Ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου

Τώρα η σειρά των Γάλλων

Μπορεί η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη να μη δείχνει ιδιαίτερο ζήλο στην προώθηση του νομοθετικού έργου. Αυτό ίσως να μην είναι και τόσο κακό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι νόμοι που μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή με τη σημερινή της σύνθεση, είναι εξίσου συμφορά για το λαό όπως οι νόμοι που είχαν ψηφιστεί στο Κοινοβούλιο όταν πλειοψηφία ήταν η ΝΔ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η σημερινή κυβέρνηση ξεχνά τις υποχρεώσεις της, ιδιαίτερα όταν αυτές είναι προς τα πολυεθνικά συμφέροντα που με θρησκευτική ευλάβεια υπηρετεί.

Οταν συζητιόταν στη Βουλή η κύρωση της σύμβασης για την κατασκευή του αεροδρομίου στα Σπάτα είχε ειπωθεί, χωρίς να διαψευστεί, ότι η κυβέρνηση προτίμησε τη γερμανική πολυεθνική εταιρία "Χόχτιφ", στην οποία ουσιαστικά έδωσε "γην και ύδωρ", ρίχνοντας πολυεθνικές γαλλικών συμφερόντων. Με την κύρωση της σύμβασης ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου η "αδικία" αυτή αποκαθίσταται έστω και μερικώς, αφού γαλλικές εταιρίες μετέχουν κατά πλειοψηφία στην κοινοπραξία που θα αναλάβει την υλοποίηση του έργου.

Να σημειωθεί ότι η πραγματοποίηση του έργου δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη, αφού η χρηματοδότησή του εναπόκειται στην τελική εκτίμηση της ανταποδοτικότητάς του, που θα γίνει από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Δηλαδή ακόμα και αν κυρωθεί η σύμβαση από τη Βουλή, κάτι που εκτός απροόπτου αναμένεται να γίνει τα μεσάνυχτα της προσεχούς Τετάρτης, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα προχωρήσει. Οπως επισήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Μήτσος Κωστόπουλος, οριστικές μελέτες δεν υπάρχουν και κανείς δεν ξέρει τι θα βγάλουν όταν γίνουν, η δε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα γίνει ύστερα από τις μελέτες. Αν είναι όμως τα πράγματα έτσι, ίσως κάποιοι αναρωτηθούν ποιο θα είναι το τελικό κέρδος των Γάλλων. Οι Γάλλοι είναι κατ' αρχήν σίγουροι ότι και τίποτα να μη γίνει χαμένοι όχι μόνο δε θα βγουν, αλλά, σύμφωνα με τη σύμβαση, θα αποκομίσουν και κάποιο ποσό... για τον κόπο τους. Εξάλλου διαισθανόμενοι τις δυσκολίες διεκδικούν παράλληλα την ανάληψη της κατασκευής του μετρό της Θεσσαλονίκης και μία σειρά άλλων έργων.

Φυσικά, αν οι δυσκολίες της χρηματοδότησης της ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου από τη δανειοδότηση που θα κάνει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα ξεπεραστούν, τα οφέλη των Γάλλων θα είναι τεράστια, δεδομένου ότι ενώ το ελληνικό δημόσιο και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα χρηματοδοτούν το έργο σε ποσοστό 90%, ο ανάδοχος βάζει μόνο 10% "δηλαδή" αέρα κοπανιστό, όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο Μ. Κωστόπουλος. Ο ανάδοχος όμως παίρνει το δικαίωμα εκμετάλλευσης για 35 χρόνια και αν δεν έχει κέρδη θα παίρνει από το ελληνικό δημόσιο επιχορήγηση.

Η σύμβαση είναι τόσο αποικιακού χαρακτήρα και ληστρική για τα ελληνικά συμφέροντα που όχι μόνο δεν προβλέπει ο ανάδοχος να κατασκευάσει σιδηροδρομική γραμμή, αλλά απαγορεύει και μελλοντική παράλληλη ζεύξη, έστω και αν αυτή χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό κράτος. Το γιατί είναι ολοφάνερο. Αν παράλληλα με τον αυτοκινητόδρομο που θα εκμεταλλεύονται οι Γάλλοι λειτουργεί και σιδηροδρομική γραμμή - η κατασκευή της οποίας από τους αναδόχους τους έργου είναι προφανώς ασύμφορη για αυτούς - τότε μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων θα μεταφέρονται από τον σιδηρόδρομο, ενώ τα έσοδα από την εκμετάλλευση του αυτοκινητοδρόμου θα μειώνονται.

Μετά από αυτά δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση ή απορία γιατί η κυβέρνηση θέλει η σύμβαση να κυρωθεί από τη Βουλή. Κάτι που κανείς δεν την υποχρεώνει να κάνει. Απλά οι υπογράφοντες υπουργοί φυλάνε τα... "νώτα" τους από μελλοντικές κακοτοπιές. Ποιος, αλήθεια, μπορεί να κατηγορήσει κάποιον που σαν υπουργός εφάρμοζε νόμο του κράτους; Και νόμος του κράτους θα είναι από μεθαύριο η σύμβαση της ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου. Οπως νόμος του κράτους είναι η σύμβαση της κατασκευής του αεροδρομίου στα Σπάτα και μία σειρά άλλων από τα λεγόμενα μεγάλα έργα. Αν τώρα έτσι το Κοινοβούλιο μετατρέπεται σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, είναι μια άλλη ιστορία, αρκούντως πάντως διδακτική για τις πραγματικές προθέσεις όσων χρησιμοποιούν τη Βουλή σαν φάρμακο για πάσαν νόσον.

Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ