«Το ότι "οι καιροί είναι πονηροί" είναι πλέον τόπος κοινός. Τούτο αισθάνονται και αντιλαμβάνονται καλώς τόσο οι θιασώτες των νεοταξικών εξελίξεων όσο και οι σκεπτικιστές και βέβαια οι κάθετα διαφωνούντες.

Και αν την πονηρία των καιρών την αισθανόμαστε άπαντες και την αντιλαμβανόμαστε εξ ολοκλήρου, είναι στην πανουργία των λόγων που δυσκολευόμαστε.

Ομως είναι διά της πανουργίας των λόγων που οι καιροί πονηρεύουν. Διά δε της πανουργίας αυτής διαμορφώνονται οι ευάλωτες συνειδήσεις, διασφαλίζονται οι συνθήκες της επιθυμητής, από τους ισχυρούς, ανυπαρξίας αντιστάσεων και εξασφαλίζονται οι απαραίτητες μορφές σιωπηρής συμπεριφοράς των αμνών, που αναδεικνύουν τις πλέον ψευδεπίγραφες μορφές κοινωνικής συναίνεσης που βολεύουν.

Στον πανούργο λόγο της νεοταξικής εποχής που βιώνουμε, αποδεικνύονται πραγματικοί "επιστήμονες" οι "πεφωτισμένοι"(!) παγκοσμιοποιητές του νεοφιλελευθερισμού, οι "επαναστάτες" (!), του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακού κεφαλαίου, οι υμνητές της ιδιωτικοποίησης του κόσμου όλου.

Γι' αυτούς ο οποιοσδήποτε αντίθετος ή ριζοσπαστικός λόγος πρέπει να εξουδετερωθεί. Οι τρόποι και τα μέσα ποικίλλουν.

Εναν εκ των τρόπων αυτών εκφράζει το προς ψηφοφορία εισαγόμενο στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης αντικομμουνιστικό μνημόνιο το οποίο ήδη ενέκρινε η Πολιτική Επιτροπή με τίτλο: "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων".

Επειδή στους πονηρούς καιρούς της ανθρώπινης Ιστορίας, τίποτε δεν είναι πραγματικά αληθές, επειδή η υποκρισία περισσεύει, επειδή δε οι άνθρωποι σπάνια αντιλαμβάνονται όπως βλέπουν ενώ συνήθως βλέπουν όπως αντιλαμβάνονται, διερωτάται κανείς για τη σκοπιμότητα της απρόσμενης όσο και παράδοξης αυτής πρωτοβουλίας του Σουηδού Ευρωβουλευτή κ.Γ. Λίντμπλαντ.

Και εντυπωσιάζει το ενδιαφέρον της Πολιτικής Επιτροπής για τη "συνείδηση της Ιστορίας" αλλά και η ευαισθησία της για την "εκπαίδευση των νέων γενεών". Πολύ περισσότερο όταν το ενδιαφέρον της αντιπαραβάλλεται με πρόσφατα νεοταξικά της παγκοσμιοποίησης κατορθώματα που προσέβαλαν βάρβαρα και τη συνείδηση της ιστορίας και τη νοημοσύνη των παλαιών και των νέων γενεών.

Ας ευχηθούμε να πρυτανεύσει η σοφία κι ας αγωνιστούμε ενάντια στην αλαζονική βεβαιότητα των μονοδρόμων».