Η αντίφαση στις ταυτόχρονε1ς εικόνες ήταν πράγματι ολοφάνερη και εκκωφαντική. Από τη μια, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Π. Μολυβιάτης, αντάλλασσε στην Αγκυρα χαμόγελα και «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» με τον Τούρκο ομόλογό του, Αμπτ. Γκιουλ κι από την άλλη, η Αγκυρα κορύφωνε τις στρατιωτικές προκλήσεις στα Ιμια και τον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

Η ουσία του προβλήματος, βέβαια, δεν άλλαξε. Παραμένει ίδια αρκετά χρόνια τώρα. Τα όσα έγιναν προχτές αποτελούν, απλώς, την κορυφή του παγόβουνου. Κάνουν, όμως, ακόμη πιο φανερά και χεροπιαστά τα αδιέξοδα της εξωτερικής πολιτικής, που εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ. Ο εγκλωβισμός της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όπως και η πρόσδεσή της στο άρμα των «μεγάλων» ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της «νέας τάξης» πραγμάτων, έρχεται σε αντίθεση με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, με την υπεράσπιση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Εκτός και υπάρχουν τόσο αφελείς, που πιστεύουν, ότι μπορούμε, ως χώρα, να «παίζουμε» με τη φωτιά της αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια, εξυπηρετώντας τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις της εγχώριας πλουτοκρατίας, αλλά τα δικά μας σύνορα να μένουν εσαεί έξω από το «χορό»...