Το προεδρείο της συνέντευξης Τύπου

Τα παραπάνω τονίστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» με θέμα «Η ελευθερία των συναθροίσεων, τα δημοκρατικά δικαιώματα και η Τοπική Αυτοδιοίκηση».

Αναπτύσσοντας την κεντρική εισήγηση ο Δ. Καλτσώνης, λέκτορας νομικής, τόνισε ότι η πρόσφατη προσπάθεια της κυβέρνησης να θέσει ξανά προς συζήτηση το ζήτημα του περιορισμού των διαδηλώσεων δεν ξάφνιασε. Οτι ήδη οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν επιχειρήσει να καλλιεργήσουν ανάλογο κλίμα ώστε να επιβληθεί τελικά - είτε νομοθετικώς, είτε ντε φάκτο - περιορισμός του δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Οτι και η σημερινή συνταγματική κατοχύρωσή του είναι προβληματική και γι' αυτό το λόγο παραμένει σε τυπική ισχύ το χουντικό νδ 794/1971.

Απαντώντας στα ψευτοεπιχειρήματα που ακούστηκαν υπέρ του περιορισμού, θύμισε ότι ήδη το δικαίωμα στη συνάθροιση υφίσταται πολλές πιέσεις, π.χ., με την πρακτική των αστυνομικών δυνάμεων να αστυνομεύουν ασφυκτικά, εκ του συστάδην, τις διαδηλώσεις. Οτι συχνά γίνεται χρήση των άκρως επικίνδυνων χημικών ουσιών και μάλιστα σε βάρος ειρηνικών διαδηλώσεων. Οτι γενικά χρησιμοποιείται βία με αφορμή τη δράση προβοκατόρων. Οτι συναθροίσεις παρακολουθούνται από μυστικούς αστυνομικούς, κάτι που απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα. Οτι κάμερες παρακολούθησης στους δρόμους καταγράφουν διαδηλωτές και συνθήματα.

Επίσης, ότι το κυκλοφοριακό δεν οφείλεται στις διαδηλώσεις, αλλά στο πολεοδομικό και συγκοινωνιακό χάος, απόρροια των πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων. Οτι ευθύνεται και η αστυνομία με την «πονηρή» τακτική της να αποκόπτει πολλές ώρες, πριν και μετά μια διαδήλωση, το κέντρο της πόλης. Οτι ο αριθμός των συγκεντρώσεων που επικαλείται το υπουργείο (1-2 καθημερινά, όλο το χρόνο) είναι ανακριβής, για τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων. Οτι ο τζίρος των μικρομεσαίων δε μειώνεται από τις διαδηλώσεις, αλλά από τη χρόνια πτώση της αγοραστικής δύναμης του λαού. Και ότι οι εργαζόμενοι δε διαδηλώνουν για να «γεμίσουν» τον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά γιατί έχουν προβλήματα που τους πιέζουν να καταφύγουν σε αυτό τους το δικαίωμα προκειμένου να εισακουστούν τα αιτήματά τους.

Ακολούθως, ο Δ. Καλτσώνης μπροστά στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές έθεσε ορισμένα βασικά ζητήματα που αφορούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και κάλεσε τους υποψήφιους να πάρουν θέση.

-- Για τα συμβούλια πρόληψης εγκληματικότητας όπως αυτά θεσπίστηκαν από το 1999 και ενέπλεξαν την ΤΑ σε μια προσπάθεια που γίνεται από πολλές μεριές «να μετατρέπονται σιγά σιγά σε μηχανισμούς συλλογής πληροφοριών στη γειτονιά (άλλωστε, πώς κινούνται ανενόχλητα στις γειτονιές οι έμποροι ναρκωτικών;). Αλλά και σε μηχανισμούς συλλογής πληροφοριών των δραστηριοτήτων των εργαζομένων, των ανέργων, των συνδικάτων, των συλλόγων γονέων, των μαθητών που ετοιμάζουν αγώνες ενάντια στον πόλεμο ή για καλύτερη Παιδεία, κλπ.». Ανέφερε ενδεικτικά την περίπτωση του συμβουλίου στο Δήμο Ηλιούπολης όπου επικεφαλής ορίστηκε συνταξιούχος αστυνομικός, διευθυντής της Ασφάλειας την εποχή της χούντας.

-- Για τη δημοτική αστυνομία που διαμορφώνεται σταδιακά ως άλλος ένας κατασταλτικός μηχανισμός, στο πλευρό της ΕΛ.ΑΣ. Με στόχο τη «διασφάλιση της τάξης» όπως αόριστα κι επικίνδυνα ορίζεται στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο, και με σταδιακή αποδυνάμωση του όποιου ελέγχου που μπορούν να ασκήσουν στη λειτουργία της οι δήμοι.

-- Για τους περιορισμούς στη διακίνηση «ενοχλητικών ιδεών», καθώς από το νόμο έχουν ανατεθεί στους δήμους τέτοιες εξουσίες κι έχουν τεθεί ασφυκτικοί περιορισμοί για την προβολή των απόψεων που αντιτάσσονται στην κυρίαρχη πολιτική και στη «νέα τάξη πραγμάτων». Απαγορεύονται πανό κι αφίσες με μόνη εξαίρεση τις προεκλογικές περιόδους, σε περιορισμένο χώρο και με βάση την αρχή της «αναλογικής ισότητας», «δηλαδή, με κυρίαρχη την παρουσία των κατεστημένων δυνάμεων οι οποίες έτσι κι αλλιώς έχουν εξασφαλισμένη την υπερπροβολή των απόψεών τους από τα μέσα ενημέρωσης».

Τέλος, για να αντιμετωπιστεί ο αυταρχισμός, για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη διαδήλωση, υπογράμμισε την ανάγκη εντατικοποίησης των προσπαθειών από τους μαζικούς φορείς των εργαζομένων. Οτι προβάλλει ανάγλυφα η αναγκαιότητα αντίστασης σε αυτές τις μεθοδεύσεις και δημιουργίας ευρύτερων αγωνιστικών συσπειρώσεων που θα αντιμάχονται τα αντιδημοκρατικά μέτρα.

Από την πλευρά του ο Δ. Μπελαντής, διδάκτωρ συνταγματικού δικαίου, προειδοποίησε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια προοπτική ριζικής συρρίκνωσης του δικαιώματος στη διαδήλωση, που είναι βασικό πολιτικό δικαίωμα. Οτι έτσι κι αλλιώς το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται ανεπαρκώς στο Σύνταγμα, δίνοντας τη δυνατότητα μεγαλύτερων περιορισμών. Εκρουσε δε το καμπανάκι του κινδύνου για επερχόμενη ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης.

Εκ μέρους της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας», ο Αλ. Βερναρδάκης ξεκαθάρισε ότι η παράταξη δε συμμετέχει σε κανένα «διάλογο» για περιορισμό των διαδηλώσεων. Υπογράμμισε ότι με ένα πλέγμα νόμων κι αποφάσεων η ΤΑ μετατρέπεται σε «μακρύ χέρι» της κεντρικής διοίκησης, όχι μόνο ως άλλος ένας φορομπηχτικός μηχανισμός, αλλά και ως μηχανισμός αυταρχικού χαρακτήρα. Που θα απομονώνει, θα χαφιεδίζει και θα «αντιμετωπίζει» όσους δημότες αντιδρούν στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Κι ότι χρειάζεται και μέσα από την ΤΑ να δοθεί απάντηση στον αυταρχισμό, να ενισχυθούν οι πολιτικές δυνάμεις που αντιμάχονται αυτό το αντιδημοκρατικό πλαίσιο.

Κλείνοντας τη συνέντευξη, η Αλ. Ζορμπαλά, νομικός, περιέγραψε το «ποιοτικό άλμα» των αστυνομικών δυνάμεων τους τελευταίους μήνες, με αύξηση της χρήσης χημικών, ρίψη τους σχεδόν εξ επαφής και περικύκλωση των διαδηλωτών από διμοιρίες που δεν τους αφήνουν καμία οδό διαφυγής σε περίπτωση επεισοδίων και πανικού.