Αλήθεια, όλοι όσοι τις μέρες αυτές, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων, γιατί δεν κάνουν τον κόπο, να αναφερθούν στις αιτίες του προβλήματος; Προφανώς, όχι τυχαία, βέβαια, αφού οι πάντες γνωρίζουν, ότι η αντιμετώπιση ενός προβλήματος προϋποθέτει πρωτίστως την αναζήτηση και διαπίστωση των αιτιών του.

Ας αναφέρουμε εμείς, λοιπόν, τις βασικές αιτίες, αφού δεν κάνουν τον... κόπο οι προαναφερόμενοι.

Αιτία πρώτη: Η καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων στις τρεις μεταπολεμικές δεκαετίες, πριν από το 1980, όταν ήταν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας με... μηδενικό επιτόκιο, για να κερδίζουν οι τράπεζες και να παίρνουν φτηνά δάνεια οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Αιτία δεύτερη: Η ύπαρξη για πολλά χρόνια μεγάλης ανεργίας. Αιτία τρίτη: Η τεράστια εισφοροδιαφυγή. Αιτία τέταρτη: Η μόνιμη και συστηματική υποχρηματοδότηση των Ταμείων απ' όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, παρά τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του κράτους. Αιτία πέμπτη: Η συνεχής και υπέρογκη αύξηση των δαπανών, κύρια στον κλάδο Υγείας, ως συνέπεια της πολιτικής εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης και της συνεχούς υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Για να πάρετε μια ενδεικτική γεύση των διαστάσεων, σας πληροφορούμε ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία) οι απώλειες, από τις τρεις μόνο τελευταίες αιτίες, υπολογίζονται για το 2005, σε 7 δισ. ευρώ.