Στην ιστορία του κάθε αγωνιστή, του κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστριας, υπάρχουν ξεχωριστές στιγμές, ανάλογα με τη συγκυρία, ανάλογα με τη φάση και τα καθήκοντα του κινήματος. Πάντα οι πολλοί καθορίζουν τις εξελίξεις, αλλά αυτό σε τίποτε δε μειώνει τον ειδικό και καθοριστικό ρόλο της προσωπικότητας, όταν μάλιστα συμβαίνει να έχει υπεύθυνη θέση, άρα ξεχωριστή υποχρέωση. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με τη ζωή και τη δράση του Χαρίλαου Φλωράκη, που έχει βάλει τη δική της σφραγίδα στην ηρωική πάλη του ΚΚΕ. Με τη σκέψη του, τη στάση ζωής, την υπεράσπιση του μαρξισμού - λενινισμού. Ηταν 76 γεμάτα χρόνια κομματικής ζωής και δράσης.

Στην κομματική του δράση, που δε γνώρισε διαλείμματα, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες που πέρασε το Κόμμα και το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, τις μεγάλες δυσκολίες τις αντιμετώπισε όλες με την αδιαλλαξία απέναντι στον αντίπαλο, αλλά και την αισιοδοξία του κομμουνιστή, που είναι πραγματικά ελεύθερος, γιατί παλεύει συνειδητά, προκειμένου να καταργηθεί η εκμεταλλευτική κοινωνία, να τραβήξει η ιστορία προς τα μπρος, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ο Χ. Φλωράκης γνώριζε ότι η ζωή ομορφαίνει περισσότερο και ότι η ανθρώπινη υπόσταση καταξιώνεται μόνο στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Στη μεγάλη δίκη του 1960, ανέδειξε την ακλόνητη στάση κομμουνιστών - κατηγορουμένων απέναντι στο μετεμφυλιοπολεμικό αντιδραστικό καθεστώς, υπερασπίζοντας το ΚΚΕ και την πατριωτική - διεθνιστική προσφορά του. Και ήταν τέτοια η στάση του, που μετέτρεπε τους κατηγορουμένους σε κατηγόρους.

Ηταν, επίσης, από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές η συμβολή του στην αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό, στα 1968, και την υπεράσπιση των αρχών του Κόμματος

Αλλά και με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974, ύστερα από 27 χρόνια παρανομίας και πολλά χρόνια απουσίας των Κομματικών Οργανώσεων από την Ελλάδα, η συμβολή του Χαρίλαου Φλωράκη, ως Α` Γραμματέα της ΚΕ, ήταν αποφασιστική στη γρήγορη προσαρμογή του Κόμματος στις νέες συνθήκες και απαιτήσεις, στην ενότητα του παλιού με το καινούριο.

Ολοζώντανη είναι η αποφασιστική συμβολή του Χαρίλαου Φλωράκη, το 1990, στην Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ, στο 13ο Συνέδριο, το 1991. Στην υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλιστικού συστήματος. Η θαρραλέα στάση του να λοιδορήσει τα βουνά του ψέματος, που έπεφταν στο σοσιαλισμό και την ιδεολογία του. Η στέρεα πεποίθησή του ότι ο κόσμος θα αλλάξει, ο σοσιαλισμός θα νικήσει, τότε, σε εξαιρετικά δύσκολες και σκοτεινές στιγμές.

Αλλά, ταυτόχρονα, η έγνοια του για την ενότητα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος διαπερνούσε την κομματική του δράση, όχι μόνο στη θεωρία, αλλά και στην πράξη, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της διεθνιστικής δράσης του ΚΚΕ. Ετσι, δεν είναι τυχαίο ότι αναγνωρίζεται η μεγάλη προσφορά του Χαρίλαου Φλωράκη στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του τη συνεχή διεθνιστική δράση του Κόμματος στον αγώνα για το σοσιαλισμό και κομμουνισμό. Αναγνώριση, η οποία εκφράστηκε και με την αποστολή από Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα απ' όλο τον κόσμο συλλυπητηρίων τηλεγραφημάτων προς την ΚΕ του ΚΚΕ, όπως και από άλλες διεθνείς αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης ήθελε πάντα αναμμένη τη λαμπάδα του αγώνα. Ηξερε καλά ότι τα μεγάλα ΝΑΙ και τα μεγάλα ΟΧΙ πληρώνονται ακόμα και με τη ζωή του αγωνιστή, αλλιώς δεν υπάρχει ιστορική δικαίωση και ελπίδα να κοκκινίσει η πλάση. Και μας τ' άφησε κληρονομιά για να συνεχίσουμε.