Το σκηνικό που έστησαν σε Γαλλία και Γερμανία για την ταυτόχρονη παρουσίαση στις δύο χώρες της οικονομικής πολιτικής για την επόμενη χρονιά, το χρειάζονταν πρώτα και κύρια για να τονωθούν οι ίδιες οι κυβερνήσεις των δύο χωρών που τα έχουν βρει "σκούρα" με τα κριτήρια - στόχους του Μάαστριχτ που οι ίδιοι θέσπισαν και επιμένουν πρωταγωνιστικά και δογματικά να τηρούν και να επιβάλλουν. Στη Γαλλία του Α. Ζιπέ και του Ζ. Σιράκ "τα φτερά ήταν πεσμένα", αφού είναι ακόμα νωπές οι πρόσφατες μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Ολο και δυναμώνει στη χώρα αυτή ο σκεπτικισμός για το ρόλο και την "αξία" της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη Γερμανία οι προβλέψεις για το 1996 είναι οι χειρότερες αφού αναμένεται μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στο 1,5%, αύξηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού στο 3,6% και άνοδος της ανεργίας που θα ξεπεράσει το 10%. Γι' αυτό στα πλαίσια του ταυτόχρονου "σόου", αναγγέλθηκαν μεγάλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, στασιμότητα στους μισθούς, μείωση του κόστους παραγωγής και φορολογικές μεταρρυθμίσεις ευρείας κλίμακας. Οι προβλέψεις για τις οικονομίες των δύο χωρών, είναι τόσο δυσοίωνες που ο ίδιος ο εμπνευστής της μορφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ζ. Ντελόρ, προσπαθώντας να προλάβει τα χειρότερα, μίλησε για "γαλλογερμανικό ελιτισμό" και για ανάγκη "ευελιξίας" γύρω από τα κριτήρια, λίγο πριν από το 1999...

Π. Α.