Η Ανωγή είναι ένα απ' τα οκτώ χωριά του νησιού. Το χειμώνα, οι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 35. Στη διαδρομή απ' το Βαθύ δεν συναντήσαμε ούτε ένα αυτοκίνητο. Μεσημεράκι και στην πλατεία δεν υπάρχει άνθρωπος.

Μπαίνουμε στο παντοπωλείο - καφενείο του χωριού και μας υποδέχονται οι ιδιοκτήτες του, ο Νίκος και η Αγγελική Κουτσουρέλη. Αποδεχόμαστε το κέρασμα για καλό καφέ και ξεκινάμε την κουβέντα για την «έρημη Ανωγή». Εδώ, μας λένε,«άντε να 'χουμε 5-6 30άρηδες κτηνοτρόφους. Οι υπόλοιποι είναι συνταξιούχοι».

Χαριτολογώντας μας λένε πως «οι περισσότεροι ούτε καφέ δεν πίνουν, γιατί δεν πρέπει, λόγω ηλικίας»...«Ευτυχώς που υπάρχει και το καλοκαίρι, που κάνουμε το μαγαζί και μαγείρικο για τους τουρίστες», λέει η κυρία Αγγελική, η «ψυχή του χωριού». Στο καφενείο μπαίνει και ο Στάθης Παξινός και λίγο μετά η γυναίκα του Πολυξένη. Μπαίνουν στη συζήτηση: «Το λεωφορείο για το Βαθύ έχει να περάσει από τον Αύγουστο! Μέχρι τότε περνούσε μια φορά τη βδομάδα. Τώρα για να κατέβεις στο Βαθύ για οτιδήποτε - εάν δεν έχεις δικό σου μέσο - πρέπει να πληρώσεις 50 ευρώ ταξί, 25 πήγαινε και 25 έλα».

Λίγο πριν φύγουμε, στο καφενείο μπαίνει ο 89χρονος Δημήτρης Γαζής, συνταξιούχος αγρότης, που ζει «με τα 200 ευρώ και κάτι της σύνταξης του ΟΓΑ και τα 60 ευρώ και κάτι της σύνταξης για τους αντιστασιακούς». Η σοφία των χρόνων του τον οδηγεί στο συμπέρασμα πως «τα πράγματα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο» και πως «χρειάζονται πράξεις και όχι αερολογίες»...