Στα «μουλωχτά» και κρυφά από τους εργαζόμενους επιχείρησαν χτες να πραγματοποιήσουν το «διάλογο» για το πέρασμα των αντεργατικών μέτρων οι εκπρόσωποι της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης, μεταθέτοντας την ώρα συνάντησης αιφνιδίως, μερικές ώρες νωρίτερα, για το «φόβο των Ιουδαίων». Είναι προφανές ότι τόσο οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου όσο και οι κυβερνητικοί - εργοδοτικοί συνδικαλιστές φοβούνται τη συσσωρευμένη αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά και τη δυναμική που έχουν αναπτύξει οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ.

Η συμμετοχή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στο «διάλογο» νομιμοποιεί το πέρασμα των αντεργατικών πολιτικών. Οι δηλώσεις των εκπροσώπων της και του υπουργού έδειξαν ότι η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε διαφωνεί με την ουσία της αντεργατικής πολιτικής και ότι το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και η μείωση της αμοιβής των υπερωριών - μέτρα που συντελούν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων - έχει μπει στην τελική του ευθεία. Σύμφωνα, άλλωστε, με πληροφορίες το νομοσχέδιο είναι πιθανό να κατατεθεί μέχρι και την Παρασκευή.

Και οι χτεσινές εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και αναδεικνύουν την αναγκαιότητα να πάρουν οι εργαζόμενοι την υπόθεση οργάνωσης του αγώνα στα χέρια τους.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ισχυριζόμενος ότι δεν πρόκειται για «διάλογο» αλλά για συνάντηση «η οποία μπορεί να μετεξελιχθεί σε διάλογο» (!) ζητώντας από την κυβέρνηση να γίνει μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης για το εργασιακό. Οι διαφωνίες που εξέφρασε επικεντρώθηκαν κυρίως στο ότι η κυβέρνηση βιάζεται να περάσει τα μέτρα. Η ουσία είναι όμως ότι η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στήριξε και στηρίζει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αποδέχεται την ανάγκη του κεφαλαίου για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή για περισσότερα κέρδη σε βάρος των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά, ο Χρ. Πολυζωγόπουλος δεν απέρριψε τη διαδικασία της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, που αποτελεί εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου για την απόσπαση περισσότερης απλήρωτης εργασίας από τους εργαζόμενους. Αντιθέτως, σημείωσε ότι «υπάρχει ικανοποιητικό θεσμικό πλαίσιο». Υπενθυμίζουμε ότι το πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκε με νόμους από την κυβέρνηση της ΝΔ το 1990 και μετέπειτα από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το 1998 και το 2000.

Για τις υπερωρίες ανέφερε ότι ήδη με την τελευταία Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας υπάρχει συμφωνία με τους εργοδότες, η οποία δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα. Η συμφωνία αυτή προβλέπει επέκταση του διευθυντικού δικαιώματος, ώστε ο εργοδότης να μπορεί να εξαναγκάζει τον εργαζόμενο να κάνει περισσότερες υπερωρίες τη βδομάδα, χωρίς καν να το αναγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας.

Από τη μεριά του ο υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος, έκανε καθαρό ότι πρέπει να μειωθεί η αμοιβή των υπερωριών, να αναμορφωθεί το υπάρχον καθεστώς για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ό,τι αφορά την περίοδο αναφοράς. Ενώ άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται και εδώ στην ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος ώστε, αν οι εργαζόμενοι μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων αρνηθούν την εφαρμογή της διευθέτησης, να μπορεί ο εργοδότης να την εφαρμόσει μόνος του.

Για να τα δικαιολογήσει όλα αυτά ισχυρίστηκε ότι το σημερινό καθεστώς «δε μας δίνει τη δυνατότητα να αποτρέψουμε τη διαρροή θέσεων εργασίας από την Ελλάδα... πάνω από τα βόρεια σύνορά μας». Ξέχασε φαίνεται ο υπουργός ότι η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ ψήφισαν το Μάαστριχτ - που επιτρέπει στο κεφάλαιο να πάει όπου βρίσκονται πιο φθηνά εργατικά χέρια - και σήμερα χρησιμοποιεί αυτή ακριβώς την πραγματικότητα για να εξαναγκάσει και τους εργαζόμενους στην Ελλάδα να αποδεχτούν την ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους. Τέλος, σημείωσε ότι από σήμερα κιόλας θα καλέσει τους «κοινωνικούς εταίρους» σε νέο «διάλογο».