Ο Δημήτρης Αγκαβανάκης με τον συντάκτη του «Ρ»

-- Θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ότι το μέτρο αυτό δεν είναι αποσπασματικό. Εντάσσεται στις γενικότερες αντεργατικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, είναι μέρος της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, που στόχο έχει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του, δηλαδή της κερδοφορίας του. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει τη διαρκή συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, έτσι ώστε να μειώνεται όλο και περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης, για να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Αλλωστε, σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έρχονται στα μέσα Σεπτέμβρη στην Ελλάδα προκειμένου - όπως έχει ήδη γραφεί στον Τύπο - να πιέσουν στην κατεύθυνση λήψης νέων αντεργατικών μέτρων.

Το 8ωρο θα πρέπει αρχικά να σημειώσουμε ότι είναι μια κατάκτηση της εργατικής τάξης που κερδήθηκε με αιματηρούς αγώνες. Σήμερα, με την τεχνολογική και κοινωνική εξέλιξη, υπάρχει αντικειμενικά η δυνατότητα οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο και από 8 ώρες. Γι' αυτό και το ΠΑΜΕ θέτει επιτακτικά το αίτημα για 7ωρο -5ήμερο - 35ωρο. Αίτημα ταυτισμένο με τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Κάθε παράταση του χρόνου της απλήρωτης δουλιάς, κάθε χτύπημα στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας βαθαίνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποδεχτούν το νόμο της ΝΔ που καταργεί το 8ωρο. Αντιθέτως, έχουν συλλογική και ατομική ευθύνη για την υπεράσπιση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, τόσο απέναντι σε όσους αγωνίστηκαν για την κατοχύρωση του οκτάωρου, όσο και απέναντι στις νέες γενιές εργαζομένων, στα παιδιά τους. Δεν πρέπει να τους κληροδοτήσουμε χειρότερες εργασιακές συνθήκες.

Αν ο νόμος της ΝΔ «περπατήσει» στην πράξη, αυτό θα σημάνει ότι πλέον ο εργάτης δε θα ορίζει τη ζωή του. Σημαίνει ανατροπή της υπόστασης του εργάτη ως ανθρώπου. Ο εργοδότης θα μπορεί να καλεί όποτε και όσο θέλει τον εργαζόμενο στη δουλιά, κάτι που κατ' αρχάς απορυθμίζει πλήρως την προσωπική του ζωή. Γιατί θα είναι αναγκασμένος να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα για εργασία. Τη μία μέρα μπορεί να εργάζεται δώδεκα ώρες και την άλλη πέντε. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο εργάτης δε θα έχει χρόνο για να δει την οικογένειά του, να ξεκουραστεί, να δραστηριοποιηθεί κοινωνικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά.

Ταυτόχρονα, η φθορά της υγείας του αυξάνεται σε επικίνδυνο βαθμό. Και αυτή η φθορά δεν μπορεί να αναπληρωθεί με τίποτα. Η εξάντληση που θα επιφέρουν οι πολλές ώρες εργασίας αυξάνει τον κίνδυνο «ατυχήματος». Συνεπώς, μπορούμε να μιλήσουμε για μια κατάσταση σύγχρονης δουλείας.

-- Τι περιθώρια αντίδρασης υπάρχουν για τους εργαζόμενους μετά την ψήφιση του νόμου; Το ΠΑΜΕ πώς θα απαντήσει;

-- Εμείς παλεύουμε, ώστε τα μέτρα αυτά να μη νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του εργάτη. Καλούμε σε απειθαρχία και ανυπακοή, να ακυρώσουμε στην πράξη το νόμο αυτό. Μπορούμε να αναγκάσουμε τους εργοδότες να μην εφαρμόσουν το νόμο. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει καλύτερη οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων. Ανάληψη πρωτοβουλιών από τους ίδιους στους χώρους δουλιάς, με πρωτοπόρες τις ταξικές δυνάμεις. Προϋποθέτει συσπείρωση στα Σωματεία, πάλη για να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά ο αγώνας, δημιουργία Επιτροπών Αγώνα. Αλλά και συντονισμός της αγωνιστικής δράσης των εργαζομένων ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της.

Αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο παρουσίασαν ή δέχτηκαν την ανατροπή του 8ωρου ως αναπόφευκτη. Αυτό είπε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αυτό είπε στη Βουλή ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου. Ενώ ο ΣΥΝ αποδέχεται τη λογική της «ανταγωνιστικότητας» και ταυτόχρονα προσπαθεί να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν και το κεφάλαιο να κερδίζει και ο εργάτης να προστατευτεί.

Και εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Αυτόνομης Παρέμβασης έχουν τεράστιες ευθύνες. Επειδή υπηρετούν συνειδητά τη λογική του «κοινωνικοεταιρισμού», στηρίζοντας τις αντεργατικές πολιτικές και όχι γιατί έχουν αυταπάτες. Συνεπώς, αυτός ο συνδικαλισμός είναι συνδικαλισμός ανατροπής των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Πιστεύουν στη στρατηγική του κεφαλαίου, στη λογική της ανταγωνιστικότητας. Για αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να τους παραμερίσουν.

-- Στις 10 του Σεπτέμβρη, το ΠΑΜΕ διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη πανεργατικό συλλαλητήριο με αφορμή τη ΔΕΘ. Ποιο είναι το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων αυτών και τι προετοιμασία γίνεται για την επιτυχία τους;

-- Με αφορμή τη ΔΕΘ, οργανώνουμε το συλλαλητήριο το Σάββατο, 10 Σεπτέμβρη, στη Θεσσαλονίκη που είναι όχι μόνο συνέχεια των προηγούμενων αγώνων του ταξικού κινήματος, αλλά φιλοδοξούμε να αποτελέσει μια δυναμική αφετηρία νέων αγώνων για τη χρονιά που έρχεται. Μέσα από τις κινητοποιήσεις αυτές επιδιώκουμε να αναδείξουμε όχι μόνο τα προβλήματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά και ότι ο δρόμος για την αντιμετώπισή τους περνά μέσα από τη σύγκρουση με το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της. Με στόχο την ανατροπή της, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Και αυτό απαιτεί φυσικά όχι μόνο το συντονισμό της δράσης όλων των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση, αλλά και τη συμμαχία τους με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, τη νεολαία. Αυτό εκφράζει και το γεγονός ότι η οργάνωση του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη γίνεται από το ΠΑΜΕ σε συνεργασία με την ΠΑΣΥ και τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ.

Στην προοπτική αυτή και για την επιτυχία του συλλαλητηρίου, το ΠΑΜΕ έχει ήδη πραγματοποιήσει πλήθος περιοδειών στους χώρους δουλιάς. Η μάχη συνεχίζεται με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς και θα κλιμακωθεί, ώστε το μήνυμα των ταξικών δυνάμεων να φθάσει σε κάθε εργαζόμενο. Ηδη το ΠΑΜΕ έχει δώσει συνέντευξη Τύπου, παρουσιάζοντας το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Θα ακολουθήσει την Παρασκευή 9 του Σεπτέμβρη η παρουσίαση του διεκδικητικού πλαισίου του ΠΑΜΕ για τον επόμενο χρόνο. Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η συνάντηση με τα συνδικάτα των Βαλκανικών χωρών, που διοργανώνει το ΠΑΜΕ την ίδια μέρα στη Θεσσαλονίκη. Η συνάντηση αποτελεί συνέχεια της πλούσιας διεθνιστικής δράσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και επιβεβαιώνει το αυξημένο κύρος που έχει κατακτήσει το ΠΑΜΕ ανάμεσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ευρώπης και ευρύτερα.

-- Επόμενος αγωνιστικός σταθμός το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο τον Οκτώβρη στην Αθήνα. Τι σηματοδοτεί αυτή κινητοποίηση;

-- Μέσα από το συλλαλητήριο του Οκτώβρη θέλουμε να αναδείξουμε την ανάγκη περαιτέρω πολιτικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης. Οτι οι στόχοι πάλης για τη βελτίωση της ζωής και της καθημερινότητας του εργάτη, στη βάση των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών του, πρέπει να ανοίγουν την προοπτική για γενικότερες, ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Γι' αυτό και παρεμβαίνουμε πολιτικά και ιδεολογικά, μέσα από τις επεξεργασίες που έχουμε κάνει ως ΠΑΜΕ για μια σειρά ζητημάτων και με το πλαίσιο αιτημάτων που έχουμε διαμορφώσει με κριτήριο τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και που αντικειμενικά βγαίνει εκτός των τειχών του συστήματος. Δίνουμε τη μάχη, ώστε ο εργάτης να μη μείνει στο επιφαινόμενο, να φτάσει στη βαθύτερη αιτία των προβλημάτων. Να αντιληφθεί ότι δε συμβιβάζεται η ύπαρξη αυτού του συστήματος με την καλυτέρευση των όρων της ζωής του. Να συνειδητοποιήσει, συνεπώς, την αναγκαιότητα ο καθημερινός ταξικός αγώνας να στοχεύσει σε ριζικότερες αλλαγές, στην ίδια την ανατροπή του συστήματος.