Η επιθετική τακτική που χαρακτηρίζει τη στάση του Κ. Σημίτη, απέναντι κυρίως στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, είναι απόρροια της γενικότερης επιθετικής στάσης των πολυεθνικών και της "νέας τάξης", που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εκφράσει. Ετσι, δεν ξενίζει η απόφασή του να προσδώσει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση στις δημοτικές εκλογές, το φθινόπωρο του 1998. Απλά επιχειρεί να σταθεί στα πόδια του ως διαχειριστής της πλέον αντιλαϊκής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής, γιατί αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι οι δημοτικές εκλογές, με διάχυτη τη λαϊκή δυσαρέσκεια - τα δικά τους γκάλοπ την επιβεβαιώνουν - μπορεί να αποτελέσουν την αρχή του τέλους για την κυβέρνησή του.

Αντί, όμως, άλλης απάντησης παραθέτουμε δύο, "προφητικά", αποσπάσματα από την πρόσφατη Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την πορεία της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και την τακτική του Κόμματος στις επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές:

"Από 4ετία σε 4ετία η μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών αποκτά ένα πιο έντονο πολιτικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι η ψήφος του λαού χρησιμοποιείται για να επιδοκιμαστεί η κυρίαρχη πολιτική της χώρας μας, σε μια περίοδο που προωθούνται τα νεοφιλελεύθερα μέτρα της ΕΕ με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης και τη συναίνεση των άλλων πολιτικών δυνάμεων...".