Του Ηλία Μακρή από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Απαντες έβρισκαν και βρίσκουν για να κάνουν. Με την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος να κυριαρχείται από κυβερνητικούς-εργοδοτικούς και ρεφορμιστές συνδικαλιστές και την εκλογική βάση εγκλωβισμένη στη λογική του «μικρότερου κακού», ή, σε οπορτουνιστικές αυταπάτες περί «ταξικότητας» του συνδικαλιστικού κινήματος παρέα με τους εργατοπατέρες, στο όνομα μιας κυριαρχούσας απάτης περί «αυτόνομου» συνδικαλιστικού κινήματος, πάντα οι εργάτες ήταν οι χαμένοι.

Τώρα πια είναι αργά για δάκρυα. Και για διαπιστώσεις ότι ο Καραμανλής απειλεί τους πάντες. Το έχουν κάνει πριν απ' αυτόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Δικό τους δημιούργημα είναι οι «κοινωνικοί εταίροι». Αυτοί νομιμοποίησαν όλους τους μέχρι τώρα «διαλόγους». Στο όνομα του ρεαλισμού ο οποίος μετράει τη ζωή του εργάτη ως νούμερο που επηρεάζει την «ανταγωνιστικότητα». Στο όνομα μιας «Πολιτικής» που επικαλείται, ως νέος Λαλιώτης, ο Μανδραβέλης.

Οσο εσύ που παράγεις όλον τον πλούτο δεν είσαι ο πρωταγωνιστής στις εξελίξεις, όσο η δική σου δράση δεν καθορίζει το αποτέλεσμα, αυτοί θα οργώνουν πάνω στο κορμί σου.

Με διλήμματα τύπου «Μπλερ ή καθαρή σοσιαλδημοκρατία», λες και χάθηκε ο ίσος δρόμος, της ανατροπής του καπιταλισμού και των πολιτικών του.

Δες τον παράνομο μετανάστη εργάτη δίπλα σου και νιώσε τυχερός. Εσένα θα σε ψάξουν αν χαθείς στο βουνό. Αυτωνών τα κόκαλα δε στοιχειώνουν μόνο τις οικοδομές που χτίζουν, αλλά και τα βουνά που περνάνε νύχτα χωρίς κανένας να τους ψάχνει. Μόνο κάτι μάνες.

Και μην κλαις για τα παλιά εργοστάσια που γκρεμίζουν. Εχεις ψηφίσει ΠΑΣΟΚ στη Νέα Ιωνία για να γίνει αυτό, όπως ψήφισες και ΝΔ όταν έκλειναν.

Πάρε άλλο δρόμο, πριν σε γονατίσουν τέλεια.