Αρκετοί είναι εκείνοι, που σε σχετικές συζητήσεις μου λένε: το ΚΚΕ έχει δίκιο, οι αναλύσεις που κάνει για τα οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά ζητήματα είναι ορθές. Υπάρχει μια αντικειμενική, μια ρεαλιστική αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών. Καταλαβαίνεις ότι είναι βάσιμα τα αίτια, που οι αναλύσεις αυτές ανακαλύπτουν και αποκαλύπτουν πίσω από τα γεγονότα, πίσω από την εκκρεμότητα του Κυπριακού, πίσω από τη συντηρούμενη κρίση στο Αιγαίο και την τουρκική προκλητικότητα, αλλά και πίσω από την προσπάθεια της επίσημης ελληνικής πολιτικής να ενοχοποιηθεί αποκλειστικά η Τουρκία, πίσω απ' την απροθυμία των Αμερικανών συμμάχων και των Ευρωπαίων εταίρων να οδηγήσουν σε εποικοδομητικές λύσεις κλπ.

Αλλά, λένε αρκετοί από τους φίλους αυτούς, αν οι αναλύσεις είναι αντικειμενικές, πειστικές, ρεαλιστικές, ποια θα μπορούσε να είναι και η εξίσου ρεαλιστική λύση των οικονομικών, κοινωνικών, εθνικών ζητημάτων μας; Τώρα μάλιστα, όπου δεν υπάρχει το αντίπαλον δέος, η Σοβιετική Ενωση, και σχεδόν όλος ο κόσμος ελέγχεται και εξουσιάζεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τους ισχυρούς της ΕΕ, ποια εναλλακτική λύση υπάρχει; Αν το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί και Ευρωπαϊκή Ενωση τώρα, όπου είμαστε σύμμαχοι και εταίροι, μας φέρονται όπως μας φέρονται, δεν είναι λογικό να υποθέσουμε ότι, αν βγούμε από το ΝΑΤΟ π.χ., η θέση μας θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, αφού δεν θα είμαστε ούτε καν προσχηματικοί, έστω, σύμμαχοι;

Το ερώτημα αυτό των φίλων, που ασφαλώς δεν είναι ακαδημαϊκό, αλλά απηχεί τη δραματικότητα και την τραγικότητα των καιρών που ζει η ανθρωπότητα ύστερα από την ανατροπή του σοσιαλισμού, θα μπορούσε εντούτοις, απολυτοποιημένο, να μας οδηγήσει στη λύση τού: "σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω"! Είναι, όμως, λύση αυτή; Η, απλώς, η κωμικοτραγική πολυτέλεια της εκλογής, εκ μέρους του θύματος, του τρόπου, με τον οποίο θα ήθελε να το σφάξουν;

Εγώ πάντως θα ήθελα να δώσω μιαν άλλη απάντηση στους φίλους που με ρωτούν, λέγοντας πως ήδη η ανάλυση η ίδια, είναι και μια λύση, σε πρώτο στάδιο. Γιατί δεν είναι διόλου αυτονόητο, πως τα πραγματικά αίτια της πολλαπλής κρίσης του τόπου, - εθνικής, κοινωνικής, οικονομικής, - γίνονται αντιληπτά, είναι ορατά από το σύνολο του λαού μας. Κάθε άλλο μάλιστα. Μια πρώτη λοιπόν λύση είναι να μάθει ο λαός τι συμβαίνει πραγματικά, κι όχι μέσα από τις διαθλάσεις της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης, της εσφαλμένης, για λόγους σκοπιμότητας, ερμηνείας των γεγονότων. Η αύξηση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ θα ήταν και μια απόδειξη, ότι αυξήθηκε ο αριθμός εκείνων, που βλέπουν ορθά. Μια τέτοια γνώση, όταν γενικευθεί, μπορεί να οδηγήσει - όχι μόνο το δικό μας λαό - στην άλλη λύση, της ρήξης και της ανατροπής της επιβεβλημένης πολλαπλής ανελευθερίας.