Του Πάνου Μαραγκού από το «ΕΘΝΟΣ»

Κι άσε «εξωθεσμικά» να γίνεται χαμός.

Βέβαια, όπως θα διαβάσεις στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ», χρόνια πριν έχουν πέσει οι υπογραφές και για το νόμιμο «εξωθεσμικό» ξέσκισμα κάθε δημοκρατικού δικαιώματος.

Αλλά εσύ, εκεί, σταθερά να προσέχεις τους «θεσμούς», μη και κρυώσουν. Σαν τους πράκτορες, που δεν κάνει να τους δουν οι Πακιστανοί μη και τους αναγνωρίσουν και τι θα γίνει τότε με την «εθνική ασφάλεια». Φουκαριάρικο έθνος, πόσα συμβαίνουν στο όνομά σου...

Και ο ΣΕΒ «εθνικός θεσμός» είναι. Τι 'παθαν και τα βάλανε μαζί του; Τι ζητάει, δηλαδή; Να εφαρμόσουν στην πράξη ό,τι ήδη έχουν όλοι μαζί συμφωνήσει στην κατεύθυνση. Τους θυμίζει, απλά, ότι έχουν εγκρίνει όλοι μαζί τη Λευκή Βίβλο, ότι έχουν εγκρίνει όλοι μαζί τη στρατηγική της Λισαβόνας. Κι ότι είναι ώρα να γίνουνε τα λόγια πράξεις.

Καμώνονται ορισμένοι πως δεν καταλαβαίνουν και δήθεν απορούν, για το αν η πρόταση του ΣΕΒ είναι να γίνουν τα παιδιά των Ελλήνων μετανάστες στον τόπο τους. Καταφεύγουν, μάλιστα, στη λαθροχειρία περί Ελλάδας που μπήκε στην ΟΝΕ και άρα, υπονοούν, δε συνάδουν τέτοιες τριτοκοσμικές καταστάσεις με την ΟΝΕ. Και μεις που νομίζαμε ότι ΟΝΕ σημαίνει αυτό ακριβώς για τους εργάτες...

Οτι υπάρχει μια συμπαιγνία, είναι δεδομένο. Οχι, όμως, μόνον ανάμεσα στο ΣΕΒ και την κυβέρνηση. Μετέχουν στη συμπαιγνία και αυτοί που δήθεν καταγγέλλουν. Αυτοί που με πράξεις έχουν ήδη προωθήσει στη ζωή αυτά που ο ΣΕΒ ζητάει τώρα να κατοχυρωθούν και νομικά. Το έργο ξαναπαίχτηκε με τον Πρωτόπαππα, τότε που ζητούσε και επέβαλε την ενοικίαση εργαζομένων, με το επιχείρημα ότι στη ζωή ήδη υπάρχει, άρα να μπει μια τάξη.

Παρατήρησε πώς παίζουν «καρότο - μαστίγιο» οι δύο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Η μία λέει δεν έχουμε σχέση με τον ΣΕΒ. Η άλλη, σου πλασάρει ότι οι χώρες, λέει, θέλουν να καλπάσουν. Και μεις πρέπει να συντονιστούμε... Από πού κι ως πού, όμως, ο εργάτης που τον έχουνε κάνει κιμά τρελαίνεται να καλπάσουν τα κέρδη του αφεντικού του; Το ωραίο είναι πως ομολογούν πως ήταν χαμένα τα χρόνια στο σοσιαλισμό. Για το κεφάλαιο, βέβαια, που τώρα τρέχει να προλάβει κι όποιον πάρει ο χάρος.

Μέτρα πτώματα. Ναι, πτώματα. Εκτός κι αν το δεις αλλιώς...