Αλλωστε οι αποφάσεις που έχουν παρθεί στην ΕΕ, από το Τάμπερε το 1999 μέχρι σήμερα, η διαβόητη η Συνθήκη Σένγκεν, το Πρόγραμμα της Χάγης, ο ευρωενωσίτικος Ενιαίος Χώρος Ασφάλειας και Δικαιοσύνης, όλες οι σχετικές διατάξεις για παρακολουθήσεις και φακέλωμα, κατά παραβίαση ακόμα και των πιο ιερών δικαιωμάτων του ανθρώπου - όπως αυτό της επικοινωνίας - περνούν σταδιακά και στο εθνικό δίκαιο των κρατών - μελών. Ετσι, οι κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αφού υπερψήφισαν στην ελληνική Βουλή τους ευρωτρομονόμους και το ευρωένταλμα σύλληψης, τώρα νομιμοποιούν και τις πιο εξελιγμένες μορφές παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών, κατ' επιταγή των όσων έχουν αποφασιστεί στις Βρυξέλλες.

Από το πρώτο άρθρο ακόμα κάνει φανερό το σκοπό του εν λόγω ΠΔ και φυσικά την πάντα ευχερή δικαιολογία: «Για την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών και την καταγραφή σε ενιαίο κείμενο των όρων και της διαδικασίας αυτής, καθώς και των τεχνικών και οργανωτικών μεθόδων με τις οποίες μπορεί αυτή να πραγματοποιηθεί και να διασφαλιστούν τα αποτελέσματά της, έτσι ώστε να μη θίγεται (σ.σ. οπωσδήποτε...) η ιδιωτική ζωή και η προσωπικότητα του πολίτη, παρά μόνο στο μέτρο και για όσο χρονικό διάστημα είναι απολύτως αναγκαίο, χάριν της προστασίας της εθνικής ασφάλειας, της διακρίβωσης των εγκλημάτων...» κλπ.

Εμείς να σημειώσουμε από την πλευρά μας ότι στον όρο «εθνική ασφάλεια» μπορούν να χωρέσουν οτιδήποτε κρίνουν πως τους συμφέρει. Π.χ. το αμυντικό δόγμα της χώρας έχει και επισήμως προσανατολιστεί να προστατεύει την εθνική ασφάλεια από τη γνωστή «καραμέλα» των τελευταίων ετών, την «τρομοκρατία». Με βάση δε τον ευρωτρομονόμο 3251/9-7-2004, που «πέρασε» στη Βουλή με τις ψήφους των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μια πράξη θεωρείται τρομοκρατική «όταν γίνεται με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού». Και μόνο μ' αυτή τη ρευστού νοήματος παράγραφο, εύκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν ως «τρομοκράτες» εργαζόμενοι που συμμετέχουν σε μια απεργιακή κινητοποίηση σε οργανισμό κοινής ωφέλειας, σε συμβολικές καταλήψεις κτιρίων, οδών...

Οπως μπορεί κανείς να παρατηρήσει, χρησιμοποιούνται όροι γενικοί. Ετσι, με τέτοιες διατάξεις - λάστιχο, μπορεί να θεωρούνται τρομοκράτες ακόμα και οι απεργοί στις «Ολυμπιακές Αερογραμμές», τον ΟΣΕ ή οι λιμενεργάτες. Οι οποίοι σε μια απεργία - και με τη γνωστή «μηχανή» έκδοσης δικαστικών αποφάσεων περί «παράνομων και καταχρηστικών» - οπωσδήποτε θα διαταράσσουν την ασφάλεια των συγκοινωνιών, την ασφάλεια σιδηροδρόμων, πλοίων και αεροσκαφών...

Κατόπιν τούτων ένα ερώτημα: Με το νομικό τους οπλοστάσιο, αντιδραστικότατο και πλήρες, μπορούν ή όχι, οι αρμόδιες αρχές να παρακολουθούν τις επικοινωνίες συνδικάτων που ετοιμάζονται για απεργιακό αγώνα, και αυτή η παρακολούθηση να γίνεται με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και της προστασίας του εθνικού συμφέροντος;

Στο τρίτο άρθρο του ΠΔ που εξετάζουμε σήμερα, αναφέρεται ότι «η άρση του απορρήτου δεν αφορά τη διά ζώσης επικοινωνία, αλλά κάθε είδους επικοινωνία, η οποία διεξάγεται μέσω δικτύου επικοινωνίας ή παρόχου υπηρεσιών επικοινωνιών και την οποία χρησιμοποιεί ο συνδρομητής ή χρήστης κατά του οποίου λαμβάνεται το μέτρο της άρσης».

Στην παρ. 2 διαβάζουμε ότι «τα είδη και οι μορφές επικοινωνίας που υπόκεινται στην άρση του απορρήτου, είναι ιδίως (σ.σ. άρα όχι τα μόνα) τα ακόλουθα:

α. Επιστολογραφία, ήτοι επιστολές, δέματα, ταχυμεταφορές στοιχείων, τηλεγραφήματα, επιταγές κλπ.

β. Τηλετυπική επικοινωνία (συνδρομητική).

γ. Τηλεφωνική επικοινωνία, ήτοι σταθερή και κινητή τηλεφωνία.

δ. Επικοινωνία δεδομένων μέσω δικτύων δεδομένων, μισθωμένων κυκλωμάτων κ.ά.

ε. Επικοινωνίες μέσω διαδικτύου (Internet).

στ. Ασυρματική επικοινωνία, ήτοι σταθερή ασύρματη πρόσβαση, επικοινωνία κλειστών ομάδων χρηστών κ.ά.

ζ. Δορυφορική επικοινωνία, ήτοι επικοινωνία μέσω δορυφορικής σύνδεσης τελικού χρήστη (π.χ. VSAT).

η. Επικοινωνία κάθε μορφής μέσω μισθωμένων κυκλωμάτων.

θ. Υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας, που υπερτίθενται επί των προηγούμενων μορφών επικοινωνίας, αποτελούν ιδίως:

• Ι. Ο αυτόματος τηλεφωνητής
• ΙΙ. Τα τηλεομοιοτυπήματα (FAX)
• ΙΙΙ. Τα γραπτά μηνύματα (SMS/MMS)
• ΙV. Οι Υπηρεσίες Πληροφοριών
• V. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
• VI. Η πρόσβαση σε ιστοσελίδες
• VII. Η πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων
• VIII. Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές
• IX. Οι τηλεδιασκέψεις
• X. Οι πληροφορίες καταλόγου
• XI. Οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης
• ΧΙΙ. Οι συνδυασμένες μορφές επικοινωνίας που περιλαμβάνουν περισσότερες της μιας από τις παραπάνω επικοινωνίες, όπως είναι π.χ. η πρόσβαση σε δίκτυα δεδομένων ή σε δίκτυα Internet από το Επιλεγόμενο Δημόσιο Τηλεφωνικό Δίκτυο (PSTN). Ειδικότερα στις υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας είναι δυνατόν να διαφοροποιείται ο πάροχος υπηρεσιών διαδικτύου (πρόσβαση στο διαδίκτυο) από τον πάροχο της συγκεκριμένης υπηρεσίας».

Επομένως οι μηχανισμοί καταστολής νομιμοποιούνται να παρακολουθούν κάθε μέσο επικοινωνίας οποιουδήποτε βάλουν στο μάτι.

Στο τέταρτο άρθρο εξειδικεύονται «τα συγκεκριμένα στοιχεία επικοινωνίας, στα οποία είναι δυνατόν να αναφέρεται μία διάταξη άρσης του απορρήτου». Φυσικά εξαρτώνται από το είδος της επικοινωνίας, για το καθένα από τα οποία γίνεται ξεχωριστά πρόβλεψη.

Ετσι άρση του απορρήτου στην επιστολογραφία ορίζεται ότι θα αφορά τον πάροχο της υπηρεσίας (πχ τον ΕΛΤΑ), τον αποστολέα (εννοεί την ταυτότητά του), τον αποδέκτη και το περιεχόμενο της επιστολής!

Στην τηλεφωνική επικοινωνία ορίζεται ότι από τις αρμόδιες αρχές μπορεί να ζητηθούν: «Καλών και καλούμενος αριθμός κλήσης και στις αναπάντητες κλήσεις. Καλών και καλούμενος συνδρομητής και πελάτης και στις αναπάντητες κλήσεις. Ωρα έναρξης και ώρα λήξης της επικοινωνίας. Γεωγραφικός εντοπισμός καλούντος και καλούμενου (στις κινητές επικοινωνίες) είτε ομιλούν, είτε πρόκειται για SMS, είτε είναι σε θέση stand-by, είτε πραγματοποιούν αναπάντητη κλήση. Περιεχόμενο επικοινωνίας (φωνή, εικόνα κλπ.). Στοιχεία ταυτότητας τερματικής συσκευής και σύνδεσης (ΙΜΕΙ, IMSI, TMSI). Οι αλφαριθμητικοί χαρακτήρες που εισάγει ο χρήστης για την πραγματοποίηση της σύνδεσης ή για την ενεργοποίηση ειδικών υπηρεσιών ή λειτουργιών. Η σηματοδότηση της ετοιμότητας για την πρόσβαση (προειδοποιητικό σήμα επικοινωνίας). Πραγματικός προορισμός και ενδιάμεσοι αριθμοί κλήσεως, σε περίπτωση εκτροπής της κλήσης.

Στις επικοινωνίες μέσω διαδικτύου (Internet) ορίζεται ότι ο πάροχος των αντίστοιχων υπηρεσιών «υποχρεούται να διαθέτει τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας των χρηστών - πελατών του (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, ιστοσελίδα), καθώς και τον τρόπο πρόσβασής τους». Οτι κάθε πρόσβαση του χρήστη στο διαδίκτυο καταγράφεται στα ψηφιακά αρχεία του παρόχου. Οτι με το ΠΔ πλέον μπορεί να επιτραπεί η εξέταση του περιεχομένου των αρχείων «προκειμένου να αποκαλυφθούν χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με τις ενέργειες του χρήστη στο διαδίκτυο, όπως: επισκεπτόμενες διευθύνσεις, χρησιμοποιούμενες υπηρεσίες (e-mail, συναλλαγές κλπ.), περιήγηση σε ιστοσελίδες και βάσεις πληροφοριών, ανταλλαγή δεδομένων/ αρχείων μέσω της υπηρεσίας FTP, τηλεφωνική επικοινωνία μέσω διαδικτύου (VoIP)».

Στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ορίζεται ότι θα πρέπει να καταγράφονται στα αρχεία του παρόχου η ηλεκτρονική διεύθυνση του «υπόπτου», οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις των παραληπτών και των αποστολέων και το περιεχόμενο των ηλεκτρονικών μηνυμάτων.

Για την πρόσβαση του «υπόπτου» σε ιστοσελίδες ορίζεται ότι στα αρχεία του παρόχου θα πρέπει να καταγράφονται οι ιστοσελίδες που επισκέπτεται ο χρήστης. Σε περίπτωση που ο χρήστης διαθέτει εξυπηρετητή ιστοσελίδων (Web Server), μπορεί να αποκαλυφθεί το περιεχόμενο των ιστοσελίδων και τα στοιχεία των συναλλαγών που γίνονται μέσω του εξυπηρετητή.

Για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (τραπεζικές ή αλλιώς e-banking, κρατικές ή e-gov, εμπορικές ή e-commerce) ορίζεται ότι τα στοιχεία που μπορούν να αποκαλυφθούν είναι το είδος των συναλλαγών, τα στοιχεία των συναλλασσομένων προσώπων, ο χρόνος της συναλλαγής, οι αριθμοί των πιστωτικών καρτών, οι αριθμοί των τραπεζικών λογαριασμών και οι καταθέσεις ή αναλήψεις, οι οφειλές προς τρίτους και τα περιουσιακά στοιχεία.

«Ολα τα ανωτέρω στοιχεία εφόσον τηρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις είναι δυνατόν να ζητούνται από τους παρόχους υπηρεσιών προστιθέμενης αξίας ή από τους παρόχους υπηρεσιών δικτύου ή και από αμφοτέρους», τονίζεται στην παρ. 2 του άρθρου 4. Και η παρ. 3 συμπληρώνει: «Η παράθεση των στοιχείων επικοινωνίας της παραγράφου 1 είναι ενδεικτική. Η διάταξη άρσης απορρήτου δεν αποκλείεται να αναφέρεται και σε άλλα στοιχεία κατά είδος επικοινωνίας, κάθε φορά που η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας επιφέρει διεύρυνση του καταλόγου των στοιχείων αυτών».

Στο άρθρο 5 ξεκαθαρίζεται ότι οι αρμόδιες αρχές νομιμοποιούνται πλέον να ζητήσουν στοιχεία από τους παρόχους για τη φορητότητα αριθμών που τυχόν χρησιμοποίησε ο «ύποπτος», την εκτροπή κλήσης και την περιαγωγή (roaming).

Πρόβλεψη υπάρχει ακόμα και για τις τηλεκάρτες και τις κάρτες ανανέωσης χρόνου ομιλίας: «Σε περίπτωση χρήσης των ανωτέρω καρτών σε δίκτυα σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας και στο διαδίκτυο, η εκτέλεση της διάταξης πραγματοποιείται είτε με εξατομίκευση των άνω καρτών εφόσον προβλέπεται αυτή, είτε με ανάλυση των επικοινωνιών που διεξάγονται από κοινόχρηστες παροχές (στο PSTN), και από PC και τηλεφωνικές συνδέσεις στο Internet».

Στο άρθρο 6 ορίζεται ότι «σε περίπτωση που το τηλεπικοινωνιακό σύστημα ενός παρόχου διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό και το λογισμικό που απαιτείται για την άρση του απορρήτου, ο πάροχος υποχρεούται να τα ενεργοποιεί, όταν του ζητείται από την αρμόδια αρχή η εκτέλεση μίας διάταξης, εντός τριών (3) ωρών από τη γνωστοποίηση της διάταξης, ανεξαρτήτως του χρόνου επίδοσης της διάταξης στον πάροχο και σε επείγουσες περιπτώσεις, οι οποίες ειδικά θα επισημαίνονται, εντός του αμέσως δυνατού χρόνου».

Σε περίπτωση που το τηλεπικοινωνιακό σύστημα ενός παρόχου δε διαθέτει τον αναγκαίο εξοπλισμό και λογισμικό για την άρση του απορρήτου και την παροχή στις αρμόδιες αρχές των στοιχείων επικοινωνίας, ο πάροχος «υποχρεούται να προμηθευθεί, εγκαταστήσει και θέσει σε λειτουργία στο σύστημά του τον προς τούτο απαιτούμενο εξοπλισμό ή και λογισμικό εντός προθεσμίας εννέα (9) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος». Αρα όσες εταιρίες παρέχουν σήμερα υπηρεσίες πάσης φύσης επικοινωνιών, υποχρεούνται μέχρι τις 10 Δεκέμβρη 2005 να έχουν αγοράσει και εγκαταστήσει έτοιμους προς χρήση τους μηχανισμούς χαφιεδίστικης καταγραφής, όπως έχουν αποφασίσει η ΕΕ και οι κυβερνήσεις του ελληνικού δικομματισμού.

Στο άρθρο 7 καταγράφονται τα μέσα και οι μέθοδοι άρσης του απορρήτου. Π.χ. στην παρ. 2: «Η εκτέλεση μιας διάταξης για άρση απορρήτου, μετά την αποστολή της από την αρμόδια αρχή στον πάροχο υπηρεσίας, πραγματοποιείται με τη συνεργασία του παρόχου και της αρμόδιας αρχής, η οποία έχει και την ευθύνη. Συγκεκριμένα: α. Τα στοιχεία της επικοινωνίας, τα οποία καταγράφονται στα αρχεία του παρόχου (καλών, καλούμενος, χρόνος, εντοπισμός κλπ.), γνωστοποιούνται από αυτόν εγγράφως στην αρμόδια αρχή, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στο άρθρο 4. β. Σε περίπτωση που ζητείται καταγραφή του περιεχομένου της επικοινωνίας για συγκεκριμένο διάστημα, αυτή πραγματοποιείται στις εγκαταστάσεις της αρμόδιας αρχής με επισύνδεση μέσω μισθωμένου κυκλώματος ή με άλλο κατάλληλο τρόπο, με ταυτόχρονη διαβίβαση του περιεχομένου και των στοιχείων επικοινωνίας στην αρμόδια αυτή Αρχή».

Η παρ. 8 διευκρινίζει ότι «στην περίπτωση επιστολής ή δέματος η εκτέλεση μιας διάταξης πραγματοποιείται με τη συγκρότηση τριμελούς επιτροπής αποτελούμενης από ένα εισαγγελικό λειτουργό οριζόμενο από την αντίστοιχη υπηρεσία, ένα ανακριτικό υπάλληλο που ορίζεται από τον προϊστάμενο της αρμόδιας αρχής και ένα εξουσιοδοτημένο υπάλληλο του παρόχου υπηρεσίας. Η σύγκληση της επιτροπής γίνεται κατά περίπτωση με μέριμνα του παρόχου ευθύς ως του κοινοποιείται η διάταξη και για την αποσφράγιση και τα τυχόν ευρήματα συντάσσεται σχετικό πρακτικό».

Στο άρθρο 8 περιλαμβάνονται οι «υποχρεώσεις» των παρόχων υπηρεσιών και δικτύων. Π.χ. ότι «οι πάροχοι υπηρεσιών και δικτύων επικοινωνίας υποχρεούνται να ανταποκρίνονται αμέσως σε κάθε αίτημα για άρση του απορρήτου της επικοινωνίας που τους κοινοποιείται από τις αρμόδιες αρχές σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο παρόν»... «Οφείλουν να ενημερώνουν και να συνεργάζονται με τις αρμόδιες αρχές για την παροχή τεχνικών πληροφοριών που αφορούν τη διασύνδεση της αρμόδιας αρχής με τον πάροχο ώστε να πραγματοποιείται η απρόσκοπτη και ακριβής εκτέλεση κάθε σχετικής διάταξης που τους κοινοποιείται»... «Σε περίπτωση που ένας πάροχος υπηρεσίας χρησιμοποιεί μεθόδους κωδικοποίησης, συμπίεσης ή κρυπτογράφησης, υποχρεούται κατά την εκτέλεση μιας διάταξης να παραδίδει ή διαβιβάζει τα ζητούμενα στοιχεία σε αποκωδικοποιημένη μορφή».

Τέλος στην παρ. 9 ορίζεται ότι «οι πάροχοι υποχρεούνται:

α. Να παρέχουν στις αρμόδιες αρχές μία ή περισσότερες διεπαφές από τις οποίες ζητούμενα στοιχεία επικοινωνίας θα μπορούν να διαβιβαστούν στις εγκαταστάσεις παρακολούθησης.

β. Να διαβιβάζουν στις αρμόδιες αρχές το περιεχόμενο της επικοινωνίας και τα στοιχεία της κατά το χρόνο που αυτή διεξάγεται καθ' όλο το εικοσιτετράωρο.

γ. Να παρέχουν πληροφορίες ή και βοήθεια στις αρμόδιες αρχές προκειμένου αυτές να βεβαιωθούν ότι τα στοιχεία επικοινωνίας που φθάνουν στη διεπαφή διασύνδεσης είναι αυτά που συνδέονται με το στόχο.

δ. Να διατηρούν την αξιοπιστία του συστήματος διασύνδεσης σε τουλάχιστον εφάμιλλο επίπεδο αξιοπιστίας με αυτό των παρεχομένων υπηρεσιών στο συνδρομητή ή χρήστη».

Αλλωστε η αξιοπιστία ανέκαθεν θεωρούνταν προσόν του καλού πληροφοριοδότη!..