Ο Γιώργος Τσαρουχάς γεννήθηκε το 1909 στα Γανοχώρια της Ανατολικής Θράκης και μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο. Εκεί τελείωσε το γυμνάσιο και μαθητής ακόμα εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ.

Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν στο αγώνα κατά των Γερμανών κατακτητών ως πολιτικό στέλεχος του ΕΑΜ σε διάφορες περιοχές της βόρειας Ελλάδας και μετά την απελευθέρωση ο λαός τον τίμησε, αναδεικνύοντας τον σε νομάρχη Καβάλας. Ομως, αμέσως μετά τη Βάρκιζα, πιάστηκε και φυλακίστηκε, έμεινε εξόριστος μέχρι το 1960.

Παρά το όργιο τρομοκρατίας και βίας το 1961 εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ και στις 22 Μάη του 1963, πριν οι παρακρατικοί φασίστες δολοφονήσουν τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Γ. Τσαρουχάς κακοποιείται άγρια και τραυματισμένος πάει για ένα μήνα στο νοσοκομείου.

Μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, θα συνεχίσει στην παράνομη δουλιά του Κόμματος και τα μεσάνυχτα της 8ης Μάη 1968 πιάνεται στα διόδια της Λεπτοκαρυάς (ενώ κατέβαινε στην Αθήνα με την ιδιότητα του γραμματέα της ΚΟΘ) για να βασανιστεί μέχρι θανάτου στα μπουντρούμια της ΚΥΠ Θεσσαλονίκης.