Ζητάει, λοιπόν, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» τον «δραστικό περιορισμό (σ.σ. και όχι την άμεση κατάργηση) του δανεισμού εργασίας και εργολαβικής εργασίας», τον «περιορισμό (σ.σ. και όχι την άμεση κατάργηση) της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, ώστε αυτή να μην «ξεπερνά το 10% στις επιχειρήσεις που ήδη απασχολούν εργαζόμενους με αυτές τις μορφές». Ζητάει, ακόμα, «η όποια αλλαγή σε εβδομαδιαία βάση (σ.σ. στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας) να είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, εφόσον αυτή προκύπτει από αντικειμενικούς λόγους». Και μέσα σ' όλα τ' άλλα, ζητάει και την καθιέρωση ενός «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», το οποίο, ως γνωστό, με βάση τη σχετική πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΝ, στέλνει τους δικαιούχους απευθείας στην αγκαλιά των προγραμμάτων κατάρτισης, της ημιαπασχόλησης και της προσωρινής εργασίας.

Μετά απ' όλα αυτά, η ΑΠ ισχυρίζεται στην ανακοίνωσή της ότι η ατζέντα που βάζει η κυβέρνηση για το διάλογο «οδηγεί σε συζήτηση για το τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι». Σα να πρόκειται με τη δική της ατζέντα, οι εργαζόμενοι να βγουν κερδισμένοι! Η μοναδική τους διαφορά με την κυβέρνηση, είναι από ποιο σημείο θα συνεχιστεί η διατίμηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Για το πόσο αίμα θα τρέξει τελικά από τη νέα σφαγή που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα που εξαπέλυσε και κλιμάκωσε επάξια η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ...