Σε ερώτηση σχετικά με την αύξηση του αριθμού των εισακτέων στα Πανεπιστήμια, που εξήγγειλε ο υπουργός Παιδείας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δήλωσε:

"Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για δημαγωγία ολκής. Κατ' αρχήν αυτό έπρεπε να το προαναγγείλει από πέρσι, εφ' όσον το θεωρούσε σαν ένα αναγκαίο μέτρο. Αυτά δεν αναγγέλλονταιτην ημέρα της έναρξης της σχολικής χρονιάς και σε προεκλογική περίοδο. Και τώρα ρωτάμε, έχει εξοικονομήσει τα χρήματα; Εχει λύσει όλα τα άλλα προβλήματα της υποδομής;

Κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται. Επειδή ακριβώς ο λαός μας θέλει τα παιδιά του να τα μορφώσει, δε θέλει φραγμούς, κοροϊδεύει τώρα τον ελληνικό λαό ότι θα στείλει τα παιδιά του στα πανεπιστήμια. Και πρέπει να ξέρουμε επίσης, ότι η είσοδος στα πανεπιστήμια είναι ταυτόχρονα και ένα εισιτήριο στην ανεργία.

Να θυμίσω κάτι. Στους διαγωνισμούς που γίνονται τραπεζών ή σε άλλους χώρους του δημοσίου, ξέρετε ότι οι διπλωματούχοι του Πολυτεχνείου, του πανεπιστημίου, συμπληρώνουν αιτήσεις ότι είναι μόνο απόφοιτοι λυκείου για να τους πάρουν; Η ανεργία χτυπάει και τους πτυχιούχους, σε μια εποχή που η γνώση είναι βασική παραγωγική δύναμη.

Και δε γράφουν ότι είναι πτυχιούχοι, διότι δεν τους παίρνουν γιατί μετά θα πρέπει να πάρουν και περισσότερο μισθό και επιστημονικό επίδομα. Κοροϊδεύει ο κ. Παπανδρέου. Πότε λένε ότι θα είναι ελεύθερη η είσοδος στα πανεπιστήμια, πότε λένε ότι θα τους αυξήσουν. Παίζει με τον πόνο του λαού. Και την ίδια ώρα λέει νυχτερινά πανεπιστήμια και πανεπιστήμια διά αλληλογραφίας. Με τέτοια θα αυξήσει τις θέσεις".

Παίρνοντας το λόγο ο ΓιώργοςΣαρηγιάννης,καθηγητής στο Πολυτεχνείο και υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος στη Β Αθήνας, συμπλήρωσε:. Θα ήθελα να τονίσω ότι όταν λέμε Συνθήκη του Μάαστριχτ εμείς σαν Κόμμα και την πολεμάμε, δεν είναι κάτι το αφηρημένο ούτε κάτι το νεφελώδες. Είναι υπαρκτό και είναι μέσα στη ζωή την ίδια.

Τα πανεπιστήμια μέχρι το 1990 περίπου, δεν είχαν πόρους παρά μόνο με το σταγονόμετρο. Ξαφνικά έρευσε πακτωλός χρημάτων μέσα στα πανεπιστήμια. Πώς όμως; Μέσα σε ένα πλαίσιο κοινοτικοποίησης των ελληνικών προγραμμάτων, το οποίο μετέτρεψε τους καθηγητές σε επαγγελματίες διδασκάλους και επαγγελματίες εκπονητές ερευνών.

Οι αμφιβολίες που έχουμε εμείς μέσα στο πανεπιστήμιο αφορούν το κατά πόσο αυτές οι έρευνες είναι χρήσιμες, κατά πόσο αυτές οι έρευνες είναι αντικείμενο πανεπιστημίου ήκάποιου κοινού επαγγελματικού γραφείου, κατά πόσο τα δισεκατομμύρια που ρέουν σαν πακτωλός σήμερα στα πανεπιστήμια, αφήνουν χρόνο για εκπαίδευση στο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Εχουμε πάρα πολλά παραδείγματα όπου ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από καθηγητές έχει εγκαταλείψει την παιδεία, την εκπαίδευση, στους βοηθούς τους ή στους μεταπτυχιακούς φοιτητές, δηλαδή σε φτηνή εργατική δύναμη ουσιαστικά και ασχολείται κυρίως με επαγγελματικές υποθέσεις περιβλημένες με το ένδυμα του ερευνητικού προγράμματος, με ιδιωτικά κεφάλαια ή κεφάλαια της ΕΟΚ ή κεφάλαια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Εχουν δηλαδή ήδη κάνει ένα βήμα τα πανεπιστήμια σε ιδιωτική κατεύθυνση, πολύ βαρύ βήμα, πολύ σοβαρό, εγκαταλείποντας τον πυρήνα του πανεπιστημίου που είναι η έρευνα και η εκπαίδευση.