Να λοιπόν που ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος" δεν αξιοποιείται μόνο για την επένδυση των πιο αντεργατικών μέτρων με το μανδύα της "συναίνεσης" από την πλευρά των εργαζομένων, αλλά και ως η μαγική κολυμβήθρα που "βαφτίζει" αυτά τα μέτρα ακόμα και "δικαιώματα"! Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στη χτεσινή ειδησεογραφία ότι επίκειται η τελική συμφωνία μεταξύ της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και των ευρωπαϊκών εργοδοτικών οργανώσεων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα), για την "εξασφάλιση του δικαιώματος εργασίας με μερική απασχόληση"!Ναι, έτσι, όπως το βλέπετε! Πανευτυχής, δε, ο γενικός γραμματέας της ΣΕΣ, Εμ. Καμπάλιο, δηλώνει ότι "απαιτείται μεγαλύτερη ευελιξία στα μοντέλα εργασίας" και ότι "τα σωματεία πρέπει να καταλάβουν πως ασφάλεια στην εργασία δε σημαίνει ότι θα αποκλειστεί οποιαδήποτε μεταβολή στα κεκτημένα των εργαζομένων"!

Και το ερώτημα για τους εργαζόμενους είναι βεβαίως ότι, αν έχουν τέτοιους "εκπροσώπους", τι χρειάζονται τα αφεντικά;

Αραγε, τη... δόξα αυτών των "εκπροσώπων" εζήλωσαν εκείνοι οι αυτόχθονες συνδικαλιστές, που δηλώνουν έτοιμοι να πάρουν μέρος σ' αυτή τη στημένη - από τα μεγάλα αφεντικά της Ευρώπης - κομπίνα;