Την Κυριακή 28/5 λήγει το 59ο Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο ξεκίνησε στις 17/5 με την εκτός συναγωνισμού προβολή του «Κώδικα Ντα Βίντσι». Η ταινία και στο φεστιβάλ δεν έπεισε κανέναν. Μάλλον απογοήτευσε! Στο Διαγωνιστικό πρόγραμμα του πρώτου στον κόσμο κινηματογραφικού φεστιβάλ υπάρχουν γνωστά ονόματα, Λόουτς, Αλμοδόβαρ, Μορέρι, Καουρισμάκι, λιγότερο γνωστά (και νεότεροι), Γκ. Ντελ Τόρο, Σοφία Κόπολα, Λινγκλέιτερ, Ιναρίτου, Νουρί Μπιλτσέ Κεϊλάν, Λου Γε. Από την άλλη, δεν έφτασαν ποτέ στις Κάννες, παρότι είχαν δηλώσει παρουσία, ο Γούντι Αλεν, ο Ντε Πάλμα, ο Φράνσις Κόπολα, κ.ά.!

Το φετινό φεστιβάλ των Καννών επιβεβαιώνει την άποψη, που έχει διατυπωθεί από πολύ κόσμο, ότι ο παγκόσμιος κινηματογράφος έκανε μια μικρή, έστω, στροφή προς τα πολιτικά και τα κοινωνικά θέματα. Βέβαια, αυτή η στροφή δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της. Πάντως, είναι μια στροφή.

Το Φεστιβάλ των Καννών ξεκίνησε πολύ επεισοδιακά! Κινηματογραφικά, θα έλεγε κανείς! Ανοιξε τις πύλες του τον Σεπτέμβρη του 1939. Με την έναρξή του ξεκίνησε και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος! Το πρώτο, λοιπόν, φεστιβάλ των Καννών, στην ουσία δεν έγινε ποτέ.

Πρόεδρος της πρώτης αποτυχημένης απόπειρας ήταν ο Λουί Λουμιέρ, (1864 - 1948), o ένας από τους δύο αδελφούς Λουμιέρ, πρωτοπόρους του κινηματογράφου. Ακριβώς, γιατί άρχισε ο πόλεμος, το Φεστιβάλ πρόφτασε και πρόβαλε μόνο μια ταινία! Την «Παναγία των Παρισίων» του William Dieterle. Μετά έκλεισε ...τα μάτια του για επτά ολόκληρα χρόνια!

Το κανονικό, λοιπόν, φεστιβάλ ξεκινάει το 1946. Επτά ολόκληρα χρόνια, δηλαδή, μετά την πρώτη του προβολή. Ομως, οι περιπέτειές του δεν τέλειωσαν με τον πόλεμο. Το 1948 και το 1950 το φεστιβάλ δε διεξήχθη λόγω οικονομικών δυσχερειών!

Το 1951 το φεστιβάλ μεταφέρεται την άνοιξη.

Το 1968 αρχίζει κανονικά στις 10 Μάη, αλλά εννέα μέρες αργότερα, στις 19 Μάη, διακόπτεται! Οι φοιτητές με την παρέμβασή τους, και μέσα στη γενική αμφισβήτηση, το σταματούν. Από τότε και μέχρι σήμερα διεξάγεται σχεδόν κανονικά!

Το Φεστιβάλ των Καννών στο πρόγραμμά του περιλαμβάνει διάφορες και διαφορετικές κατηγορίες συμμετοχής:

Διαγωνιστικό τμήμα

Το κύριο και περισσότερο γνωστό και ενδιαφέρον πρόγραμμα της διοργάνωσης. Σε αυτό το τμήμα συμμετέχουν μόνο ταινίες μεγάλου μήκους.

Εκτός συναγωνισμού

Αυτό το τμήμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών που δε διαγωνίζονται για τα βραβεία του φεστιβάλ. Οπως ο «Κώδικας Ντα Βίντσι», ας πούμε, που φέτος άνοιξε τη διοργάνωση.

Un Certain Regard

Το τμήμα αυτό του Φεστιβάλ καθιερώθηκε μόλις το 1978 και αφορά σε ταινίες νέων σκηνοθετών. Μέσα από αυτό το τμήμα ξεπετάχτηκε ένα πλήθος νέων σκηνοθετών, πολλοί από τους οποίους διαπρέπουν σήμερα.

Cinifondation

Και αυτό το τμήμα, που πρωτολειτούργησε το 1998, είναι Διαγωνιστικό. Μόνο που αφορά σπουδαστικές και μόνο ταινίες μικρού μήκους.

Η Κριτική Επιτροπή, η οποία κρίνει τις διαγωνιζόμενες και μόνον ταινίες δεν έχει σταθερή σύνθεση. Κάθε χρόνο επιλέγεται διαφορετική. Αποτελείται από τον πρόεδρο και άλλες γνωστές κινηματογραφικές προσωπικότητες. Ηθοποιούς, σκηνοθέτες, οπερατέρ, κ.λπ.

Τα βραβεία που απονέμονται στο Φεστιβάλ των Καννών είναι τα παρακάτω:

Χρυσός Φοίνικας (Palme d'Or), βραβείο για την καλύτερη ταινία, Μεγάλο Βραβείο (Grand Prix), βραβείο για την πιο πρωτότυπη ταινία, Βραβείο Γυναικείου ρόλου, Βραβείο Ανδρικού ρόλου, Βραβείο Σκηνοθεσίας, Βραβείο Σεναρίου, Βραβείο Επιτροπής.

Μικρού Μήκους

Από το 1978 το φεστιβάλ των Καννών βραβεύει με τα βραβεία του Χρυσού Φοίνικα, το βραβείο της Επιτροπής και το βραβείο της Χρυσής Κάμερας (Camιra d'or), και ταινίες μικρού μήκους.

Πρωτοεμφανιζόμενοι

Στον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη δίνεται ομώνυμο βραβείο.

Το 1949 καθιερώνεται ο θεσμός της «καλύτερης ταινίας της χρονιάς». Το πρώτο βραβείο δίνεται σε μια ταινία σταθμό. Στον «Τρίτο Ανθρωπο», του Κάρολ Ριντ. Πρωταγωνιστής ο Ορσον Ουέλς.

Δυο χρόνια αργότερα, το 1951, βραβεύεται το «Θαύμα στο Μιλάνο», του Βιτόριο Ντε Σίκα. Τον επόμενο χρόνο, 1952, βραβεύεται, σαν σκηνοθέτης αυτή τη φορά, ο Ορσον Ουέλς, με το θαυμάσιο «Οθέλος». Το 1958 βραβεύεται το περίφημο φιλμ του Νικολάι Καλατόζοφ «Οταν Περνούν Οι Γερανοί». Δυο χρόνια αργότερα, 1960, το βραβείο περνάει στον Φρεντερίκο Φελίνι για την πασίγνωστη ταινία «Ντόλτσε Βίτα». Το 1961 βραβεύεται η «Βιριδιάνα», του Λουίς Μπουνιουέλ. Το 1963 βραβεύεται ο Λουκίνο Βισκόντι με την ταινία του «Λέοπαρντ».

Το 1964 το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας μετονομάζεται σε «Μεγάλο Βραβείο». Το πρώτο Μεγάλο Βραβείο απονέμεται στις περίφημες «Ομπρέλες Του Χερβούργου», του Ζακ Ντεμί. Το 1967 βραβεύεται ο Μικελάντζελο Αντονιόνι για το «Blow-Up». Το 1972 βραβεύεται η πολιτική ταινία του Φραντσέσκο Ρόσι «Υπόθεση Ματέι» και η επίσης πολιτική ταινία του Ελιο Πέτρι, «Η εργατική Τάξη Πάει στον Παράδεισο». Το 1976 βραβεύεται η ταινία «Taxi Driver», του Μάρτιν Σκορτσέζε. Το 1977 η ταινία «Padre Padrone», των αδελφών Ταβιάνι.

Βραβεία, επίσης, πήραν ο Αντρέι Βάιντα, ο Κώστας Γαβράς, ο Γκιλμάς Γκιουνέι, ο Βιμ Βέντερς, ο Εμίλ Κουστουρίτσα, ο Κουέντιν Ταραντίνο, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Λαρς Φον Τρίερ, ο Ρομάν Πολάνσκι, κ.ά.