Τι φθινόπωρο

βαρύ

και ασήκωτο

σαν πέτρα,

πνιγηρό

σαν το "λουρί"

κι ίδιο

με τα νέα "μέτρα"!

Τι φθινόπωρο

υγρό,

τι ομίχλη,

τι θολούρα,

να αντέξω

δεν μπορώ

την ατέλειωτη

την "κούρα"!

Τι φθινόπωρο

τραχύ

σαν τα βάρη μας

στην πλάτη,

κι είν' ακόμα

η αρχή

προς του Μάαστριχτ

την απάτη!

Ο οίστρος