Με την εικόνα ενός "συνετού, εργατικού και ήπιου διαχειριστή" των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας, ο οποίος διαθέτει "συγκροτημένη και σοβαρή άποψη για την πορεία της χώρας", επιχείρησε, χωρίς επιτυχία, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης να διατηρήσει ανέπαφο το "πολιτικό κεφάλαιο" των "προσδοκιών" - που έχουν καλλιεργήσει τα ΜΜΕ για λογαριασμό του - στους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Δε δίστασε, ωστόσο, να περιγράψει με σαφήνεια τα όρια και το περιεχόμενο του "εκσυγχρονιστικού" εγχειρήματός του, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η "αναγκαία προσαρμογή" της κυβερνητικής πολιτικής σε νεοσυντηρητικότερες κατευθύνσεις.

Στις προδιαγραφές αυτές ανταποκρίνονται τόσο οι κατευθύνσεις της πρωθυπουργικής ομιλίας για την οικονομική πολιτική όσο και για τη λεγόμενη "κοινωνική πολιτική", για τις οποίες ζήτησε, εμμέσως πλην σαφώς, διάστημα έξι χρόνων, για να τις υλοποιήσει.

Οι άγριες διαθέσεις της "νέας" κυβέρνησης για το εισόδημα των εργαζομένων διαφαίνονται από την προκλητική και εξοργιστική διαπίστωση του Κ. Σημίτη ότι"το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων αυξήθηκε" (!)τα δύο τελευταία χρόνια.