Γνωρίζετε τι σημαίνει ο όρος «κινητικότητα των εργαζομένων»; Αν δεν το ξέρετε, ο όρος περιγράφει το βαθμό αλλαγής εργασίας των εργαζομένων, είτε στην ίδια χώρα, είτε από χώρα σε χώρα. Και δικαιολογημένα, βέβαια, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν κατά κανόνα αρνητικά το ενδεχόμενο αλλαγής εργασίας, αλλά οι κεφαλαιοκράτες ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την αύξηση της κινητικότητας, καθώς αποτελεί έναν από τους παράγοντες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και, με άλλα λόγια, της ακόμη μεγαλύτερης κερδοφορίας, της παραπέρα συγκέντρωσης της παραγωγής και του πλούτου σε λιγότερα χέρια. Αλλωστε, τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν τα διαβόητα προγράμματα της «διά βίου μάθησης», της κατάρτισης και επανακατάρτισης, η προσαρμογή της Παιδείας στην καλλιέργεια «δεξιοτήτων», αντί παροχής μόρφωσης, κλπ., κλπ.

Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, γιατί η Κομισιόν ανακήρυξε το 2006 σε έτος κινητικότητας των εργαζομένων. Και για να καταλάβετε ποιοι είναι οι στόχοι τους, πάρτε υπόψη πως ο αρμόδιος επίτροπος τόνισε ότι στην ευρωένωση παρατηρείται εργασιακή κινητικότητα, κατά μέσον όρο, ανά 10,6 έτη, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου οι εργαζόμενοι αλλάζουν δουλιά ανά 6,7 έτη. Και, βέβαια, για να προωθηθούν οι στόχοι αυτοί, θα διατεθούν και τα απαραίτητα χρήματα. Από τον ευρωενωσιακό προϋπολογισμό των 6 εκατομμυρίων ευρώ του έτους 2006 για την απασχόληση, τα 4,3 εκατομμύρια θα διατεθούν για την ενίσχυση της κινητικότητας.