Η μεγάλη πλειοψηφία των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας απέρριψε την ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη. Οι κάλπες που στήθηκαν και στις δύο χώρες «γέννησαν» ένα ρωμαλέο «ΟΧΙ», στο οποίο δόθηκαν όσες ερμηνείες θα μπορούσε να σκαρώσει ανθρώπινος νους. Αναλόγως της αφετηρίας από την οποία εκκινούσαν, κάποιοι επιχείρησαν να αποδυναμώσουν και να ευτελίσουν τη σημασία του και κάποιοι άλλοι να τη διογκώσουν. Και οι δύο πλευρές υπερασπίστηκαν διαστάσεις που αυτό το «ΟΧΙ» δεν έχει.
Είναι πασιφανής η σαθρότητα των απόψεων που αποδίδουν την απόρριψη του «ευρωσυντάγματος» από το 55% των Γάλλων και το 62% των Ολλανδών στις ξενοφοβικές και ρατσιστικές διαθέσεις από τις οποίες δήθεν διακατέχονται. ΄Η των απόψεων που θίγουν υπαινικτικά τις νοητικές ικανότητες και δυνατότητες των ψηφοφόρων του «ΟΧΙ» να κατανοήσουν τις «μακρόπνοες στοχεύσεις» του «ευρωσυντάγματος». Εξίσου όμως αστήρικτες είναι και οι απόψεις που ισχυρίζονται πως πλέον οι ιθύνοντες των Βρυξελλών είναι αναγκασμένοι να αλλάξουν τη νεοφιλελεύθερη ρότα που ακολουθούν με συνέπεια, προβάλλοντας τη λεγόμενη αντινεοφιλελεύθερη διαχείριση. Αυτές οι δεύτερες μάλιστα είναι και επικίνδυνες καθώς εμποδίζουν τους λαούς της Ευρώπης να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη να κάνουν το επόμενο βήμα, ενώ συσκοτίζουν την κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθούν, υποδεικνύοντάς τους μια άλλη, επικίνδυνη για τα συμφέροντά τους.
Associated Press
Η καταμέτρηση των ψήφων στη Γαλλία έβγαλε το ΟΧΙ στο «ευρωσύνταγμα»...
Τα αποτελέσματα των δύο δημοψηφισμάτων, προσεγγίζοντάς τα κανείς στις πραγματικές τους διαστάσεις και αποδίδοντάς τους το περιεχόμενο που πραγματικά έχουν, διευκολύνουν τους λαούς της Ευρώπης και τα κινήματά τους να πάνε παραπέρα την πάλη τους ενάντια στην ΕΕ. Οι κάλπες στη Γαλλία και την Ολλανδία ανέδειξαν διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό των χωρών - μελών της ΕΕ και αποκρυσταλλώνονται σε τάσεις αμφισβήτησης, αντίθεσης προς αυτήν. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του «ΟΧΙ» προέρχεται από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αλλά έρχεται επίσης και σε αντίθεση με τα πολιτικά κόμματα (στην Ολλανδία ήταν η πλειοψηφία τους) τα οποία στήριζαν το «ΝΑΙ». Επομένως, τουλάχιστον σ' αυτό το ζήτημα, μεγάλα τμήματα των λαϊκών δυνάμεων απεγκλωβίστηκαν από την επιλογή των κομμάτων που ψήφιζαν.
Οι λαοί της Ευρώπης φαίνεται πλέον πιο καθαρά πως αρχίζουν να βγάζουν συμπεράσματα από την ίδια τους τη ζωή. Η εμπειρία πολλών χρόνων κίνησης εντός του ευρωμονοδρόμου τούς βοηθά να δουν πως αυτός οδηγεί λαϊκά συμφέροντα, δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες και αιματηρές θυσίες, την ίδια τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια ολοταχώς στον γκρεμό. Και εκφράζουν τάσεις αντίστασης στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών τους που τη συνδιαμορφώνουν και την εφαρμόζουν. Σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης η επίθεση στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα παίρνει μορφή ανοιχτού πολέμου. Τίποτα από όσα συνθέτουν το οικοδόμημα των εργασιακών δικαιωμάτων δε μένει στο απυρόβλητο. Τα ασφαλιστικά συστήματα ταλανίζονται άσχημα, είτε με τη λήψη μέτρων όπως η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, είτε με την ενίσχυση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας που εκφράζεται σε εκμετάλλευση ανασφάλιστης εργασίας, μη απόδοση στα ασφαλιστικά ταμεία των εισφορών κλπ. Οι εργασιακές σχέσεις κυριολεκτικά διαλύονται, με παραπέρα ελαστικοποίησή τους, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου δηλαδή κατάργηση του 8ωρου και του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Η ανεργία προσλαμβάνει εφιαλτικές διαστάσεις, κυρίως για τους νέους και τις γυναίκες. Τα λαϊκά εισοδήματα καθηλώνονται σε επίπεδα που θέτουν υπό αίρεση το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση. Η δυνατότητα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να απολαμβάνουν δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά τους, υγεία και πρόνοια έχει ήδη υπονομευτεί, καθώς σε όλες τις χώρες της ΕΕ αυτοί οι τομείς εμπορευματοποιούνται, αλώνονται από τη διαβόητη «ιδιωτική πρωτοβουλία». Αγρότες και μικρομεσαίοι επαγγελματίες δέχονται παντού με την ίδια ένταση ανελέητα χτυπήματα.
Ολοι αυτοί, και είναι πολλά εκατομμύρια, άλλοι συνειδητά άλλοι ενστικτωδώς ωθούνται σε μορφές αντίστασης, διατυπώνουν τη διαμαρτυρία τους. Το «ευρωσύνταγμα», που ακριβώς επισφραγίζει αυτή την πραγματικότητα και φιλοδοξεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για παραπέρα αντιδραστικοποίηση της ΕΕ, έδωσε την αφορμή να εκδηλωθούν τέτοιες τάσεις, να καταγραφεί μια δυναμική αντίθεσης προς την ΕΕ και τις κυβερνήσεις, που μπορεί και πρέπει να βαθύνει, να πάρει τα χαρακτηριστικά ενός πλατιού λαϊκού κοινωνικοπολιτικού κινήματος που θα επιταχύνει το βηματισμό στην κατεύθυνση της συνολικής ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ των μονοπωλίων. Ο αντιμονοπωλιακός αντιιμπεριαλιστικός προσανατολισμός ενός τέτοιου κινήματος είναι προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της πάλης του λαού σε κάθε κράτος - μέλος και πανευρωπαϊκά, προϋπόθεση για να μπορούμε σε πιο στέρεες βάσεις να μιλάμε για την προοπτική του σοσιαλισμού σε κάθε χώρα, άρα και της Ευρώπης των λαών, της Ευρώπης του σοσιαλισμού.
Και το επισημαίνουμε αυτό καθώς είναι πολλοί αυτοί που μη μπορώντας να αγνοήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίδραση επιδιώκουν πάση θυσία να την απονευρώσουν, προβάλλοντας στο κίνημα στόχους πάλης αποπροσανατολιστικούς και ατελέσφορους, όπως αλλαγή της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Συσκοτίζοντας πως αυτή η πολιτική ανταποκρίνεται σήμερα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, είναι συνεπώς μονόδρομος για τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Αποκρύπτοντας πως οικονομία και πολιτική είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και κατά συνέπεια σε μια ένωση καπιταλιστική, όπου κυριαρχούν εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, όπου τα μέσα παραγωγής ανήκουν στα χέρια των λίγων, είναι αδύνατον στο επίπεδο της πολιτικής να αντανακλάται ένα διαφορετικό είδωλο.
Ευημερούντες ή έστω αξιοπρεπώς διαβιούντες λαοί και μονοπωλιακά υπερκέρδη δεν μπορούν να συνυπάρξουν, κάτι τέτοιο αποτελεί αντίφαση εν τοις όροις. Ο δρόμος για την ευημερία των λαών της Ευρώπης περνάει μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στα συντρίμμια της οποίας και μόνο μπορεί να οικοδομηθεί μια Ευρώπη από τους λαούς της για τους λαούς της.
Κυρίως φύλλο 
Feeds
Τι έκανε η αστική τάξη της Ελλάδας στον πόλεμο; 
