Συμπληρώνονται σήμερα 52 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των λαών και το τέλος του Β Παγκόσμιου Πολέμου, που άφησε πίσω του δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και ολόκληρες χώρες κατεστραμμένες, αλλά και ιστορικές παρακαταθήκες, που διατηρούν και σήμερα την ιδιαίτερη αξία τους. Τεράστια είναι η σημασία της Αντιφασιστικής Νίκης, καθώς η πάλη των λαών της Ευρώπης, και όλου του κόσμου, έφραξε το δρόμο στις σιδερόφραχτες μεραρχίες του Χίτλερ και του φασισμού και έδειξε ότι η ενωμένη πάλη των λαών μπορεί να μπει φραγμός ακόμα και σε αντιπάλους, που εμφανίζονται παντοδύναμοι και ανίκητοι.

Το τέλος του πολέμου βρήκε την Ευρώπη με ένα ισχυρό σοσιαλιστικό στρατόπεδο με επικεφαλής τη Σοβιετική Ενωση, που ήταν όλα αυτά τα χρόνια εγγύηση ειρήνης στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σοβιετικός λαός ήταν αυτός που σήκωσε το κύριο βάρος της άμυνας και της τελικής αντεπίθεσης, που σήμανε και το οριστικό τέλος του ναζισμού και του φασισμού. Μεγάλες ήταν οι προσδοκίες των λαών το διάστημα αμέσως μετά τη λήξη του Β Παγκόσμιου Πολέμου. Οι λαοί ήθελαν ειρήνη, φιλία μεταξύ τους, κοινωνική προκοπή και δικαιοσύνη. Ηθελαν ένα καλύτερο μέλλον, στο οποίο δε θα είχε θέση ο πόλεμος, αλλά και οι κοινωνικές αιτίες που τον δημιουργούν. Οι στόχοι και τα αιτήματα αυτά είχαν βαθιές ρίζες μέσα στους λαούς, εξέφραζαν τα πραγματικά συμφέροντα των λαών, έδειχναν την προοπτική του αγώνα. Ηταν στόχοι που πρόβαλλαν όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της Ευρώπης, όπως το ΕΑΜ. Μόνο η ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων αποτελούσε εγγύηση ότι δε θα ξαναζούσαν οι λαοί της Ευρώπης έναν καινούριο εφιάλτη του πολέμου.

Τα αιτήματα αυτά, όμως, δεν ήταν, ούτε είναι και σήμερα, αρεστά στους ιμπεριαλιστές - πρώτα και κύρια στους Αμερικανούς, αλλά και στο γερμανικό και αγγλικό ιμπεριαλισμό - και γι' αυτό έκαναν ό,τι μπορούσαν, προκειμένου να τα διαστρεβλώσουν, να τα ευνουχίσουν και στο τέλος να τα εξαφανίσουν. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο φρόντισαν να συσκοτίσουν τη σημερινή επέτειο, "ανακαλύπτοντας" πριν από λίγα χρόνια ότι η σημερινή μέρα είναι η... "Ημέρα της Ευρώπης", της "δικής τους Ευρώπης". Η συσκότιση αυτή γίνεται ακριβώς επειδή ποτέ δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν με τη μεταπολεμική γεωπολιτική πραγματικότητα, τη συγκρότηση του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, αλλά και την καθολικότητα των αιτημάτων για κοινωνική δικαιοσύνη που έμεινε ανεκπλήρωτο, αλλά πάντα ζωντανό και επίκαιρο.

Θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη των λαών της Ευρώπης το μεγαλείο της Αντιφασιστικής Νίκης και γι' αυτό με την καθιέρωση της σημερινής μέρας ως "Ημέρας της Ευρώπης" επιδιώκουν ανάμεσα στα άλλα και την αποενοχοποίηση της Γερμανίας - ναυαρχίδας σήμερα του Μάαστριχτ - σχετικά με τα εγκλήματα που διέπραξε στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Θέλουν στη θέση των αντιφασιστικών οραμάτων να βάλουν τα οράματα των πολυεθνικών, του κεφαλαίου, του Μάαστριχτ και της Νέας Τάξης Πραγμάτων του ΝΑΤΟ. Ομως, οι λαοί της Ευρώπης έχουν και μνήμη και κρίση. Δε θα επιτρέψουν την παραχάραξη της ιστορίας, αλλά, αντίθετα, θα συνεχίσουν την πάλη για τη δικαίωση των ανεκπλήρωτων πόθων και οραμάτων του αντιφασιστικού αγώνα.