Και οι καπιταλιστές κάπου το γνωρίζουν αυτό, και γι' αυτό έχουν χαράξει πολύ συγκεκριμένη και ενιαία στρατηγική, ανά τον κόσμο, για το πώς θα εμποδίσουν ή έστω καθυστερήσουν όσο γίνεται, αυτή την παραπάνω νομοτελειακή εξέλιξη. Και μέχρι τώρα τα 'χουν καταφέρει αρκετά καλά.

Και να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι από μόνοι τους ποτέ δε θα είχαν αυτά τα αποτελέσματα, αν δεν υπήρχε το φαινόμενο του οπορτουνισμού, δεξιού και αριστερού, αυτής της πανάκειας που αποδυναμώνει το επαναστατικό κίνημα, το διασπά και στρώνει έδαφος για ανελέητη επίθεση από το σύστημα εναντίον του.

Από την άλλη ο καπιταλισμός οδηγείται σε αδιέξοδο. Δεν μπορεί πια να δώσει λύσεις στην πληθώρα των προβλημάτων που καθημερινά δημιουργεί, και δεν μπορεί πια να βρίσκει έστω και προσωρινά αξιόπιστες δικαιολογίες. Πόλεμοι, φτώχεια και εξαθλίωση για τους λαούς και προκλητικά κέρδη για τα μονοπώλια.

Αφού έχουν συντάξει σε όλες σχεδόν τις χώρες μια σειρά παράλογους και κατάπτυστους νόμους με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, αφού μπορούν πια να καταδιώξουν και φυλακίσουν τον οποιοδήποτε χωρίς την ανάγκη αποδεικτικών στοιχείων, θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα για το τελειωτικό χτύπημα, στον πραγματικό εχθρό τους, τα κομμουνιστικά κόμματα.

Και ιδού το αντικομμουνιστικό μνημόνιο. Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο και τους γύρισε μπούμερανγκ. Οι αντιδράσεις σε όλη την Ευρώπη είναι μεγάλες.

Οι Σκανδιναβοί αστοί πολιτικοί, έχουν παράδοση σε πρωτοβουλίες, που πολιτικοί από άλλες χώρες δε θα διανοούνταν να κάνουν. Είναι και αυτή μια πρωτοτυπία του σκανδιναβικού μοντέλου.

Ο αστικός Τύπος στη Σκανδιναβία προσπάθησε με κάθε τρόπο να μη γίνει αναφορά στο μνημόνιο. Και μόνο όταν τα κομμουνιστικά κόμματα βγήκαν με ανακοινώσεις καταδίκης, έμαθε ο κόσμος για το εν λόγω μνημόνιο και το μάζεμα των υπογραφών δεν έχει τελειωμό. Γι' αυτό και μιλάμε για μπούμερανγκ. Δηλ. ο κ. Λίντμπλαντ, η κ. Σεβέρινσεν κλπ, συνέταξαν το κείμενο, το κατέθεσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά στη χώρα τους, στους πολίτες που τους ψηφίσανε, δεν είπαν λέξη.

Η δανέζικη πρασινοκόκκινη συμμαχία (ευρωπαϊκό φόρουμ κλπ) δήλωσε ότι ναι μεν είναι ενάντια στην απαγόρευση κομμουνιστικών κομμάτων, αλλά δε θέλει και να δώσει κάλυψη στα... εγκλήματα που έγιναν από τα σταλινικά κόμματα στο παρελθόν ή να καλύψει... παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που γίνονται σήμερα σε Κούβα και Β. Κορέα. Πλήρης ταύτιση απόψεων, δηλαδή, με τον κ. Λίντμπλαντ και την παρέα του. Ο Συνασπισμός και μια σειρά αλλά κόμματα, μέλη του ΚΕΑ, μήπως λένε κάτι διαφορετικό;

Μα αυτοί στρώσανε το έδαφος. Αυτοί, που έχουνε λυσσάξει τα τελευταία χρόνια να καταγγέλλουνε τα σταλινικά μοντέλα, να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως τα εννοούν οι ιμπεριαλιστές και η ΕΕ, και να κάνουν το παν για να διασπάσουν το εργατικό ταξικό κίνημα και να κοροϊδεύουν συνειδητά τους εργαζόμενους για καλύτερους εφικτούς κόσμους.