Η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με αφορμή τα γεγονότα στις βραχονησίδες Ιμια, έφερε ακόμα πιο έντονα στην επιφάνεια το μέγα θέμα του προσανατολισμού της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της χώρας μας, συνολικά της πολιτικής της εξάρτησης που ακολουθούν και εφαρμόζουν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Τα γεγονότα απέδειξαν, για άλλη μια φορά, ότι πίσω από τους εθνικιστικούς τόνους και τις πολεμοκάπηλες κραυγές, πίσω από τις δημόσιες ευχαριστίες προς τις ΗΠΑ ή την επίκληση της προστασίας της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, συγκαλύπτεται ο πραγματικός ρόλος των δήθεν συμμάχων μας και οι επιδιώξεις τους να υλοποιηθούν και στο Αιγαίο τα σχέδια της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Το πρόβλημα επομένως είναι καθαρά πολιτικό και ευρύτερης έκτασης και σημασίας. Δεν περιορίζεται στις σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία και στις απροκάλυπτα σοβινιστικές βλέψεις και ενέργειες της τουρκικής άρχουσας τάξης και των κομμάτων της. Και βέβαια δεν είναι κυρίως πρόβλημα στρατιωτικού χαρακτήρα, όπως προσπαθούν ορισμένοι να το εμφανίσουν αποκλειστικά, πλειοδοτώντας σε προτάσεις για πρόσθετη λήψη αντιλαϊκών μέτρων (περισσότεροι εξοπλισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, αύξηση μισθοφορικού τμήματος, στράτευση γυναικών, αύξηση της θητείας και άλλα).

Είναι φυσικό, όσες από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας ακολουθούν την κατεύθυνση της υποτέλειας και της εξάρτησης απέναντι στους συμμάχους, να παριστάνουν πως αγνοούν τα εξής ερωτήματα: Πώς θα εξασφαλιστεί η επιτυχής υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας, όταν αυτές υπονομεύονται από εκείνους (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) που η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και ορισμένοι άλλοι θεωρούν συμμάχους; Γιατί η χώρα μας συμμετέχει με στρατό στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, μαζί με την Τουρκία και άλλες νατοϊκές χώρες; Για να υπερασπίσει ποιον από ποιον; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί η αποστολή στρατιωτικού τμήματος στη Βοσνία όπου η "ειρήνη" επιβλήθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών της Γιουγκοσλαβίας; Ποιο ρόλο παίζουν και θα παίξουν σε ενδεχόμενη σύρραξη οι αμερικανονατοϊκές βάσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα; Και αφού τελικά αποδείχνεται ότι κανένας από τους "προστάτες" δε μας προστατεύει, τι δουλιά έχουμε στη "φωλιά του κούκου"; Ποιοι θα βγουν κερδισμένοι απ' αυτό;

Σίγουρα δε βγαίνουν κερδισμένοι οι λαοί (και ο ελληνικός και ο τούρκικος και οι άλλοι βαλκανικοί), που τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν μεταξύ τους. Γι' αυτό και η απόσυρση των ελληνικών δυνάμεων από τη Βοσνία, το κλείσιμο των αμερικανονατοϊκών βάσεων, η μη συμμετοχή στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, είναι μέτρα που συμβάλλουν ουσιαστικά στην αντιμετώπιση του κακού στη ρίζα του.

Μαζί με αυτά πρέπει να αναπτυχθεί παραπέρα η φιλία και να δυναμώσουν οι δεσμοί αλληλεγγύης ανάμεσα σε Τούρκους και Ελληνες εργαζόμενους, ενάντια στην πατριδοκαπηλία και τους ξέφρενους αλαλαγμούς του εθνικισμού, που καλλιεργείται και στις δύο χώρες.

Ταυτόχρονα χρειάζεται να προχωρήσουν και μέτρα που να εκσυγχρονίζουν, μέσα στο παραπάνω πνεύμα, τις Ενοπλες Δυνάμεις. Μέτρα που θα ουσιαστικοποιούν την εκπαίδευση, θα αξιοποιούν πλήρως όλο το μόνιμο και έφεδρο δυναμικό, θα κατοχυρώνουν τα δικαιώματα μόνιμων και εφέδρων, θα αναβαθμίζουν τι συνθήκες της ζωής τους, θα ικανοποιούν δίκαια οικονομικά αιτήματα των αξιωματικών και υπαξιωματικών, θα καταργούν αντιδημοκρατικούς κανονισμούς και μια σειρά διακρίσεις.

Τέτοια μέτρα είναι η αύξηση των κονδυλίων για τους στρατευμένους, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, για την καθιέρωση δωρεάν συγκοινωνιών, για την αύξηση του ποσού που δίνεται ως μισθός.

Τα 20 δισεκατομμύρια που δίνουν για την αποστολή στη Βοσνία, να τα δώσουν για τη βελτίωση της ζωής των στρατευμένων.

Να καταργήσουν επίσης τους αυταρχικούς και αντιδημοκρατικούς κανονισμούς που μετατρέπουν τη θητεία σε ποινή, κατοχυρώνοντας εκτός των άλλων και το δικαίωμα υποβολής παραπόνων σ' όλη την ιεραρχία χωρίς επιπτώσεις. Να σταματήσουν επιτέλους το ρουσφέτι και οι κάθε λογής διακρίσεις.

Θα δώσουν λύσεις σε τέτοια προβλήματα; Ποιον υπηρετεί άλλωστε η συνέχιση αυτής της κατάστασης;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι βέβαιο ότι οι στρατευμένοι, ο λαός όπως έχει δείξει η ιστορία θα υπερασπιστούμε την εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της χώρας, όποτε αυτό θα χρειαστεί. Ομως αυτό πρέπει να γίνει και ενάντια σε όσους υπονομεύουν τη φιλία των λαών, βρίσκονται πίσω από εθνικιστικές εξάρσεις, αποκομίζουν κέρδη (οικονομικά και πολιτικά) από τις πολεμικές αντιπαραθέσεις, μέσα και έξω από τις δύο χώρες.

Σωκράτης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Στρατιώτης, μέλος του ΚΣ της ΕΣΕΕ