Τα τεχνητά διλήμματα μπροστά στις εκλογικές αναμετρήσεις δεν είναι καινούριο ζήτημα. Το ΠΑΣΟΚ δίδαξε κατ' επανάληψη αυτή τη μέθοδο εκβιασμού των λαϊκών συνειδήσεων, την εφάρμοσε επανειλημμένα στην πράξη και προσπάθησε έντεχνα να διαστρεβλώσει τις κοινωνικές αντιθέσεις, φορώντας τους το "κοστούμι" της λογικής ΠΑΣΟΚ - αντι - ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, η προσπάθεια του Κ. Σημίτη να προσδώσει ανάλογο διλημματικό περιεχόμενο στις επερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν είναι απλώς μια επανάληψή του, αλλά μια ποιοτικά αναβαθμισμένη και πιο επικίνδυνη εκδοχή του. Ο πρωθυπουργός, στην πρόσφατη σύνοδο της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, έδωσε τη διάσταση γενικότερης πολιτικής αναμέτρησης σ' αυτές τις εκλογές, λέγοντας ότι "θα είναι ένα μέτρο το αποτέλεσμα για το πόσο απήχηση έχει η πολιτική μας, ένα μέτρο για το πόσο μας στηρίζει το εκλογικό Σώμα".

Είναι γεγονός ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι μια πολιτική αναμέτρηση. Με τη διαφορά ότι οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση δεν έχουν από το ίδιο το περιεχόμενο τους γενικευμένο πολιτικό χαρακτήρα. Δεν εκλέγεται καινούρια Βουλή, ούτε κρίνεται άμεσα το ζήτημα ανάδειξης νέας κυβέρνησης. Τότε προς τι ο γενικευμένος πολιτικός χαρακτήρας και μάλιστα το πρόκριμα ότι "πρέπει να φανεί ότι εμπνέουμε, (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ), εμπιστοσύνη"; Αντικειμενικά η λαϊκή δυσαρέσκεια βρίσκει ποικίλους τρόπους να εκφραστεί. Οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση είναι μια ευκαιρία για τους εργαζόμενους να εκφράσουν άμεσα τη θέλησή τους για το ποια πολιτική πρέπει να εφαρμόζεται σ' αυτό και απ' αυτό το θεσμό, ώστε να 'ναι προς το δικό τους συμφέρον. Αυτό έχει άμεση σχέση με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική συνολικά απέναντι στα λαϊκά προβλήματα, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην Αυτοδιοίκηση και για την Αυτοδιοίκηση. Οι δήμοι, οι κοινότητες, οι νομαρχίες, ως θεσμοί και προέκταση του αστικού κράτους, τα τελευταία χρόνια υπόκεινται ολοένα και πιο ασφυκτικά στον πολύμορφο κλοιό της κεντρικής εξουσίας. Αλλωστε, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως αξιοποιείται προς το σκοπό αυτό ακόμη και η μεταφορά λειτουργιών της κεντρικής εκτελεστικής εξουσίας, στα πλαίσια των αναπροσαρμογών του ίδιου του κράτους και προς όφελος των ταξικών δυνάμεων που αυτό υπηρετεί.

Μετατρέπεται έτσι ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως ένας από τους πλέον κατάλληλους για να προωθεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα να απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια, τις αγωνιστικές διαθέσεις, να προωθεί τη συναίνεση. Μπορεί, δηλαδή, να γίνεται μοχλός περάσματος της αντιλαϊκής πολιτικής και ταυτόχρονα μοχλός υπονόμευσης του λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό και η γενίκευση της πολιτικής σημασίας των εκλογών από τον Κ. Σημίτη. Μόνο που η δράση του θεσμού σ' αυτή την κατεύθυνση εξαρτάται, αφ' ενός από τις δυνάμεις που βρίσκονται στη διοίκηση και αφ' ετέρου από το λαϊκό κίνημα. Αυτές οι εκλογές μπορούν να δώσουν μήνυμα αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής και γενικότερα της φιλομονοπωλιακής και αντιλαϊκής πολιτικής των δυνάμεων του δικομματισμού. Απαιτούνται οι αναγκαίες πρωτοβουλίες και πολιτική δράση ανεξάρτητη από τα κόμματα του κατεστημένου και από τους επίδοξους διαχειριστές του, στην κατεύθυνση της πάλης του λαϊκού μετώπου με την πολιτική του ΚΚΕ. Οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση μπορούν να αποτελέσουν ένα βήμα σ' αυτή την προοπτική.