«Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, για να αλλάξει "ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή", "θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς"... Δε γίνεται αλλιώς.

- Πάμε για επανάσταση;

- Δεν ξέρω αν θα πάμε, μπορεί να μην πάμε και ποτέ. Θεωρητικά μιλώντας. Για να αλλάξει η φορά που γυρνάει ο κόσμος, πρέπει να χυθεί πολύ αίμα. Η Ιστορία αυτό λέει. Τι περιμένετε, δηλαδή; Οτι στις Βρυξέλλες θα πάνε 10, 20, 50 κομμουνιστές και θα λένε "όχι, αυτό είναι άδικο", "όχι, ξέρετε δεν είναι έτσι"; Καλές είναι οι ιδέες, και τα λόγια και οι θεωρίες, αλλά άμα δε βγει ο εργάτης, ο αγρότης και ο βιοπαλαιστής στο δρόμο να ξεκολλήσουν τα πλακάκια και να φύγουν στα κεφάλια, δε θα γίνει τίποτα, πιστέψτε με! Δείτε αυτό το εγκληματικό που συνέβη με την κατάργηση του οκταώρου! Πόσα εκατομμύρια εργαζόμενοι είναι στην Ελλάδα; Τρία; Θα 'πρεπε να 'ναι όλοι στους δρόμους! Καταργείται το οκτάωρο; Νομίζω ότι είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση! Να καταργήσεις το οκτάωρο;».

Λόγια απλά και σταράτα, που, συνήθως, δεν τ' ακούς από έναν καλλιτέχνη. Το μικρό απόσπασμα είναι από συνέντευξη του Απόστολου Γκλέτσου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «NEMECIS». Κι έχει και συνέχεια...