«Επιτέλους έσπασε η συνωμοσία της σιωπής. Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους και εμείς πρέπει να κληθούμε να αυτομαστιγωθούμε δημοσίως αν όχι να αυτοκτονήσουμε. Πριν όμως γίνει αυτό, μια ερώτηση θα ήθελα να απευθύνω στον κύριο Λίντμπλαντ και στους αξιότιμους συναδέλφους του ευρωβουλευτές που υποστήριξαν μια ιδέα, η οποία στο χώρο της ιστορικής επιστήμης διαφημίζεται έντονα τα τελευταία χρόνια. Να ξαναγράψουμε την Ιστορία, όπως μας βολεύει, ότι ακριβώς κάνει στο ίδιο πλαίσιο και ένας Ελληνας ο Ν. Μαρατζίδης. Η ερώτηση είναι μέχρι ποια γενιά καταγράφονται τα εγκλήματα των κομμουνιστών; Οταν ο αιμοσταγής παππούς μου σκότωνε τους αθώους ναζί στο βουνό, όταν ο πατέρας μου σταματούσε με το άγριο κορμί του τις αγνές προθέσεις των κλομπ των χουντικών αστυνομικών, αυτό με κάνει συμμέτοχο στα εγκλήματα αυτά; Αν ναι, δηλώνοντας πίστη στην υπέρτατη αξία της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης, είμαι έτοιμος να παραδοθώ και να δεχτώ την όποια τιμωρία μού επιβληθεί.

Γιατί θα έπρεπε να καταλάβω ότι οι δωρεάν διακοπές στα ελληνικά νησιά δεκαετίες πριν και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο συνδυάζονταν με σουβενίρ του τύπου σημάδια πυρωμένης μασιάς στο κορμί των περιηγητών. Αυτοί που στήθηκαν στο τοίχο της Καισαριανής το άξιζαν. Για να αποτραπεί η καταστροφή της Ελλάδας από αυτούς τους εγκληματίες, ευτυχώς βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες. Ο σατανάς, κύριοι είναι μέσα σας, στις αξίες σας, στην ιδεολογία σας, στα βιβλία σας. Εμπρός λοιπόν να καούν στην πυρά οι λάγνες μάγισσες του ανθρωπισμού, του οράματος για έναν καλύτερο κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης. Εμπρός, λοιπόν, να καούν στην πυρά ξανά, ο Βάρναλης, ο Μαρξ, ο Λένιν, και μαζί με αυτούς το 80% της παραγωγής κοινωνιολογικής γνώσης. Και γιατί να σταματήσουμε εκεί; Να καταδικαστούν οι άνεργοι απολυθέντες, γιατί ο επιχειρηματίας αναγκάστηκε να δώσει αποζημιώσεις. Να καταδικαστούν οι συνδικαλιστές, επειδή αναγκάζουν με τις απεργίες τους να παρέχουν οι εργοδότες καλύτερες συνθήκες εργασίας. Να σταματήσουμε όμως την ειρωνεία. Ή μήπως δεν είναι ειρωνεία αλλά μια πραγματικότητα που μας απειλεί αν δεν καταδικάσουμε το κατάπτυστο μνημόνιο; Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους. Σύμμαχος της πράξης αντίστασης θα είναι η μνήμη. Οταν κάποιοι θέλουν να γράψουν ιστορία όπως τη θέλουν, εμείς δε θα ξεχάσουμε ποτέ».