Στο πρόσφατο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που έγινε την περασμένη Δευτέρα, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης(;) εστίασαν στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις κάποιων χωρών (ανάμεσα τους και η Τουρκία), αλλά αποσιωπήθηκε εντελώς ότι ο ιμπεριαλιστικός αυτός οργανισμός προχώρησε σε νέες πιέσεις ενάντια στην Κούβα. Με την υπογραφή και της Ελληνίδας υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, για άλλη μια φορά, οι εταίροι στην εκμετάλλευση των λαών εγκαλούν την Κούβα και την επαναστατική της κυβέρνηση για δήθεν καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών!!!

Ουσιαστικά, η ΕΕ επιβεβαιώνει τη συστράτευσή της με τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, τις ΗΠΑ, που πιέζουν για τη λεγόμενη προώθηση της ...δημοκρατίας στο Νησί. Οπου ως «δημοκρατία» εννοούν, βέβαια, την επαναφορά του καπιταλισμού στην Κούβα, μετατρέποντάς τη σε πορνείο - θέρετρο των ΗΠΑ και άλλων εταίρων τους, όπως ήταν μέχρι τη στιγμή που νίκησε η Επανάσταση και μπήκε η Κούβα στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Η ΕΕ, μέσω των υπουργών Εξωτερικών των χωρών - μελών της, στηρίζει τη λεγόμενη κοινή θέση του 1996, ένα κείμενο παρόμοιο με το έκτρωμα της κυβέρνησης Μπους για την ανοιχτή επέμβαση στο Νησί της Επανάστασης. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να απειλεί ότι θα εξετάσει και σοβαρότερα μέτρα έως το 2007 και καλεί όλους τους διπλωματικούς και άλλους υψηλούς καλεσμένους και αξιωματούχους που θα φτάνουν στην Κούβα να θέτουν το ζήτημα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»...

Αυτήν την υπό όρους σχέση με την ΕΕ έχει επανειλημμένα απορρίψει η Κούβα, που το μόνο που απαιτεί είναι φυσιολογικές σχέσεις χωρίς ανάμειξη στις εσωτερικές της υποθέσεις. Και φυσικά η ανακίνηση, εκ νέου, ζητήματος «ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών κρατουμένων» είναι μια καθαρή εμπλοκή και ανάμειξη στα εσωτερικά ενός ανεξάρτητου κράτους, με δεδομένο ότι βαφτίζονται «πολιτικοί κρατούμενοι» ο συγκεκριμένος συρφετός πρακτόρων, όλο το δίκτυο συνεργατών των ΗΠΑ, που αποδεδειγμένα λειτουργούσαν και ενάντια στη χώρα τους και στο λαό της, ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις και την πραγματική ελευθερία, που έχει καταφέρει να απολαμβάνει ο λαός της Κούβας. Η Κούβα, λοιπόν, έχει πολλές φορές διακηρύξει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί όρους, ούτε από τις ΗΠΑ, ούτε από την ΕΕ, ούτε από οπουδήποτε αλλού. Είναι ανοιχτή σε κριτική, αλλά απαιτεί αλληλοσεβασμό και ισότιμη συνεργασία.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται από τη στάση της ΕΕ, προς απογοήτευση πολλών που θέλουν να την εμφανίζουν ως αντίπαλο δέος, ότι η στρατηγική του ιμπεριαλισμού είναι ενιαία. Και η Κούβα, που αποτελεί φάρο για πολλούς λαούς του κόσμου δε θα μπορούσε να έχει άλλη αντιμετώπιση. Οι ιμπεριαλιστές υπολογίζουν πολύ καλά τι είναι αυτό που τους απειλεί. Και όσα προσχήματα και αν χρησιμοποιούν και με όποια διαβάθμιση, «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», «ασύμμετρες απειλές», «καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών», δεν μπορεί να κρυφτεί ότι ένα πράγμα τους ενδιαφέρει κυρίως. Η ανθρωπότητα να μην προχωρήσει μπρος τα μπρος, να μη διακοπεί η καπιταλιστική συνέχεια. Και το παράδειγμα της Κούβας τους «χαλάει» το σκηνικό. Με όλες τις δυσκολίες και αδυναμίες που αντικειμενικά υπάρχουν, ανοίγει ένα διαφορετικό δρόμο για το πώς μπορεί να είναι η ανθρώπινη ζωή, οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, οι σχέσεις μεταξύ χωρών. Και αυτό δεν της το συγχωρούν με τίποτα...