«Ζούμε μια εποχή όπου, μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών κοινωνιών που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της Οχτωβριανής Επανάστασης και του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο καπιταλισμός, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε όλο και μεγαλύτερο αδιέξοδο, έχει ακόμα τη δυνατότητα να προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλει τη "νέα τάξη πραγμάτων", ακριβώς ως "αντίδοτο" αυτού του αδιεξόδου. Στην προσπάθειά του αυτή γίνεται όλο και πιο επιθετικός, πιο ωμός, πιο απροκάλυπτος, στη λογική του "έτσι θέλω, αυτό με συμφέρει, αυτό θα επιβάλω, αν διαφωνείτε είσαστε ο εχθρός και θα σας εξαφανίσω". Χαρακτηριστικό σημάδι κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που φτάνει όλο και πιο κοντά στα έσχατα όριά του, τα σπρώχνει με κάθε μέσο και κάθε τίμημα ακόμα πιο πέρα και προχωράει προς την καταστροφή, εννοώντας να παρασύρει στην πορεία του αυτή ολόκληρη την ανθρωπότητα, τον πλανήτη, ακόμα και το σύμπαν αν μπορούσε. Αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες: "μετά από εμένα, γαία πυρί μειχθήτω". Αυτό θα έπρεπε να τεθεί ως έμβλημα του παγκόσμιου καπιταλισμού στην αρχή του 21ου αιώνα, τόσο στη "βορειοαμερικανική" συνισταμένη του όσο και στην "ευρωπαϊκή".

Η πρώτη, μετά τη Χιροσίμα, το Ναγκασάκι, την Κορέα, το Βιετνάμ, την Παλαιστίνη, τη Χιλή, το Αφγανιστάν, τα Βαλκάνια, το Ιράκ, ...σχεδιάζει απτόητη νέες "περιπέτειες" στο όνομα πάντα της "ελευθερίας", της "δημοκρατίας", του "πολιτισμού". Η δεύτερη, παίζοντας κατά κανόνα το ρόλο του θλιβερού ή του κωμικοτραγικού κομπάρσου της πρώτης, νομίζει ότι βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να ..."ξαναγράψει" την Ιστορία μέσω διαδικασίας κοινοβουλευτικού τύπου, με το επαίσχυντο αντικομμουνιστικό Μνημόνιο που επιδιώκει να υπερψηφίσει σε λίγες μέρες από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να εξομοιώσει το φασισμό και το ναζισμό με τον κομμουνισμό, θέλοντας να σβήσει από την ιστορική μνήμη το γεγονός ότι χιλιάδες, εκατομμύρια κομμουνιστές σε όλη την Ευρώπη (και ιδιαίτερα στην Ελλάδα) αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν, πολέμησαν και σκοτώθηκαν, συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στην απαλλαγή της ανθρωπότητας από τον εφιάλτη του φασισμού και του ναζισμού.

Ε, λοιπόν, όχι. Την Ευρώπη, την Ευρώπη των λαών, δεν μπορούμε, δεν πρέπει να τη χαρίσουμε στους παραχαράκτες της Ιστορίας, στους Εμπόρους των Εθνών, στους στυγνούς εκμεταλλευτές των λαών του τρίτου κόσμου, αλλά και των ίδιων των χωρών τους. Ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν καμιά ιδεολογική και πολιτική σχέση με τους κομμουνιστές δεν μπορούν παρά να βροντοφωνάξουν, να δηλώσουν έμπρακτα στους βρικόλακες της Ιστορίας: "Οχι, η επαίσχυντη αυτή προσπάθειά σας να παραχαράξετε την Ιστορία και να προετοιμάσετε μια νέα εκκόλαψη του αυγού του φιδιού δε θα περάσει!". Το οφείλουμε όχι μόνο ως φόρο τιμής προς το παρελθόν, αλλά κυρίως ως προοδευτική παρακαταθήκη για το μέλλον».