δυτικά και Ανατολικά, σε εργοτάξια και γιαπιά οι οικοδόμοι είχαν στήσει το δικό τους μηχανισμό περιφρούρησης κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία. Αλλά και στα εργοστάσια όπως της ΒΙΑΜΥΛ, της ΕΛΛΕΝΙΤ, της Φίλκεραμ, οι εργάτες πήραν μέτρα για να μην περάσει καμία προσπάθεια απεργοσπασίας. Μαζική ήταν και η συμμετοχή στην απεργία των εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης και τους άλλους ΟΤΑ, που βλέπουν τον οδοστρωτήρα των ιδιωτικοποιήσεων να φέρνει σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά τους δικαιώματα.

Στην προσυγκέντρωση στο Αγαλμα του Βενιζέλου, μίλησαν ο Β. Ρέβας από το συνδικάτο Οικοδόμων και ο Π. Μυλωνάς από το συνδικάτο οδηγών εμφιαλωμένων ποτών. Κατήγγειλαν την πολιτική δικαστικών διώξεων και τρομοκρατίας, εργοδοτικής ασυδοσίας.

Στην απεργιακή συγκέντρωση στο ΕΚΘ, το ΠΑΜΕ επέλεξε να μιλήσει μέσα από τη φωνή ενός εργάτη της ΕΛΒΟ, του Π. Αρβανιτίδη, που μαζί με τους 850 συναδέλφους του απειλούνται πως αν δεν υποκύψουν στη νέα μορφή απόλυσης «την εθελούσια έξοδο», θα απολυθούν, θα μπουν σε διαθεσιμότητα, ή θα δουλεύουν 3 μέρες την εβδομάδα.

Και στην Κομοτηνή οι ταξικές δυνάμεις έδρασαν αποτελεσματικά στήνοντας «μπλόκο» στη Βιομηχανική Ζώνη, ενώ καθολική ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στα εργοστάσια του Ομίλου Λαναρά. Μαζικά απάντησαν στην αντεργατική λαίλαπα και στην πολιτική της ανεργίας και οι εργαζόμενοι της Δράμας που έχουν ακόμα τις πληγές που άνοιξε το κλείσιμο της Σόφτεξ, αλλά και της Ξάνθης, όπου οι καπνεργάτες και οι εργαζόμενοι στα συνεταιριστικά εργοστάσια βρίσκονται ένα βήμα πριν την ανεργία.

Με παρακαταθήκη τους ταξικούς αγώνες των απολυμένων της ΤΡΙΚΟΛΑΝ, και πάλι με μπροστάρηδες τους ίδιους, δόθηκε η μάχη της απεργίας και στη Νάουσα, όπου καθολικά συμμετείχαν στην απεργία όλοι οι εργαζόμενοι στα Κλωστήρια Ναούσης, ενώ μαζική ήταν η συμμετοχή των οικοδόμων, και των άλλων εργαζομένων. Εχοντας στο πλευρό τους τους επαγγελματοβιοτέχνες της πόλης, προχώρησαν σε μαχητική διαδήλωση και συμβολική κατάληψη του ΙΚΑ.

Παντού η εργατιά που τσακίζεται στις μυλόπετρες της «ανταγωνιστικότητας» και των «αναδιαρθρώσεων» έδωσε μαζικά το «παρών» στο προσκλητήριο αντίστασης. Στην Αλεξανδρούπολη, οι εργαζόμενοι έδωσαν υπόσχεση ανυπότακτου αγώνα μπροστά στο ιστορικό καπνομάγαζο της πόλης που πριν περίπου ένα μήνα έγινε ο τάφος για τρεις συναδέλφους τους. Εκεί, μπροστά και οι άνεργοι της ΑΝΚΕΡ, να δείχνουν το δρόμο, κρατώντας ψηλά το λάβαρο της αντίστασης.

Πρωτόγνωρα μαζική και μαχητική, τουλάχιστον για τα τελευταία χρόνια, ήταν και η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις Σέρρες. Παντού, και στα Γρεβενά, και στην Καβάλα, στη Φλώρινα, στο Κιλκίς, στη Βέροια, στον Πολύγυρο, στην Κατερίνη, στην Πέλλα, οι συνταξιούχοι, οι οικοδόμοι, οι μετανάστες, οι καθαρίστριες των σχολείων, εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, πρόβαλαν τις διεκδικήσεις τους και διαδήλωσαν την καταδίκη τους στην πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού και της ΕΕ. Οι γουνεργάτες, οι εργάτες της ΔΕΗ, που βάφουν με το αίμα τους τα κέρδη της εργοδοσίας, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, στάθηκαν πρωτοπόροι στην Καστοριά, στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα.