Η παράδοση της «ΣΟΦΤΕΞ» στο πολυεθνικό κεφάλαιο έγινε με ευθύνη των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Στην πολιτική τους βρίσκεται και η αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι

«Τα όπλα μας σ' αυτόν τον Αγώνα, που γίνεται για την ακύρωση των απολύσεων, είναι η αποφασιστικότητα, η συσπείρωση γύρω από την ταξική γραμμή του Σωματείου, η ενότητά μας και η αλληλεγγύη των ταξικών συνδικάτων της Αθήνας και του ΠΑΜΕ», τονίζεται στην ανακοίνωση. Θυμίζουμε ότι στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, η εργοδοσία προχώρησε σε τρεις ακόμα απολύσεις, μετά την απόφαση των εργαζομένων να επιμείνουν στον αγώνα για όσο χρειαστεί, η οποία εκφράστηκε από το 98,18% των εργαζομένων που συμμετείχαν σε μυστική ψηφοφορία, σε μια ιδιαίτερα μαζική συνέλευση.

«Τους λέμε ότι αυτή η κίνησή τους δε φοβίζει κανέναν. Ετσι κι αλλιώς το αίτημά μας είναι η ακύρωση των τεσσάρων απολύσεων του προηγούμενου μήνα. Τους λέμε ακόμα, και να το βάλουν καλά στο μυαλό τους, ότι η ακύρωση των απολύσεων είναι μονόδρομος. Αν επιμείνουν στις απολύσεις σημαίνει ότι δε θέλουν την εταιρία, αλλά την τεράστια ακίνητη περιουσία της», απαντούν οι εργαζόμενοι.

«Το πρόβλημα της ΣΟΦΤΕΞ ήταν και παραμένει πολιτικό» υπογραμμίζει το σωματείο, τονίζοντας ότι στο τεράστιο σκάνδαλο των 2.077 απολύσεων που έχουν γίνει από το 1977 μέχρι σήμερα, έβαλαν πλάτη ξεδιάντροπα οι ξεπουλημένες πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ -ΔΑΚΕ - ΑΠ) στη ΓΣΕΕ, αλλά και όταν - παλιότερα - είχαν την πλειοψηφία μέσα στο εργοστασιακό σωματείο. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που καταγράφεται στο ιστορικό της εταιρίας:

• 1984: Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χαρίζει στον ιδιοκτήτη Κεφάλα χρέη ύψους 30 δισ. δραχμών και εντάσσει τη «ΣΟΦΤΕΞ» στη δημόσια περιουσία.
• 1997: Η κυβέρνηση, «με κάποια ψευτοκίνητρα», πετά στο δρόμο 600 εργαζόμενους.
• 1998: 300 ακόμα άνθρωποι χάνουν το μεροκάματο, για να γίνει η εταιρία πιο... ελκυστική για το ιδιωτικό κεφάλαιο.
• 1999: Η κυβέρνηση Σημίτη χαρίζει τη «ΣΟΦΤΕΞ» σε ιδιώτες.
• 2002: Η πολυεθνική «ΜΠΟΛΤΟΝ ΓΚΡΟΥΠ» κλείνει το εργοστάσιο στη Δράμα, με αποτέλεσμα να απολυθούν 419 εργαζόμενοι.
• 2003: 130 ακόμα εργαζόμενοι μένουν άνεργοι καθώς κλείνουν δύο τμήματα στο εργοστάσιο της Αθήνας.
• 2005: Εχουν απομείνει μόλις 197 εργαζόμενοι.

Και το σωματείο καταλήγει ξεκαθαρίζοντας μεταξύ άλλων: «Η κυβέρνηση, πιστή στην πολιτική της ανταγωνιστικότητας, ΔΕ ΘΕΛΕΙ και ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να παρέμβει υπέρ των εργαζομένων!!! Εμείς ΕΝΩΜΕΝΟΙ συνεχίζουμε...». «Οι απολύσεις δε θα περάσουν! Τα αντεργατικά σχέδια θα ανατραπούν!».