Εργαλείο στην υπηρεσία του συστήματος αποτελεί ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, που ενέκρινε προχτές η Κυβερνητική Επιτροπή. Μέσα από το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενισχύονται οι ισχύουσες αντιδραστικές διατάξεις, που θέλουν το θεσμό να είναι μέσο για την αποτελεσματικότερη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή, παρέχονται εγγυήσεις για παραπέρα άλωση του πεδίου δράσης των δήμων από το ιδιωτικό κεφάλαιο, στη συνεργασία με το οποίο παραπέμπονται για να «λύσουν» το πρόβλημα της πενιχρής χρηματοδότησής τους, που οι ίδιες οι κυβερνήσεις δημιούργησαν.

Η λογική αυτή προωθήθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και εδραιώνεται επί ΝΔ, ενώ εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται με ζήλο από τη συντριπτική πλειοψηφία των προσκείμενων σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δημάρχων, κάτι που εξηγεί το γιατί ποτέ δε διεκδίκησαν ουσιαστικά τους παρακρατημένους υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πόρους και την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης προς αυτούς. Αντίθετα, σημαία του «αγώνα», που δίνει η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ, είναι να αποκτήσουν οι δήμοι τη δυνατότητα να επιβάλλουν και να εισπράττουν φόρους σε βάρος των δημοτών.

Περισσότερα τέλη και φόρους σε βάρος των δημοτών κατοχυρώνει και ο νέος Κώδικας, αφού προβλέπεται η παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο έργων και υπηρεσιών των δήμων, τα οποία, βεβαίως, θα εκμεταλλεύονται έναντι αντιτίμου. Προς εκμετάλλευση από το κεφάλαιο παραδίδεται και η δημοτική περιουσία. Πηγή κερδοφορίας θα αποτελέσουν και οι όποιες υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας, Αλληλεγγύης, Παιδείας κλπ., μέσα από το νέο καθεστώς λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων, το οποίο δεν αλλάζει την ουσία, δηλαδή την εμπορευματοποίησή τους. Αυτό που αλλάζει είναι η απόλυση - και με τη βούλα του Κώδικα - των εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις, αφού προβλέπεται η συγχώνευση δύο ή τριών σε μία και η απόλυση του πλεονάζοντος προσωπικού. Και, βέβαια, με το νέο Κώδικα, κατοχυρώνονται οι συμπράξεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον ιδιωτικό τομέα, γεγονός, που, ανάμεσα σε άλλα, αναμένεται να επιδεινώσει τις εργασιακές σχέσεις. Την εξέλιξη αυτή εξυπηρετούν και οι διατάξεις του Κώδικα, που θέλουν την Αυτοδιοίκηση να αναλαμβάνει ρόλο στην υπόθεση της απασχόλησης, ακυρώνοντας έτσι την ευθύνη για τη δημιουργία θέσεων σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα.

Ακόμα, διατηρείται - και με τη θεσμοθέτηση της εκλογής δημάρχου με ποσοστό 42% - η κλοπή των ψήφων, στο όνομα της συγκρότησης ισχυρής πλειοψηφίας. Υποθηκεύεται έτσι η αιρετότητα, στο όνομα της άσκησης αποτελεσματικότερης διοίκησης και μ' αυτήν την έννοια μόνον εκδημοκρατισμός του συστήματος διακυβέρνησης των δήμων - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - δεν είναι η αύξηση του αριθμού των δημοτικών συμβούλων και ο ορισμός αντιδημάρχου από τη μειοψηφία, που προβλέπονται στον Κώδικα. Οπως επίφαση δημοκρατίας αποτελούν και το τοπικά δημοψηφίσματα που προβλέπεται να διενεργούνται.

Είναι προφανές ότι από ένα δήμο - επιχείρηση, από ένα δήμο που συνεργάζεται με το ιδιωτικό κεφάλαιο, οι δημότες τίποτα καλό δεν έχουν να προσμένουν. Οπως είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν τις δυνάμεις που στηρίζουν αυτήν την πολιτική και να αναδείξουν εκείνες που θα διεκδικούν λύσεις σε όφελός τους, κόντρα στα συμφέροντα των ισχυρών. Οι επικείμενες τοπικές εκλογές είναι μια ευκαιρία...