Η κατάσταση στα Ελληνοτουρκικά, και γενικότερα σε όλο το πλέγμα των λεγόμενων εθνικών θεμάτων, πάει από το κακό στο χειρότερο. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα που παράγει η πολιτική της όλο και πιο βαθιάς πρόσδεσης στο ιμπεριαλιστικό άρμα και της συνειδητής εμπλοκής στη «νέα τάξη πραγμάτων» όλων των ζωτικής σημασίας υποθέσεων, που αφορούν στα κυριαρχικά δικαιώματά της και στο μέλλον του ελληνικού λαού και της ειρήνης στην περιοχή.

Ο ρόλος της Ελλάδας που διεκδικούν οι δύο εταίροι του δικομματισμού, για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, στα πλαίσια του νέου ιμπεριαλιστικού καταμερισμού, είναι ο ίδιος. Οπως επίσης και η πολιτική, τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, ταυτίζεται στις βασικές επιλογές τους, ενώ οι διαφοροποιήσεις αφορούν αποκλειστικά και μόνο σε επιμέρους χειρισμούς. Στα πλαίσια αυτών των επιλογών έχουν δρομολογηθεί, επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και επιταχύνονται σήμερα επί ΝΔ, εκπτώσεις στα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, που σε τελική ανάλυση θα οδηγήσουν στη διχοτόμηση και στην αμερικανοποίησή του. Ας μην ξεχνάμε την ένταξη της ασφάλειας της χώρας στη λεγόμενη συλλογική ασφάλεια υπό το ΝΑΤΟ, τη διαβόητη Συμφωνία της Μαδρίτης, αλλά και τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ του Ελσίνκι, που άνοιξαν το δρόμο επισημοποίησης των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο.

Η πορεία αυτή αρχίζει με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, στα τέλη της δεκαετίας του '90, με την εκχώρηση στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Νάπολης της επιχειρησιακής ευθύνης. Η υπόθεση του ορισμού των νέων αεροδιαδρόμων στο Αιγαίο στο τέλος του 2003, όπου καταργήθηκαν ελληνικοί αεροδιάδρομοι για να μπορούν χωρίς εμπόδια τα τουρκικά μαχητικά να μπαίνουν παράνομα στο Αιγαίο. Η υπόθεση της αρμοδιότητας έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, που έχει αφεθεί στην τύχη της. Ο χειρισμός των ζητημάτων της υφαλοκρηπίδας, των χωρικών υδάτων και του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο και η προχτεσινή υπόθεση των ανακοινώσεων του υπουργείου Εθνικής Αμυνας περί μη αναχαιτίσεων των τουρκικών μαχητικών που μπαίνουν παράνομα στο ελληνικό FIR στο Αιγαίο. Η πορεία του Κυπριακού. Η υπόθεση του ονόματος της ΠΓΔΜ.

Ολα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή, την προσδοκία της συμμετοχής της ελληνικής πλουτοκρατίας στην ιμπεριαλιστική λεία μέσω και της συμμετοχής στην ιμπεριαλιστική δράση.