Κυριακή 14 Αυγούστου 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2005
Επιταχύνσεις στην αντιλαϊκή ρότα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά το επόμενο διάστημα, η επίθεση κατά των λαϊκών κατακτήσεων, αναμένεται να ενταθεί. Συνηθίζεται κάθε χρόνο, οι... «παραγωγικές τάξεις», να αναμένουν από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, στην ομιλία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), να δώσει το στίγμα της οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμόσει η κυβέρνησή του τον επόμενο χρόνο. Χωρίς το στοιχείο της υπερβολής, η οικονομική πολιτική που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ, είναι προβλέψιμη περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ο Κ. Καραμανλής, αναμένεται να διακηρύξει για μια ακόμη φορά, ότι κεντρικός κυβερνητικός στόχος παραμένει πάντα η τόνωση της επιχειρηματικότητας, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η ανάδειξη του ιδιωτικού τομέα σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων στην ελληνική οικονομία. Γιατί στην Ελλάδα του 2005, όλα φαίνεται να περιστρέφονται γύρω από την ιδιωτική επιχείρηση και τις ανάγκες της. Αυτή είναι η βασική προτεραιότητα της συνολικής - όχι μόνο της οικονομικής - κυβερνητικής πολιτικής. Αλλωστε είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που από τις αρχές του 2005 έδωσε το σύνθημα της γενικευμένης αντιλαϊκής επίθεσης. «Μεταρρυθμίσεις παντού» είχε διακηρύξει ο Κ. Καραμανλής και οι υπουργοί του έπιασαν αμέσως δουλιά. Ασφαλιστικό τραπεζών, νομοσχέδιο κατάργησης του οκταώρου, νομοσχέδιο για Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, και τέλος το φορομπηχτικό νομοσχέδιο για την ακίνητη περιουσία. Αυτά ως πρώτη γεύση, μέχρι να τελειώσει η μικρή θερινή ανάπαυλα - μέχρι το Δεκαπενταύγουστο - γιατί μετά τα κυβερνητικά στελέχη σηκώνουν και πάλι να μανίκια και πιάνουν αμέσως δουλιά. Και τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά μας...

Η ανταγωνιστικότητα

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει αποκρύψει ότι θεμέλιος λίθος της οικονομικής της πολιτικής, είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Για ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας κάνουν λόγο, αλλά δε χρειάζεται και ιδιαίτερη ευφυία για να καταλάβει κανείς ότι αναφέρονται σε μέτρα πολιτικής που επιδιώκουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν κρύβουν επίσης, ότι η οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης κινούνται στις κατευθυντήριες γραμμές της στρατηγικής της Λισαβόνας. Με άλλα λόγια, όπως και επί ΠΑΣΟΚ, η οικονομική και κοινωνική πολιτική, έχε προσδεθεί στον αυτόματο πιλότο των Βρυξελλών. Η κυβέρνηση απλώς υλοποιεί μια ειδεχθή και βαθιά ταξική πολιτική, η οποία, στο βαθμό που αυξάνει τον πλούτο των λίγων, επιδεινώνει και οξύνει τα προβλήματα των πολλών.

Οι οκτώ στόχοι

Λίγο πριν φύγει για τις καλοκαιρινές διακοπές του ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών φρόντισε, μέσω ανεπίσημου κειμένου, να δημοσιοποιήσει τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής έως το τέλος του χρόνου. Συνεργάτες του μάλιστα ανέφεραν ότι οι στόχοι αυτοί θα αποτελέσουν τους άξονες της οικονομικής πολιτικής που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.

Οι στόχοι αυτοί είναι οι ακόλουθοι:

  • έναρξη του διαλόγου για το Ασφαλιστικό
  • συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων
  • νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ
  • έλεγχος των δημόσιων δαπανών
  • αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας
  • αξιοποίηση της Ολυμπιακής κληρονομίας
  • εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης 2007 - 2013
  • καταπολέμηση της γραφειοκρατίας.

Από τους τίτλους και μόνο του προγράμματος, καταλαβαίνει κανείς, ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φαρμακερό, ανθυγιεινό και επιθετικό πρόγραμμα για τα λαϊκά στρώματα, το οποίο βέβαια συνδέεται οργανικά και αποτελεί συνέχεια της έως τώρα ασκούμενης οικονομικής πολιτικής.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι αποφασισμένη να ανοίξει και πάλι το Ασφαλιστικό. Της το... ζητούν άλλωστε και οι μεγάλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ, αντιπροσωπεία του οποίου θα επισκεφτεί και πάλι τη χώρα μας στις αρχές του Σεπτέμβρη. Πώς να τους κακοκαρδίσει τους ανθρώπους. Κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ότι δε σέβεται τους κανόνες της καλής φιλοξενίας. Στις επισημάνσεις του μάλιστα το ΔΝΤ, αναφέρθηκε και στα δύο τελευταία... εμπόδια, που υπάρχουν, ώστε να χαρακτηριστεί η αγορά εργασίας πλήρως απελευθερωμένη. Στον καθορισμό του ύψους του κατώτατου μισθού, που βάλλει ευθέως κατά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στην κατάργηση του ορίου των απολύσεων. Σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό, το επόμενο κυβερνητικό βήμα είναι η αποστολή επιστολών στους «κοινωνικούς εταίρους», όπου θα αναφέρονται οι προϋποθέσεις έναρξης του «κοινωνικού διαλόγου». Και αυτή τη φορά ο «διάλογος» θα μπει στο ψαχνό της υπόθεσης. Αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση πρόωρων και αναπηρικών συντάξεων. Το Ασφαλιστικό, ασφαλώς, θα αποτελέσει πεδίο ταξικής πάλης για τα επόμενα χρόνια.

Ιδιωτικοποιήσεις

Και στον τομέα του ξεπουλήματος το παιγνίδι χοντραίνει, καθώς επί τάπητος τίθεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεγάλων ΔΕΚΟ. Το σύνθημα που κυριαρχεί, είναι όχι πλέον μετοχοποιήσεις, οι οποίες θεωρούνται ξεπερασμένες, αλλά ολοκληρωμένες ιδιωτικοποιήσεις. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο υπουργός Οικονομίας, μετά την πώληση του 5% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας και την πλήρη απεμπλοκή του κράτους από τη μετοχική της σύνθεση, σε κάθε ευκαιρία φρόντιζε να υπενθυμίσει ότι η Εθνική δείχνει το δρόμο και των υπολοίπων ιδιωτικοποιήσεων. Ο ίδιος μάλιστα αρέσκεται να χρησιμοποιεί τον όρο «νέα γενιά αποκρατικοποιήσεων». Στόχος πλέον είναι παράδοση της διοίκησης των μεγάλων επιχειρήσεων της χώρας σε ιδιωτικά συμφέροντα. Λόγος γίνεται για τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, ενώ τα ΕΛΠΕ έχουν ουσιαστικά παραδοθεί στον Λάτση. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων «εμπλουτίζεται» με την Εμπορική Τράπεζα, για την οποία υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τις ιδιωτικές τράπεζες της χώρας, την εισαγωγή του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο Χρηματιστήριο, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, της Αγροτικής Τράπεζας, αλλά και του ΟΣΕ. Οσο αφορά το νέο νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ - καθώς αυτό του ΠΑΣΟΚ από το 1996, που έβαλε τις βάσεις της ιδιωτικοποίησής τους, θεωρείται ξεπερασμένο - με αυτό θα επιχειρηθεί να διευθετηθεί το Εργασιακό, στα πρότυπα της πρόσφατης συμφωνίας που επιτεύχθηκε στον ΟΤΕ. Αρση δηλαδή της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων υπαλλήλων, ενώ ειδικά για τους εργαζόμενους στις πολεμικές βιομηχανίες (ΕΛΒΟ, ΕΒΟ, ΕΑΒ), αλλά και στους συγκοινωνιακούς φορείς, στο όνομα της συγκράτησης των ελλειμμάτων, θα επιδιωχτεί επαναδιαπραγμάτευση του ύψους των αμοιβών των εργαζομένων. Δεδομένη πρέπει να θεωρείται και η αύξηση των εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών, καθώς στο υπουργείο Οικονομίας «διερωτώνται» ως πότε η υπόλοιπη Ελλάδα θα επιδοτεί τους κατοίκους της Αθήνας...

Νέα φοροεισπρακτική επιδρομή

Με τα φοροεισπρακτικά μέτρα που πήρε πρωταπριλιάτικα η κυβέρνηση δεν έλυσε τα προβλήματα του κρατικού προϋπολογισμού και ξύνει από τώρα τα νύχια της για νέα φορολογική επέλαση. Η πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, σύμφωνα με τα στοιχεία του α' εξαμήνου εμφάνισε δημοσιονομικό έλλειμμα 7,7 δισ. ευρώ, το οποίο κυρίως αποδίδεται στη μεγάλη υστέρηση των φορολογικών εσόδων και δευτερευόντως στην αύξηση των δαπανών για πληρωμή τόκων. Και η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στις Βρυξέλλες, ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα θα μειωθεί στο τέλος του 2006 σε επίπεδα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Και εδώ συμβαίνει το εξής τραγελαφικό: Η ελληνική οικονομία να αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με ρυθμούς της τάξης του 3,5% - 4% και το ελληνικό Δημόσιο να μην μπορεί να εισπράξει φόρους, παρά το γεγονός ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, φορολογικά έχουν εξαντληθεί. Αυτό συμβαίνει κυρίως για δύο λόγους: α) λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής των επιχειρήσεων και β) λόγω των πολιτικών μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων και των μεγάλων εισοδημάτων. Μειώνεται δηλαδή η φορολογία του κεφαλαίου, σε περίοδο δημοσιονομικής κρίσης. Και πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα η κυβέρνηση; Με νέα φοροεισπρακτικά μέτρα, τα οποία θα επιδεινώσουν και άλλο τη σχέση των έμμεσων προς τους άμεσους φόρους, θα αυξηθεί δηλαδή η φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων. Προς αυτή την κατεύθυνση αναμένεται φοροκαταιγίδα. Μεταξύ άλλων προβλέπεται η καθιέρωση ενός μόνο συντελεστή 25% για τη φορολόγηση των εισοδημάτων. Μέτρο κυριολεκτικά εξοντωτικό, καθώς ουσιαστικά η άμεση φορολογία, η οποία στο παρελθόν είχε προοδευτικό χαρακτήρα (ο φόρος αύξανε με την αύξηση του εισοδήματος) μετατρέπεται σε έμμεση. Ουσιαστικά θα είναι ένας νέος ΦΠΑ σε χειρότερη όμως μορφή, καθώς ο ΦΠΑ έχει σήμερα τέσσερις συντελεστές και ο προτεινόμενος φόρος μόνο δύο, το αφορολόγητο και το 25%. Συζητούν επίσης και νέα αύξηση του ΦΠΑ στο 20% ή και στο 21%, ενώ δεδομένη θεωρείται και η αύξηση των φόρων των πετρελαιοειδών κατά 25% έως το 2010, στα πλαίσια της εναρμόνισης με την κοινοτική νομοθεσία.

Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλα αυτά τα εξωφρενικά θα τα κάνουν πράξη, αν δεν υπάρξουν δυνάμεις να τους αναχαιτίσουν. Η αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο με την καταδίκη του δικομματισμού και την ενίσχυση του ΚΚΕ προβάλλει ως μονόδρομος.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ