Μόνο πλούσια λόγια παρηγοριάς και κάποια άθλια ψίχουλα πρόσφερε ο Κ. Καραμανλής στους συνταξιούχους, επιχειρώντας να κρύψει την αδιαλλαξία του στα αιτήματα επιβίωσής τους και την ανάλγητη πολιτική που εφαρμόζει.

Ο πρωθυπουργός δε δίστασε να «πουλήσει» ακόμα και την αυτονόητη υποχρέωσή του να τους δεχτεί και να συνομιλήσει μαζί τους, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι «διαφέρει» από τους προκατόχους του, τουλάχιστον ότι τους ακούει! Μάλιστα, δεν παρέλειψε να το υπογραμμίσει στη δήλωση που έκανε στη συνέχεια, ως απόδειξη του, υποκριτικού, «ενδιαφέροντος» για τα προβλήματά τους. «Δίνουμε βασική προτεραιότητα στα προβλήματα των συνταξιούχων. Συνάντησα τους εκπροσώπους τους και άκουσα τις απόψεις τους. Συναισθανόμαστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Τις γνωρίζουμε και δίνουμε μάχη για την αντιμετώπισή τους», δήλωσε.

Επί της ουσίας, ο πρωθυπουργός δεν είχε παρά μόνον άθλια φιλοδωρήματα, δηλαδή την αύξηση - ντροπή του ΕΚΑΣ και του ΟΓΑ, ...ύψους 9 και 12 ευρώ το μήνα(!), την οποία όμως προσπάθησε να πλασάρει ως γενναιόδωρη, επειδή είναι «υπερδιπλάσια του πληθωρισμού»(!). Αξίζει, πάντως, να επισημανθεί ότι απέφυγε να επαναλάβει τη «δέσμευση» της κυβέρνησης για αύξηση του ΕΚΑΣ στα 230 ευρώ και του ΟΓΑ στα 330 ευρώ στο τέλος της τετραετίας...

Ολοκληρώνοντας τον εμπαιγμό, επιχείρησε να εμφανίσει ως ...παροχή της κυβέρνησης και την επιστροφή των κλεμμένων του ΛΑΦΚΑ, που αν και εξαναγκάστηκε στριμωγμένος από τους συνταξιούχους, τα επιστρέφει λειψά και σε δόσεις μέχρι το 2008.

Την απάντηση έδωσε εκ μέρους των συνταξιούχων ο Δ. Μαυροδόγλου, δηλώνοντας μετά τη συνάντηση ότι «τελικά φύγαμε μ' άδεια χέρια κι άδειες τσέπες». Και διαβεβαίωσε ότι ο αγώνας συνεχίζεται, με επόμενο σταθμό τη συμμετοχή των συνταξιούχων στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, στις 14 Δεκέμβρη.