Κανένας, πιστεύω, δεν παραγνωρίζει τις ικανότητες του Τέρι Γκίλιαν να πλάθει εικόνες. Εικόνες δυνατές! Το ερώτημα, όμως, είναι τι λένε αυτές οι εικόνες. Τι περιεχόμενο έχουν. Τι ιδεολογία εκπέμπουν! Και τι αισθητική, θα πρόσθετα, τουλάχιστον για την τελευταία του ταινία, την «Tideland».

Φυσικά, ο κόσμος των παιδιών, η φαντασία των παιδιών, είναι παράξενη. Μερικές φορές ακραία. Ακόμα και τρομακτική! Ομως, δεν είναι άρρωστη. Και δεν είναι τέτοια, γιατί δεν έχουν τέτοια εμπειρία. Η μικρή ηρωίδα της «Tideland», όμως, δυστυχώς, γέρνει καθαρά προς την αρρώστια! Καμία από τις εικόνες που βλέπει με τη φαντασία της, και οι οποίες εικονογραφούνται σε «ελεύθερη απόδοση» από τον Γκίλιαν, δεν έχει ομορφιά και αθωότητα. Ακόμα και οι πρώτες ερωτικές ανακαλύψεις της μικρής είναι γερασμένες. Καμιά τρυφερότητα.

Εντάξει, η οικογένεια της μικρής δεν είναι από τις καλύτερες. Πατέρας και μάνα πνιγμένοι στην πρέζα. Στην πρέζα που ετοιμάζει η μικρή, η οποία έχει τόσο εξοικειωθεί που κάνει τις ενέσεις με απόλυτη ηρεμία και πειθαρχία. Εντάξει, καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά είναι υπερβολές και διογκωμένα από το παιδικό μυαλό. Πως όλα αυτά είναι μια φαντασία, ένα παραμύθι. Η τέχνη, όμως, όταν προβάλλει την αρρώστια, κάτω από όποια δικαιολογία, πρέπει και να την εξηγεί. Αλλιώτικα μένει απλώς αρρώστια. Εδώ, δυστυχώς, δεν υπήρξε καμία δικαιολογία. Η ταινία ξεκινάει και τελειώνει χωρίς καμία φιλοδοξία. Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι η εικόνα. Στο τέλος, βέβαια, πρωταγωνιστής γίνονται τα ντεκόρ!

Σε καμία άκρη του μυαλού μου δεν υπάρχει η λέξη απαγόρευση στα ζητήματα της τέχνης! Υπάρχει, όμως, το δικαίωμά μου να οργίζομαι όταν προσπαθούν να μου περάσουν τις ακαθαρσίες για ευωδιές! Το δικαίωμά μου να οργίζομαι, και μάλιστα διπλά, όταν βλέπω καλλιτέχνες αναγνωρισμένους να χρησιμοποιούν σαν όχημα, για να μεταφέρουν τα άρρωστα εμπορεύματά τους, παιδιά. Οπως στη συγκεκριμένη περίπτωση τη μικρή και πολύ καλή, μάλιστα, ηθοποιό, Τζοντέλ Φέρλαντ.

Λυπήθηκε η ψυχή μου αυτό το μικρό και ταλαντούχο πλασματάκι. Το βάλανε να κάνει ανόητα και χυδαία πράγματα. Τα βάλανε να ξεθάβει φαντάσματα. Να βιώνει ακραίους ερωτισμούς. Να υποκύπτει σε ψυχικές και σωματικές ταλαιπωρίες. Και όλα αυτά, στο όνομα της «τέχνης»! Και μόνον γι' αυτή την άθλια μεταχείριση σε ένα παιδί, στη μικρή πρωταγωνίστρια, αξίζει να γυρίσουμε την πλάτη μας στην ταινία.

Παίζουν: Τζοντέλ Φέρλαντ, Τζάνετ ΜακΤίρ, Μπρένταν Φλέτσερ, Τζένιφερ Τίλι, Τζεφ Μπρίτζες.