Στις συναντήσεις αυτές έγιναν αποφασιστικά βήματα για να βγει το φιλειρηνικό κίνημα στο προσκήνιο και να κατακτήσει το ρόλο που του ανήκει. Ενα ρόλο που είναι περισσότερο από κάθε άλλη εποχή αναντικατάστατος. Στις σημερινές συνθήκες, που η παγκόσμια ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της σε όλους τους λαούς του πλανήτη μας, να επιβάλει τη βαρβαρότητά της, υπάρχει ένα "αντίπαλο δέος". Είναι οι ίδιοι οι λαοί, που με τη συνειδητοποίηση τού τι τους επιφυλάσσουν οι ιμπεριαλιστές, μπορούν να βάλουν φρένο στην ανεξέλεγκτη πορεία της Νέας Τάξης. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού, η προπαγάνδα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έχει σαν πρώτο και κύριο στόχο να τους απενεργοποιήσει, να τους συμβιβάσει με την "παντοδυναμία" των ιμπεριαλιστών, να τους εξοικειώσει με τη μοιρολατρική αποδοχή της Νέας Τάξης. Στα πλαίσια αυτού του ρόλου εντάσσονται και οι διάφορες "ανθρωπιστικού" τύπου αποστολές του ΝΑΤΟ και των χωρών - οργάνων του, όπως στη Βοσνία, την Αλβανία και όπου άλλου στο μέλλον.

Το φιλειρηνικό ποτάμι που είδαμε την Κυριακή είναι μια πρόκληση για το από δω και μπρος. Το δυνάμωμα του κινήματος ειρήνης και η παραπέρα καταξίωσή του στη συνείδηση του λαού μπαίνει πλέον στην ημερήσια διάταξη. Η ανάδειξη αυτής της δύναμης, της ενεργοποίησης του λαϊκού παράγοντα, είναι ένα βάρος χρέους και τιμής στις πλάτες του ελληνικού φιλειρηνικού κινήματος, της καταξιωμένης Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, που όλα αυτά τα χρόνια δουλεύει μεθοδικά, υπηρετώντας την ειρήνη και τα ιδανικά της. Το έδαφος δεν είναι και τόσο - μάλλον δεν είναι καθόλου - άγονο, όσο θα ήθελαν αυτοί που καλλιεργούν την υποταγή στον ιμπεριαλισμό. Αρκεί να πέσει ο σπόρος. Και ο σπόρος έχει πέσει.