Πολύς ντόρος έγινε τις τελευταίες μέρες για το περιβόητο επίδομα ενοικίου. Αφορμή αποτέλεσε το ξεκίνημα της διαδικασίας για την υποβολή αιτήσεων, προκειμένου κάποια στιγμή, και αφού τα σχετικά παραστατικά θεωρηθούν σωστά, να πάρουν οι ενδιαφερόμενοι την επιδότηση. Βέβαια, καλό είναι να μην αγοράζουμε... φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Ας παρακολουθήσουμε μαζί το ευτράπελο της υπόθεσης: Σε μια κοινωνία που, με βάση τις επίσημες στατιστικές, το 22% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, δικαιούχοι επιδόματος ενοικίου είναι μόλις 70.000. Για να ανήκεις σ' αυτήν την κατηγορία, το οικογενειακό εισόδημα πρέπει να είναι το πολύ 785 ευρώ το μήνα. Αν είσαι οικογένεια με ένα παιδί, το σύστημα είναι πιο γενναιόδωρο και επιτρέπει εισόδημα μέχρι 13.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή περίπου 928 ευρώ το μήνα κι από αυτά τα μισά και περισσότερα να πηγαίνουν στο νοίκι.

Η σημερινή, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση αδιαφορούν πλήρως και για το ότι τα νοίκια έχουν ξεφύγει στα 400 και 500 το μήνα και για το πώς θα ζήσει μια οικογένεια με τα... υπόλοιπα χρήματα που της μένουν!!! Αντίθετα, απαντούν με θράσος για τα περί «κοινωνικής πολιτικής», για «μέτρα ενίσχυσης των εργαζομένων», για «επιδότηση ενοικίου» και άλλα κουραφέξαλα.

Το κλου της υπόθεσης είναι ότι όποιος εμπίπτει στην κατηγορία των δικαιούχων και πάει να πάρει την επιδότηση, θα διαπιστώσει ότι ενώ εκείνος καταβάλει χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ για νοίκι, η επιδότηση είναι 105 ευρώ για τα ζευγάρια, 130 ευρώ για τριμελείς οικογένειες και 155 ευρώ για τετραμελείς οικογένειες. Σα δεν ντρεπόμαστε...