Χτες η εργατική τάξη της χώρας μας έστειλε το δικό της μήνυμα. Απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, χτυπούσε η «καρδιά» της απεργίας. Οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν μια σκληρή μάχη και την κέρδισαν. Χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες στην απεργία και στις συγκεντρώσεις που οργάνωσε το ΠΑΜΕ απάντησαν στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Καταδίκασαν την αντεργατική στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του μεγάλου κεφαλαίου. Με μαχητικότητα διατράνωσαν τις διεκδικήσεις τους. Με αποφασιστικότητα διαμήνυσαν «καμιά ανοχή» στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της ακρίβειας. Καμιά ανοχή στην πολιτική που συσσωρεύει τον πλούτο στους λίγους και την ανέχεια στους πολλούς. Καμιά ανοχή και στους πολιτικούς υπηρέτες αυτής της πολιτικής, όποιο όνομα και αν φέρουν, όποια μάσκα και αν φορούν.

Μια γροθιά μπροστά στις πύλες των εργοστασίων, στις αλυσίδες των διαδηλώσεων, αναμετρήθηκαν στα ίσα με την εργοδοτική τρομοκρατία, με την εξουσία του κεφαλαίου. Εργάτες και εργάτριες, γυναίκες και άντρες, άνεργοι και νεολαία, έδειξαν το δρόμο της αντίστασης. Αντίσταση σ' αυτούς που τους κλέβουν τον ιδρώτα. Αντίσταση και σ' αυτούς που τους βάζουν πλάτη.

Χιλιάδες ήταν χτες οι επιχειρήσεις που δε λειτούργησαν. Σκληρή ήταν η αναμέτρηση σε μεγάλα εργοστάσια, σε αλυσίδες καταστημάτων. Το γεγονός ότι μεγάλες επιχειρήσεις σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα νέκρωσαν, προσμετράται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της απεργιακής κινητοποίησης. Το «κλείσιμο» της «Ιντρακόμ», της «Κόκα-Κόλα», της «Αλουκάνκο» στην Πάτρα, της «Ραπτέξ», του Ευσταθίου, του Τέγου στη Λάρισα, του «Πράκτικερ» στον Ταύρο, της «Ελαΐς», της «Μινέρβα», του «Παπουτσάνη» στον Πειραιά, των τσαγκαράδικων στην Καλλιθέα και του Ιματισμού στη Ν. Ιωνία, για να αναφέρουμε μόνο ορισμένα, δίνουν το στίγμα της απεργίας.

Αυτή η εξέλιξη δεν ήρθε από μόνη της, πίσω της βρίσκεται μια μεγάλη κινητοποίηση των ταξικών συνδικάτων, μια δουλιά με επιμονή και συνέπεια. Η σκληρή πάλη των εμποροϋπαλλήλων για να μην περάσει η παραπέρα απελευθέρωση του ωραρίου, η υπεράσπιση μέσα και έξω από τις μεγάλες αλυσίδες του εμπορίου της κυριακάτικης αργίας σημάδεψε τη χτεσινή απεργία. Η καθολική επιτυχία της απεργίας στις οικοδομές και στα μεγάλα τεχνικά έργα σε όλη την Ελλάδα, φέρνει τη σφραγίδα της ταξικής Ομοσπονδίας των Οικοδόμων. Το ίδιο και ο αγώνας που έγινε στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού.

Η συμμετοχή στην απεργία σε κλάδους του ιδιωτικού τομέα, ο παλμός και το πάθος στις διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ, δείχνει προς τα πού πρέπει να τραβήξει η εργατική τάξη. Πού βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα. Αποδεικνύει πως - παρά και ενάντια στις λογικές της μοιρολατρίας - οι εργάτες συσπειρώνονται. Η συνέπεια των ταξικών συνδικάτων φέρνει αποτελέσματα. Το διεκδικητικό πλαίσιο, που εκφράζει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, εμπνέει και κινητοποιεί. Αποδεικνύει ακόμα τη χρεοκοπία όλων εκείνων, που ενώ κάθε μέρα πίνουν νερό στην ανταγωνιστικότητα και υμνούν τον «κοινωνικό εταιρισμό», κρύβονται πίσω από προφάσεις ότι οι εργάτες «δεν τραβάνε», ότι η λέξη «αγώνες» είναι μόνο για τα βιβλία..!

Η δουλιά που έγινε - όλο το προηγούμενο διάστημα - η συσπείρωση που επιτεύχτηκε ανάμεσα στους εργαζόμενους και που εκφράστηκε χτες περίτρανα, είναι ισχυρή βάση για τη συνέχιση της δράσης των ταξικών δυνάμεων. Είναι γερό όπλο στα χέρια τους για την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος, για την κλιμάκωση των αγώνων.

Η εμπειρία από τις χιλιάδες περιοδείες στους χώρους δουλιάς, οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν είναι απτά αποτελέσματα, πολύτιμα εφόδια για την αυριανή μέρα. Η χτεσινή μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση φέρνει την υπογραφή των ταξικών δυνάμεων. Και αυτό ανεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων ακόμα πιο ψηλά. Για να κάνουμε ακόμα πιο ισχυρό τον ταξικό πόλο. Για να σηκώσουμε το εργατικό κίνημα ακόμα πιο ψηλά, στο ύψος των αναγκών και των απαιτήσεων. Για να συγκροτήσουμε ένα ισχυρό ταξικό κίνημα, που θα αντιστέκεται, θα παλεύει, θα αποσπά κατακτήσεις. Θα ανοίγει το δρόμο για βαθιές αλλαγές, τέτοιες που θα κάνουν δυνατή μια πολιτική πραγματικά υπέρ των εργαζομένων.