Κατά 5,75% μειώνεται φέτος ο μαθητικός πληθυσμός της Λάρισας και ξεπερνά το 11% η μείωση του αριθμού των παιδιών της πρώτης τάξης του Δημοτικού.

Το δημογραφικό πρόβλημα - απόρροια της υπογεννητικότητας, κυρίως, αλλά και άλλων παραγόντων - λαμβάνει δραματικές διαστάσεις στην πόλη. Χαρακτηριστικό δείγμα η συνεχής μείωση του αριθμού των μαθητών Δημοτικού Σχολείου.

Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, το σχολικό έτος 1996-1997 στα Δημοτικά Σχολεία του νομού θα φοιτήσουν 1.024 μαθητές λιγότεροι σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, μείωση που αντιστοιχεί στο 5,75% στο συνολικό μαθητικό πληθυσμό. Η αντίστοιχη μείωση στους μαθητές της πρώτης τάξης του Δημοτικού είναι ακόμα μεγαλύτερη. Στη φετινή σχολική περίοδο θα εγγραφούν συνολικά 2.409 "πρωτάκια", 300 λιγότερα από πέρσι και το ποσοστό μείωσης ξεπερνά το 11%.

Στις σχολικές μονάδες της υπαίθρου τα μηνύματα είναι πιο απαισιόδοξα, καθώς η μείωση του αριθμού των μαθητών είναι πολύ μεγάλη. Φέτος θα φοιτήσουν στην πρώτη τάξη 128 παιδιά λιγότερα από πέρσι - ποσοστό μείωσης 12,15% - και στο σύνολο των σχολείων 449 λιγότερα, ποσοστό 6,29%.

Αλλά και στα αστικά κέντρα - και παρά το φαινόμενο της αστυφιλίας - τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τα παιδιά της πρώτης τάξης θα είναι κατά 169 λιγότερα - ποσοστό μείωσης 10,3% - και συνολικά οι μαθητές κατά 575 λιγότεροι, μείωση 5,36%.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες εκτιμούν ότι η υπογεννητικότητα στο νομό συνεχώς θα οξύνει το δημογραφικό πρόβλημα και δεν υπάρχουν δυνατότητες αναστροφής αυτού του κλίματος. Στοιχεία δείχνουν ότι τα ζευγάρια έχουν περιορίσει τον αριθμό των παιδιών σε ένα, ενώ στα χωριά αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των νέων ανθρώπων που αργούν πολύ να παντρευτούν ή δεν παντρεύονται καθόλου.

Η μείωση του αριθμού των μαθητών - εκτός των άλλων επιπτώσεων - θα οδηγήσει και στη μείωση των απασχολουμένων δασκάλων, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει κι άλλο η ανεργία στον κλάδο.

Οι αιτίες του δημογραφικού προβλήματος - που αντανακλάται στη μείωση του αριθμού των μαθητών - είναι γνωστές. Τα οικονομικά και άλλα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νέα ζευγάρια, στα αστικά κέντρα και στα χωριά, δεν επιτρέπουν να γεννήσουν πολλά παιδιά. Οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής στην επαρχία. Αντιθέτως η αποβιομηχάνιση έφερε την ανεργία στην πόλη και η συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας την απελπισία στο χωριό. Και χωρίς μεροκάματο, χωρίς αγροτικό εισόδημα, κανένας νέος δε "ρισκάρει" να φέρει πολλά παιδιά στον κόσμο, αφού δεν μπορεί να εξασφαλίσει το παρόν και το μέλλον τους.