Στις 16 Ιούνη το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας αποφάσισε ομόφωνα (!) πως καλώς διατηρούνται οι αντικομμουνιστικές απαγορεύσεις και περιορισμοί δράσης που εφαρμόζονται στη Λετονία, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.

Ενάντια στις αντικομμουνιστικές απαγορεύσεις είχαν προσφύγει 20 βουλευτές του λετονικού Σέιμ, από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας (ΣΚΛ), το «Κέντρο Ομόνοιας» και το κόμμα των ρωσόφωνων «Ζαπτσέλ». Σύμφωνα με τον Α. Γκόλουμποφ, αντιπρόεδρο του ΣΚΛ και πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΚΛ, «η άρση αυτών των απαγορεύσεων θα ήταν ένα πρώτο βήμα στην προσπάθεια νομιμοποίησης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Λετονίας (ΚΚΛ), η δράση του οποίου έχει επίσης απαγορευτεί από το 1991».

Με τη νέα απόφαση το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας υποστηρίζει πως σωστά απαγορεύεται σήμερα να θέσουν υποψηφιότητα στις εθνικές και τοπικές εκλογές εκείνοι οι πολίτες της Λετονίας που εξακολούθησαν και μετά την 13/1/1991 να παραμένουν στις γραμμές του ΚΚΛ, της διεθνιστικής οργάνωσης «Ιντερφρόντ» (που αγωνιζόταν κατά της διάλυσης της ΕΣΣΔ), των Σοβιέτ των εργατικών κολεκτίβων, των Οργανώσεων των βετεράνων του Αντιφασιστικού Αγώνα, καθώς και όσοι εργάζονταν στα όργανα ασφαλείας της ΕΣΣΔ.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας (ΣΔΛ) εκτίμησε πως «δεν άλλαξαν οι συνθήκες» από τις 30/8/2000, όταν είχε επίσης ταχθεί υπέρ της διατήρησης των αντικομμουνιστικών - αντισοβιετικών απαγορεύσεων. (Η απόφαση τότε είχε παρθεί κατά πλειοψηφία, με 2 κατά). Αυτή όμως τη φορά το ΣΔΛ έχει φροντίσει να θεμελιώσει την απόφασή του με βάση και πρόσφατη γνωμοδότηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην οποία υπάρχει η θέση πως κάθε κράτος έχει πλατιά ελευθερία επιβολής περιορισμών και απαγορεύσεων. Ετσι το ΣΚΛ καλεί το Σέιμ, το Κοινοβούλιο της Λετονίας, να εξετάζει ανά περιόδους και να αυξομειώνει τα μεγέθη αυτών απαγορεύσεων!!!

Το ΣΔΛ προχώρησε και σε μια εξαίρεση (!) για ένα στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της χώρας και πρώην εργαζόμενο στην ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ, στον οποίο θα επιτραπεί η κάθοδος στις εκλογές γιατί, όπως σημειώνεται, αποδεδειγμένα είχε εργαστεί για την «ανεξαρτησία της Λετονίας», δηλαδή για τη διάλυση της ΕΣΣΔ!

Να σημειωθεί ότι οι παραπάνω αντικομμουνιστικές και αντισοβιετικές μεθοδεύσεις, που εξακολουθούν να υπάρχουν στη Λετονία εδώ και 15 χρόνια, μπορεί να είναι η «κορυφή του παγόβουνου», αλλά δεν είναι τα μόνα αντιδημοκρατικά μέτρα. Ετσι το 20% του πληθυσμού εξακολουθεί να μην έχει πολιτικά και άλλα δικαιώματα, αφού δεν μπορεί να αποδείξει ότι οι ίδιοι ή οι γονείς τους ζούσαν στη Λετονία και πριν τον Ιούλη του 1941, όταν η χώρα, με απόφαση του κοινοβουλίου της, εντάχθηκε στην ΕΣΣΔ. Οσοι, από αυτό το κομμάτι του πληθυσμού, θέλουν να πάρουν υπηκοότητα υποχρεώνονται σήμερα όχι απλώς να δώσουν εξετάσεις για τη γνώση της λετονικής γλώσσας, αλλά και εξετάσεις στο μάθημα της ιστορίας, όπου είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν πως οι άντρες των ναζιστικών λετονικών λεγεώνων, των «Βάφεν Ες-Ες», ήταν «απελευθερωτές» από τον «μπολσεβίκικο ζυγό».

Τα πολυδιαφημισμένα και στη χώρα μας «κριτήρια της Κοπεγχάγης», η «Κοινωνία των Πολιτών» και η ένταξη στην ΕΕ, το λεγόμενο ευρωπαϊκό κεκτημένο όχι μόνο δεν κλόνισαν στο παραμικρό όλο αυτό το πλέγμα των αντιδημοκρατικών μέτρων (και επί της ουσίας την ιστορική δικαίωση του ναζισμού, που έχει αναδειχτεί σε «εθνικό δόγμα» της Λετονίας), αλλά το ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο.