ΔΟΥΒΛΙΝΟ (Αποστολή: Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ).-

Από τη στιγμή που η Οικονομική και Νομισματική Ενωση προχωράει κανονικά, βάσει σχεδίου και χρονοδιαγραμμάτων, αφού όλες οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ έχουν επιδοθεί σε μια "ευγενή άμιλλα" για την επιβολή των αντικοινωνικών προϋπολογισμών του 1997, τα υπόλοιπα, όπως η Διακυβερνητική, μπορούν να συζητούνται για λίγο ακόμα, έτσι ώστε "να μην πέφτουν όλα μαζί" και προκαλούνται "απογοητεύσεις και δυσαρέσκειες", κυρίως στις "μικρές" χώρες.

Αυτό το πνεύμα φαίνεται ότι επικράτησε στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, το περασμένο Σάββατο, στο Δουβλίνο από την πλευρά του γαλλογερμανικού άξονα, ο οποίος όμως ταυτόχρονα δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να κάνει υποχωρήσεις στα θέματα της Διακυβερνητικής, κυρίως στην αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων υπέρ των ισχυρών κρατών - μελών.

Ετσι, τα θέματα της Διακυβερνητικής ουσιαστικά θα συζητηθούν στην τακτική Σύνοδο του Δουβλίνου, τον Δεκέμβρη, αλλά οριστικές αποφάσεις είναι αμφίβολο αν θα παρθούν ακόμα και τον ερχόμενο Ιούνιο, στο Αμστρενταμ. Η δικαιολογία που προβλήθηκε, τουλάχιστον από ελληνικής πλευράς, ήταν μέχρι να γίνουν οι εκλογές στην Αγγλία, όπου προσδοκάται ότι θα εκλεγεί ο "φιλοευρωπαίος" ηγέτης των Εργατικών Τ. Μπλερ, δεν πρόκειται να υπάρξουν αποφάσεις. Αυτό που "αποφασίστηκε", όσον αφορά τη Διακυβερνητική, είναι να τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Βέβαια, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι έκαναν την πρώτη κρούση, ώστε να περάσουν από τη Διακυβερνητική επιλεκτικά ορισμένα από τα θέματα που θίγονται και να αφεθούν τα υπόλοιπα για αργότερα, στο πλαίσιο ενός "Μάαστριχτ 3", όπως είπε ο Χ. Κολ. Σύμφωνα όμως με τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, επειδή οι περισσότερες χώρες διαφώνησαν, τελικά η θεματολογία της Διακυβερνητικής παραμένει, τουλάχιστον προς το παρόν, η ίδια.

Η "χαλάρωση" που επικράτησε στην έκτακτη αυτή Σύνοδο για τα θέματα της Διακυβερνητικής επέτρεψε στην ελληνική κυβέρνηση να εμφανιστεί "άνετη" και "σκληρός διαπραγματευτής". Ωστόσο, από τις δηλώσεις που έκανε ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, φάνηκε καθαρά ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχτεί βασικές αξιώσεις του γαλλογερμανικού άξονα.

Ετσι, όσον αφορά το κεντρικό θέμα της "ευελιξίας",η οποία θα επιτρέπει στις ισχυρές χώρες να συνεργάζονται για θέματα που θα επιλέγουν και θα επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στους υπόλοιπους, ο Κ. Σημίτης παραδέχτηκε πως "είναι διαπιστωμένο ότι ορισμένα κράτη - μέλη μπορούν να προχωρήσουν γρηγορότερα από άλλα". Επίσης, δήλωσε ότι δε συμφωνεί με την καθιέρωση γενικά της αρχής της ευελιξίας, αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις. "Είμαστε, είπε, αντίθετοι με μια γενική ρήτρα ευελιξίας, αλλά μπορούμε να συζητήσουμε, εφ' όσον προταθούν ειδικές ρήτρες ή σε ορισμένους ειδικούς τομείς σχετικές ρυθμίσεις".

Σχετικά με τις αλλαγές στους "θεσμούς",στην αλλαγή δηλαδή του τρόπου λήψης των αποφάσεων και την αυταρχική θωράκιση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ των αυξημένων εξουσιών στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και υπέρ της "αποτελεσματικότητας" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία όμως "εξαρτάται πολύ περισσότερο από την πολιτική βούληση των κρατών - μελών και όχι από τροποποιήσεις, σε σχέση με τη συμμετοχή στην Επιτροπή ή σε σχέση με την προεδρία". Επισημαίνεται ότι οι "μεγάλοι" της ΕΕ επιδιώκουν να μειωθεί ο αριθμός των επιτρόπων - δε θα έχει δηλαδή η κάθε χώρα το δικό της επίτροπο στην Κομισιόν - αλλά και να αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού των ψήφων, με βάση πληθυσμιακά κριτήρια.

Οσον αφορά το θέμα της ομοφωνίας ο Κ. Σημίτης ουσιαστικά συμφώνησε στην κατάργησή της, λέγοντας ότι "η αρχή της ομοφωνίας θα πρέπει να παραμείνει σε όλους τους τομείς, όπου υπάρχει διακυβερνητική συνεργασία και πρέπει να περιοριστεί στους τομείς εκείνους, όπου εφαρμόζονται οι κοινοτικές διαδικασίες, δηλαδή, όπου έχει συμμετοχή το Ευρωκοινοβούλιο, όπου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει ελεγκτικές διαδικασίες και συμμετέχουν η Επιτροπή και το Συμβούλιο" (!).

Τέλος, ο πρωθυπουργός έθεσε το θέμα της προστασίας των εξωτερικών συνόρων και της καθιέρωσης της αρχής της πολιτικής αλληλεγγύης, για τα οποία όμως ακόμα και από τον ίδιο εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις κατά πόσο θα γίνουν αποδεκτά. "Η ανταπόκριση είναι βραδεία αλλά σταθερή", είπε χαρακτηριστικά.